ปัญหาที่คุยกันแล้ว แต่เหมือนไม่ถูกแก้ อยากได้ความคิดเห็นมาช่วยในการตัดสินใจ

เราอยากรู้ว่า เป็นเพราะตัวเราเองใช่ไหม เราทั้ง2 อยู่คนละจังหวัด ต่างคนต่างเป็นพนักงานเงินเดือน สถานะทางการเงินคือเลี้ยงตัวเอง เราตัดสินใจไปอยู่ที่บ้านของแฟนเพราะประโยคที่ว่า ไม่รู้จะรอได้นานแค่ไหน กว่าจะพร้อมอยู่ด้วยกัน เราเช่าห้องอยู่ร่วมกัน ปัญหาที่เริ่มเกิดคืองานบ้าน ถกเถียงกันเรื่องของซักผ้า อีกฝ่ายไม่อยากทำ  คุยและจบไป ส่วนมากเราเป็นคนที่ทำงานบ้าน ล้างห้องน้ำ กวาด จัดระเบียบ ซึ่งเขาแทบไม่มีระเบียบอะไรเลย เราทั้งคู่ออกจากงาน เริ่มอาชีพของการค้าขาย ปัญหาที่เกิด แฟนเอาเงินจากการขายไปให้กับพี่ของเขา โดยที่เรามารู้เมื่อเราเห็นว่าการเงินผิดปกติ เค้นจนรู้ความจริง เคลียร์จบ ปัญหาเกิดเมื่อแฟนเอาเงินของตังเองให้กับพี่หมด ทำจึงให้ยืมเงินเก็บของเราที่มีก่อนจะรู้จักกันให้ยืมใช้ในชีวิตประจำวัน พี่ของเขามีปัญหาทางการเงินตลอดและมันทำให้เรามีปัญหากัน เพราะเวลาฉุกเฉินเขาทักมาขอยืม และเราไม่ให้ เราบอกว่าการจะช่วยใครสักคนต้องไม่เดือดร้อนตัวเอง เขามักจะทำลับหลังเสมอ เราเปลี่ยนสถานะมาเป็นคนจัดการเงิน เมื่อเงินขาดหายเล็กน้อยเราพุ่งเป้าไปที่เขาเสมอ และสิ่งที่เขาทำคือ ถ้าระแวงก็แยกย้าย มันเป็นเรื่องอดีต เขาไม่คิดที่จะยอมรับผลที่ตามมาจากความผิดของตัวเอง ปัญหาเกิดมากมาย วนกลับมาที่เรื่องของงานบ้าน เราแบ่งหน้าที่กัน ซักผ้าเขา กวาดห้องเรา  เขาบ่น และใส่อารมณ์ในบางครั้งที่เราบอกกับเขาว่า อย่าลืมตากผ้านะ  เราพูดเพราะเขาขี้ลืม พูดแค่เตือนด้วยน้ำเสียงที่ดี บางทีเราก็ทำเอง เขาบอกกับเราว่า ซักทำไมบ่อย พึ่งจะซักไป เปลืองน้ำ ไฟ  ไปซื้อชุดเพิ่ม เพราะชุดของเราน้อย3-4ชุด เขาเป็นคนที่ทำทุกสิ่งไม่เป็นระเบียบ แม้เราจะจัดไปแล้วกี่ครั้ง มันตะกลับมาเละเสมอ มี1ครั้งที่เราทดสอบ หลังจากซื้อของกลับมาและให้เขาเป็นคนจัดเก็บ เขาวางมันอย่างลวกๆ เรารู้สึกไม่พอใจและถามกลับ ทำไมถึงทำแบบนั้น คำตอบคือ แบบไหนมันก็เหมือนกัน ก็เห็น ก็หยิบมาใช้งานได้ เรารู้สึกเหนื่อยที่ต้องทำอะไรคนเดียว เพราะเขาไม่สามารถทำมันให้ดีได้ เราจึงไม่ขอให้ช่วย เราอยากเหนื่อยน้อยลง ขอให้ช่วย แต่เราต้องทำเหมือนสั่งแบบละเอียดแทบทุกครั้ง ไม่งั้นผลลัพธ์มันจะออกมาแย่ บางสิ่งบางอย่างเขาอยากทำ แต่เราไม่ให้ทำเพราะเรารู้ดีว่าเป็นยังไง เขารู้สึกไม่พอใจว่าทำไม ทำไมไม่ให้เขาทำ อธิบายไปเขาก็ไม่พอใจ เราเลยพูดเลี่ยงให้จบปัญหา เราเคยพูดคุยกัน ว่าทำไม เขาไม่พยายามทำตัวให้ดีขึ้น เราบอกว่า เราเองไม่ใช่คนขยัน ตอนอยู่กับพ่อแม่ เราแทบไม่ทำอะไร แม่ทำให้ เรื่องกิน งานบ้าน ต่างๆ แม่ทำ เหตุผลเพราะเขาไม่ได้สิ่งที่เขาต้องการคือเรื่องเซ็กส์ อยากทำมันทุกวัน แต่เราไม่ทำ เราเคยบอกเขาตั้งแต่ก่อนตัดสินใจคบกันว่า