เล่าเรื่องชีวิตในมอและปัญหารูมเมจหอในมาก

เราอยู่ปี2พี่เขาอยู่ปี3 ตอนมาแรกๆเราก็ปกติค่ะคุยนิดคุยหน่อยพอมีพิธี หลังๆมาเริ่มมีปัญหากันเราทำบ้าง เขาทำบ้าง แต่คราวนี้เราอึดอัดสุดๆ เขาดูไม่ค่อยไปเรียนเอาแต่นอนหมกในห้องใช้ชีวิตตื่นมา ใช้หม้อหุงข้าวต้ม. ค่าไฟเริ่มแพง
และ ต้มกินมาม่าบ่อยมากๆ  เสร็จละนอน ตื่นมาก็กิน และนอน ไม่ค่อยเห็นไปเรียนเลย อาจจะไม่ตรงเวลาด้วยก็จริง แต่การนอนคือ ข้ามวันไปเลย แทบไม่ค่อยออกไปข้างนอกไม่ก็นอนตื่นอีกทีข้ามวันข้ามคืน  วนลูปแบบนี้หลายวัน
   😒บางทีกลับดึก เพราะไปดริ้งบ้าง กลิ่นเหล้าหึ่งเลย นอนตี2-3ดึกอีก
    ละเราอะเรียนเช้า8โมงทุกวัน! ต้องตื่นมาใช้ชีวิต ปะวะ เทอก็นอนของเทอ ฉันก็ต้องตื่นลุกเปิดไฟโต๊ะหัวเตียง เทอก็หงุดหงิดฟึดฟัดอีก คือผิดหรอ? แถมตู้เสื้อผ้าหอในยิ่งไม่ดีอีก เราเปิดทีเสียงแอ๊ด ดังมาก ก็เริ่มพูดเริ่มบ่นคนเดียวละ  ฉันไม่ได้ตั้งใจเปิดดังปะวะก็คนมันต้องรีบไปทำนู่นทำนี่อะ พอออกจากห้อง ชีก็โพสต์ด่าฉันเฉย ว่า " ทำตัวเหมือนอยู่คนเดียวเนาะ" เอ้า???? ละก็มาเคลียร์กันอีก
ไหนปัญหาการตากเสื้อผ้า ที่ตากเกือบอาทิตย์ จนเสื้อฉันกองไม่มีจะใส่ อีกนิดแก้ผ้าไปเรียนละ เงียบมาหลายวัน ก็ไม่เก็บสักที ส้มผัส เผินๆ ละนะ ก็แห้งละนี่ ทำไมไม่เก็บ ตัวไหนแห้งแล้วก็เก็บก่อนก็ได้ 😐 ไม่ใช่หรอ ราวยิ่งเล็กๆแคบๆ อยู่ โอ้ย
ไหนจะกลิ่นบุหรี่ที่ไปแอบสูบอีก สูบนอกระเบียงไม่ว่าไรหรอก แต่ กลิ่นติด ตัวมานี่ดิ ฉันเป็นหอบหืดและไม่ชอบกลิ่นแทบฆ่าฉันได้เลย
ไหนจะฉีดน้ำหอมแถวฉันนอนอีก ละอองน้ำหอมลอยมาเข้าปาก ขมมาก
  โอ้ยยยยยยย