จิตกับวิญญานเป็นคนละอย่างกัน การภาวนาต้องอาศัยการเกิดของวิญญาน วิญญานเป็นแต่ละขณะที่สต้ปัฐฐาน แต่จิตเดิมนี้เป็นอันเป็นสิ่งจำเพาะกับบุคคลนั้นจะปรากฎเมื่อสติปัฐฐานชัดเจนแล้ว
การจะเห็นจิตสภาสะเดิมได้ ต้องภาวนาเป็น
1.การสติปัญฐานคือ เห็นวิญญาน รูปขณะหนึ่ง เวทนาขณะหนึ่ง... แต่ละขันธ์ เกิดแล้วดับ เกิดแล้วดับ
2.ขณะเกิด 1นั้น ยังไม่เห็น จิตเดิม เห็นแต่ขันธ์เกิดแล้วดับ เกิดแล้วดับ แล้วเงียบ
3.สภาวะจิตเดิมนั้น จะปรากฏในช่วงรอยต่อระหว่าง วิญญานขันธ์ที่ดับไปครั้งก่อน กับวิญญานขันธ์ใหม่ คือ“จังหวะที่เงียบนั้นเอง”
4.เมื่อเห็นขณะเงียบได้แล้ว การเอาสติ เข้าไปรู้ตรงจังหวะที่เงียบ จะทำให้เห็นจิตเดิม ตั้งมั่น มั่นคง จิตเดิมปรากฏชัด
จิตเดิมแสดงตัวออมา หลังเข้าถึงสภาวะจิตตั้งมั่น
การจะเห็นจิตสภาสะเดิมได้ ต้องภาวนาเป็น
1.การสติปัญฐานคือ เห็นวิญญาน รูปขณะหนึ่ง เวทนาขณะหนึ่ง... แต่ละขันธ์ เกิดแล้วดับ เกิดแล้วดับ
2.ขณะเกิด 1นั้น ยังไม่เห็น จิตเดิม เห็นแต่ขันธ์เกิดแล้วดับ เกิดแล้วดับ แล้วเงียบ
3.สภาวะจิตเดิมนั้น จะปรากฏในช่วงรอยต่อระหว่าง วิญญานขันธ์ที่ดับไปครั้งก่อน กับวิญญานขันธ์ใหม่ คือ“จังหวะที่เงียบนั้นเอง”
4.เมื่อเห็นขณะเงียบได้แล้ว การเอาสติ เข้าไปรู้ตรงจังหวะที่เงียบ จะทำให้เห็นจิตเดิม ตั้งมั่น มั่นคง จิตเดิมปรากฏชัด