เราไม่อยากมี  เขาบอกไม่มีก็พิว่าแต่ติดสกินชิพ ซึ่งเราใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอด ไม่ชินกับการที่ต้องมาคอยแตะต้องตลอดเวลา  แค่แขน แค่ขาโดนกันก็ได้ บลาๆๆ เราก็ตอบกลับไปว่า สำหรับเราแล้ว การที่เราได้เห็แฟนของตัวเองทำดี เราเหนื่อยน้อยลง แสดงให้เห็นถึงความรัก เอาใจใส่ เราก็อยากจะตอบแทนด้วยเซ็กส์  เราไม่ชอบที่ต้องคอยสั่งให้ใครทำอะไร และเขาเป็นคนที่เราต้องสั่งแบบละเอียด ไม่มีไหวพริบ เวลาที่เราไม่บอก แล้วเราเห็นว่าสิ่งที่เขาทำมันไม่ดีเท่าไหร่ เราบ่น เขาก็ไม่พอใจ  เราพูดดีก่อนเสมอ ในครั้งที่1-2 แต่ครั้งที่3 มันคือความเหนื่อย เราใส่อารมณ์โกรธลงไป เสียงดัง พฤติกรรมดูหยาบคาย เขาไม่ชอบ  เขาชอบคนพูดดีๆ   เขาไม่มองย้อนกลับมาที่ตัวเองเลยว่า ก็เขาเป็นต้นเหตุให้เราโกรธ เราพูดตรงไม่อ้อมเสมอ เราบอกว่า เราพูดดีกับเธอก่อนเสมอนะ  เวลาที่มีเรื่องที่ไม่ดี เราจะพูดย้อนถึงอดีต อธิบายเปรียบเทียบ เพื่อให้เขาได้รู้ว่า สิ่งที่ไม่ดีเหล่านั้นมันส่งผลไม่ดียังไง เปรียบ เทียบเหตุการให้เห็นภาพว่าถ้าตอนนี้เราทำแบบนั้นจะเป็นยังไง เขาบอกไม่ต้องเอาอดีตมาพูด ชอบเอาอดีตมาพูด  เรื่องที่เรารู้สึกท้อใจมากๆคือความใส่ใจ  เขามองว่าเราไม่รักเขา เพราะเราไม่บอกรัก บอกฝันดี พูดหวานๆ หรือแตะตัว สกินชิพแบบที่เขาต้องการ เราก็พยายามทำ แต่ด้วยความที่มันไม่ใช่สิ่งประจำก็หลงลืมไปบ้าง  แต่เราใส่ใจเขาตลอด และบอกไปว่า การกระทำสำคัญกว่าและอธิบายไปว่า เราทำอะไรให้กับเขาบ้าง  เมื่อเขาบ่นปวดหัว เราหายา หาน้ำให้ ปวดท้อง เป็นแผล เราพยายามดูแลเขาเสมอ ในเรื่องของงาน สิ่งไหนที่เขาทำแล้วติดขัด เรายื่นมือเข้าไปช่วยเสมอ  อยากได้อะไรเราช่วยหา ดูรีวิว อ่านข้อมูลอย่างละเอียด เปรียบเทียบราคา ทำให้เขาได้สิ่งที่คุ้มค่าที่สุด แม้จะโกรธกัน ออกไปกินข้าวคนเดียว เราก็ถ่ายรูปสิ่งที่เขาชอบถามเขาว่ากินไหมและซื้อไปให้  ให้ความสำคัญกับปีใหม่ วันเกิด ซื้อของเล็กๆน้อยเซอร์ไพรส์ให้กับเขา แม้เราจะไม่เคยได้จากใครเลยในชีวิต   แต่กลับกัน เขาขอให้เราไปกินข้าวคนเดียวในตอนที่เขาไม่อยากไป  ทั้งที่เราขับรถไม่เก่ง  และเคยเจ็บตัวนอนโรงพยาบาลเพราะการขับรถ  เขาไม่ได้เอายาและน้ำมาให้เราเหมือนที่เราทำ เขาไม่ได้ดูแลห้องปล่อยให้มันเละเทะ จนเราใกล้หายเราทำเอง  เขาบ่นร้อนพัดลมไม่แรง เราบอกก็ฝุ่นมันหนาต้องทำความสะอาด แต่เขาไม่ทำ เป็นเราที่เขาไม่มีท่าทีกระตือรือร้นอยากจะช่วยอะไรเรา   เขาบอกเราไม่รักเขา  เขามองว่าเราไม่รักเขาเพราะเรื่องที่เขาขอ ( สิ่งหวานๆ สกินชิพ ) เพราะเราเสียงดัง เราโกรธ เราแสดงความโมโห  เขาบอกเขาไม่เคยที่จะโกรธ จะโมโหใส่ แม้เราจะทำผิดก็ตาม  ( แต่เราแทบจะไม่ได้ทำอะไรที่ผิด ที่ไม่ดี )
เขาไม่เคยคิดได้เลยว่าเราเหนื่อยแค่ไหนกับการพยายามทำทุกอย่าง