............น้ำค้างยามเช้า

@ เดียวดายกลางสายลมชมจันทร์ดาว เหงาเดียวดาย กายอย่าง มิว่างเว้นแอบซ่อนปลีก หลีกเร้น ลำเค็ญยิ่งเดินทอดน่อง ท่องเอื่อย เฉื่อยประวิงคราเหนื่อยพิง ผืนฟ้า ภูผาเคียง รำพึงร้าง ลางเลา เงาแม่หญิงสรรพสิ่ง นิ่ง

O ตรู่เช้าเมื่อหม่นหมอก-ถูกหยอกยั่ว ลมโรยตัว .. ลูบไล้ก็ไหวสั่น แถบผ้าขาวป่ายริ้ว-ห่มผิวพรรณ พร้อมด้วยข้าวในขัน .. มุ่งมั่นรอ O แล้วพิมพ์ภาพงดงาม .. แห่งยามเช้า ค่อยทอดเงาเคียงหมู่ท่านผู้ขอ ศรัทธาของร

สายลมเริ่มพัดแรง ฟ้าเคยแจ้ง . . . กลับครึ้มไป เมฆดำดุจร่ำไห้ มองใบไม้ . . . ไกวไปมา แล้วหยาดพิรุณใส มาแต่ไกล . . . ในท้องฟ้า คล้ายม่านทาบนภา เสียงซ่าซ่า . . . น่ายินดี จากแล้งจนหวาดหวั่น จึ่งค่

สุสานสรวง ร่วงโรย ดั่งโลกฝัน เงาจันทร์ส่อง ซึ้งซับ กับพฤกษา ดอกไม้โปรย กลบหลับ วิญญาณลา เสียงลมพา โหยหวน ครวญนิรันดร์ ใต้ป้ายหิน ผุพัง ดั่งอาณา ซากอุรา จ่อมจม ทิ้งฝอยฝัน ดินซ่อนร่าง รุ่ยลับ ดับตะวัน

สีม่วงครามงาช่อล้อลมหนาว น้ำค้างพราวหล่นพรมชโลมชุ่ม อยู่ริมรั้วพริ้มพรายติดท้ายมุม สยายพุ่มเกาะเกี่ยวเขียวขจี มากประโยชน์นานาสารพัด ช่อระบัดชัดแจ้งดังแต่งสี เป็นน้ำชาแก้กระหายได้อย่างดี ทุกดอกมีคุณค่

*** บึง บัว ชู ช่อ ล้อ ไกว สี สัน สด ใส *** ใบ ใหญ่ ปรก ไว้ ใต้ ผืน *** น้ำ ใส บัว ชู ช่อ ยืน ระ ดาษ ดาด ดื่น *** สด ชื่น บัว ล้อ ขอ ชม *** ภมร ผึ้ง ภู่ ภิ รมย์ บิน ว่อน สุข สม *** ดอม ดม เก สร

𓂃 ོ☼𓂃✵°⋆.ೃ࿔*:･ รอนรอนแสงบูรพาทิศ           สุริยะทะนุสถิตทาบสะท้อนพิศ                         ชโลมเรือง เรื่อย

เธอเงียบเหมือนสายน้ำ   แต่ใจฉ่ำลึกเกิน ไม่ปะทะไม่เดิน   แต่เกินใครหยั่งใจถึง เธอเหมือนน้ำไหลเรื่อย   ไม่เอ่ยคำรักตรง แต่เย็นซึมทรวงหลง   เหมือนพวงไม้รับน้ำค้าง