บุษบาและวารี

บุษบาสะพรั่งสคราญ ณ สินธิ์
​​​ตระการมโนฤทัยวรินทร์
พิลาสล้ำ


ปรารถนาจะเอื้อมจะล่วงถลำ
กระแส นทีระรอกระซ้ำ
ระเรื่อยริน

ปานสวรรค์ประทานวิมานปริญ
ผกามณีฤดีกวิน
ประภัสสร

ธารกระจ่างประดุจกระจกสะท้อน
เสลาสลักประจักษ์อมร
สุจินดา




ชลธารยากเอื้อม      บุษบา
แม้นกิ่งโน้มลงมา    เกือบใกล้
ยลโฉมลออตา        ได้แต่ มองเอย
ดอกร่วงหล่นลงไซร้  จึ่งได้ครอบครอง

สูงส่งยิ่งดอกฟ้า         ครามอง
ได้แต่เพียงหวังปอง   แนบเจ้า
ภุมราคู่ครรลอง        ได้ชื่น ชมเพลิน
เงาส่องสะท้อนเฝ้า       แต่ไร้วาสนา..

🌸💮🌸💮🌸

อิทิสังฉันท์๒๐
โคลงสี่สุภาพ

กว่าจะได้แต่ละบทเหมือนสมองจะระเบิด 😅 ค่อยๆฝึกฝน สิ่งที่ได้จากการแต่งกลอนคือทำให้มีสมาธิจดจ่อมีสติอยู่กับที่

ไม่วิ่งไปวิ่งมาจนเตลิดเปิดเปิง...

​เสพย์​สำราญกับความไพเราะ​ในอักษรที่ร้อยเรียงก็คือความงดงามในชีวิตขณะหนึ่ง

//​ย​กยิ้มบางๆให้ตัวเอง
​ทำได้แล้วเก่งจังเลยน๊าาา...