** ความหวังในความเลื่อนลอย **

** ความหวังในความเลื่อนลอย **   _{#กลอนเปล่า}
 
ลมไหวพะพลิ้วปลิวฝันบรรเลงเพลงชีวิต
ถนนที่น้ำเจิ่งนองกำลังเยียวยาสายน้ำ
หัวใจดินโคลนกำลังบรรเลงเพลงกล่อมคลื่นน้ำมหึมา
 
เรากำลังถูกวาดภาพโดยเงามืด
เยาว์วัยอิสระกำลังจับมือกับอดีต
อกอุ่น ๆ แห่งกาลเวลากำลังโอบกอดอนาคต
 
ใบหน้าเดือนปีสะท้อนพระอาทิตย์ตก
แสงสุดท้ายเลือนหายในสายตาศตวรรษ
ผ่อนคลายในเส้นทางที่มันไม่รู้จัก
 
จวบรุ่งสาง..ดักแด้ให้คำมั่นสัญญากับผีเสื้อทรวงถนอม
ไม่ต้องถูกกักตัวในรังไหม ๑๔ วัน ตามใคร ๆ
 
ทุก ๆ เวทมนตร์แห่งความตายกำลังถูกน้ำอมฤตอาบ
คนที่ไม่รู้จักคุณ กำลังจับมือกับคุณ
การล้างมือบ่อย ๆ หรือการอาบน้ำอมฤต อาจไม่ช่วยอะไร
 
ยามนวลจันทร์ทอแสงในวิญญาณน้ำเน่า
ความตื่นตระหนกก็คลายตัวลงในความตื่นเต้น
 
ลมหายใจสุดท้าย 
เฝ้าชื่นชมแผ่นดินผืนนั้น
ซึ่งกำลังคุกเข่าสวดมนตร์อ้อนวอน
เพื่อไล่พายุความโง่เขลา 
 
เสียงสวดเซ็งแซ่ระงมในความเลื่อนลอย
ผูกห้อยด้วยความหวังทั้งน้ำตา ...

_{++ ขอบคุณภาพจากลุงกูเกิ้ลชั่วกัลปาวสาน **}