[คติธรรม] เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร

47. น หิ เวเรน เวรานิ       สมฺมนฺตีธ กุทาตนํ
      อเวรน จ สมฺมนฺติ       เอส ธฺมโม สนนฺตโน

ในกาลไหนๆ เวรทั้งหลายในโลกนี้ ย่อมไม่ระงับด้วยการผูกเวรเลย
แต่ย่อมระงับได้ด้วยความไม่มีเวรต่อกัน ธรรมนี้เป็นของเก่า

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้"ในกาลไหนๆ เวรทั้งหลายในโลกนี้ ย่อมไม่ระงับด้วยการผูกเวรเลย" หมายถึงว่า ไม่ว่าเมื่อไหร่หรือในสถานการณ์ไหนก็ตาม การแก้แค้น การจองล้างจองผลาญ หรือการผูกใจเจ็บกัน จะไม่สามารถยุติความขัดแย้งหรือความเกลียดชังได้เลยครับ ยิ่งเราโต้ตอบด้วยความเกลียดชัง ความโกรธก็จะยิ่งเพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆ เป็นวงจรที่ไม่สิ้นสุด เหมือนการเติมน้ำมันลงไปในกองไฟครับ

"แต่ย่อมระงับได้ด้วยความไม่มีเวรต่อกัน ธรรมนี้เป็นของเก่า" ประโยคนี้คือคำตอบ "ความไม่มีเวร" ในที่นี้หมายถึง ความเมตตา การให้อภัย และการไม่ผูกใจเจ็บ การที่จะยุติความขัดแย้งได้อย่างแท้จริงคือการวางเฉย ไม่ตอบโต้ ไม่แก้แค้น และไม่คิดอาฆาตพยาบาท การกระทำเช่นนี้ต่างหากที่จะทำให้ความบาดหมางนั้นสงบลงได้ และคำที่ว่า "ธรรมนี้เป็นของเก่า" หมายถึง หลักการนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่ที่พระพุทธเจ้าเพิ่งค้นพบ แต่เป็นสัจธรรมที่มีมาแต่โบราณ เป็นหลักความจริงที่อยู่คู่โลกมานานแล้วนั่นเองครับ

สรุปโดยรวมแล้ว ประโยคนี้สอนให้เห็นว่า ความเกลียดชังไม่สามารถเอาชนะได้ด้วยความเกลียดชัง แต่ต้องเอาชนะด้วยความเมตตาและการให้อภัยเท่านั้น ซึ่งเป็นหัวใจสำคัญของหลักธรรมในพระพุทธศาสนาที่เน้นเรื่องการละกิเลสและสร้างสันติสุขภายในจิตใจครับ

เวรย่อมไม่ระงับด้วย.......เวรหนา
หากดับด้วยเมตตา.........จึ่งแท้
เป็นสุขเพราะเลิกลา.......เวรอดีต
พิสุทธิ์พุทธธรรมแล้.......แนะแก้บ่วงเข็ญ

ผูกเวรกันท่านห้าม.........อย่าทำ
อาฆาตจิตพิษนำ...........ยิ่งร้อน
เมตตาเลิกจองกรรม.......เวรระงับ
ดับทุกข์สุขกลับย้อน......เช่นนี้ทุกกาล.


บนโลกนี้ ไม่มีกาล เวลาไหน
ที่เวรจะ ระงับไป ด้วยผูกต่อ
ยิ่งผูกเวร จองกรรม นำทุกข์รอ
บาปกรรมก่อ จิตดิ้น ยากสิ้นพลัน

พยาบาท มาดแค้น แสนโกรธา
ด้วยเมตตา พาระงับ ดับเพลิงนั้น
หยุดเวรกรรม ซ้ำให้ อภัยกัน
เบาใจครั้น เวรสงบ พบสุขเย็น

ธรรมเก่ายิ่ง จริงแท้ แต่โบราณ
แนะหลักการ สราญสุข สร่างทุกข์เข็ญ
เวรนั้นย่อม มิดับพราก หากจองเวร
ควรยึดเป็น คติไว้ สอนใจตน.