พันทิป

โอ้...เจ้าบทกวีที่ฉันรัก ใคร่หนุนตักจ้องตาสักคราหนึ่ง สารภาพถ้อยรู้สึกอันลึกซึ้ง ว่าทุกห้วงคำนึงคิดถึงแต่เธอ อนิจจา...ฐานะเราแตกต่าง สิ้นหนทางได้รักกันคงฝันเก้อ เจ้ายศฟ่องยิ่งฟ้าค่าเลิศเลอ ฉันแค่นักก

ขอบคุณเธอเดินเข้ามาในชีวิต มืดสนิทเพราะยังจมกับความหลัง เธอเป็นเหมือนหยาดน้ำค้างเติมพลัง ชุ่มชื่นดั่งสวรรค์โปรยหยาดละไม ใสวะวับกับน้ำใจของเกล็ดแก้ว จุดประกายเพริศแพร้วมุมมองใหม่ มีชีวิตต่างจากเดิมเติ

ไม่มีอะไรอัปเดต แค่จะบ่นว่าเมื่อวานเกิดอยากเป็นนักประดิษฐ์ขึ้นมา เลยนั่งมโนโน่นนี่ เลยไม่ได้ทำเกมเลย วันนี้ก็ยังอารมณ์ค้าง แบบว่ายังไม่ขยันเรียนนะ แต่ความรู้สึกว่าตัวเองกาก รบกวนจิตใจ แบบว่าถ้าตั้งใจ

หมายเหตุ....กลอนซ้ำค่ะ เพราะกระทู้โดนแบนไม่สามารถวางในห้องได้เลยต้องวางใหม่ ก้าวพลัดหล่นหลุมหล่มปมมืดมน แรงทุกข์ทนบดเบียดเครียดเขม็ง เหมือนติดบ่วงหน่วงจิตคิดเศร้าเช็ง ค้นทางไหนเคว้งมืดมึนตรอมตีบตัน

ฉันหลบไปหาเธอเสมอในรัตติกาล พร้อมผ้าห่ม และ บทกวี ไร้วี่แวว!! เปล่าประโยชน์และอดหลับอดนอน!! โอ้...เธอ!! หมู่ดาวลับหายของนักเดินทางในค่ำคืน ในความสงัด.... ความอับเฉาเสียดแทงในใจฉัน ในเบ้าตาฉัน ใ