เสน่ห์ใดไหนเท่าคราเช้าตรู่  
ผกาชู...ล้อผีเสื้อเมื่อมาใกล้
มะลิลากอโตเจ้าโชว์ใบ   
เช้าฟ้าใสอะเคื้อ..สีเรื่อจาง

ตะลิงปลิง,โคลงเคลงเคียงคุ้งหนอง   
แสงรังรองส่องทุ่งช่วงรุ่งสาง
มองกระโดงแดง..กิ่งสูงฝูงกระยาง  
ยังกองฟางข้างเถียงฟังเอี้ยงครวญ

วิมานดินถิ่นบ้านลานเหมือนฝัน  
เห็นอัญชันคุ้นชินจินต์ปั่นป่วน
บอน,ซ่อนกลิ่นก้านสน,ต้นลำดวน  
กลิ่นรัญจวนพิกุลนั้น ฉันชื่นชม

กระทุ่มงาม..ยามชะอุ่มพุ่มครามล้อม  
จุ่มเติมแต้มแย้มพะยอม..หอมผสม
เข็ม,กระดุมชุ่มงามยามภิรมย์  
ร่วมจ่อมจมหล่มเกษมเอมอิ่มกาย

กระจ้อยร่อยกล้วยเตยเกยย้วยย้อย  
เย้ยเสียเอยเอ่ยพร้อย ฤทัยพ่าย
รำเพยสวยด้วยโดยโปรยประปราย  
โชยระบายส่ายเรื่อย..เอื่อยเอื่อยพราว

แถวทิวทั่ว..ทั่วพลิ้วราวทิวแถว  
ริ้วข้าวเรียวเขียวแพรวแนวรั้วขาว
ทั่วทิวแถวแล้วเคียวสาวเกี่ยวน้าว  
ละลิ่วหนาวสกาวพลิ้วปลิวยั่วตา

เวลาใดไหนเล่า..เช้าดีแน่  
ล้ำค่าแท้ แด่ ใจเพ้อใฝ่หา
ผีเสื้อง้อคลอเคล้าเหล่าผกา  
เช้านำพาฟ้าใสให้อยู่เคียง

คลอง,ท้องทุ่งรุ่งสางสว่างถึง  
ยิ่งคะนึงห้วงภวังค์นั่งข้างเถียง
ซังฟางกอง..สองฝั่งตั้งวางเรียง  
รำพึงเสียงเอี้ยงร้อง....ดังก้องเอย

GREEN CURRY