หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
ฉันแค่นักกลอนเซ่อ....
กระทู้สนทนา
แต่งกลอน
บทกวี
โอ้...เจ้าบทกวีที่ฉันรัก
ใคร่หนุนตักจ้องตาสักคราหนึ่ง
สารภาพถ้อยรู้สึกอันลึกซึ้ง
ว่าทุกห้วงคำนึงคิดถึงแต่เธอ
อนิจจา...ฐานะเราแตกต่าง
สิ้นหนทางได้รักกันคงฝันเก้อ
เจ้ายศฟ่องยิ่งฟ้าค่าเลิศเลอ
ฉันแค่นักกลอนเซ่อ...ผู้เพ้อรัก ฯะ
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
...ห้วงราตรี มีดาว พร่างพราวฟ้า...
ห้วงคำนึง ตรึงติด ไม่คิดจาก ส่งกลอนฝาก มากวลี มีความหมาย สลักถ้อยร้อยเรียง ดั่งเคียงกาย ยังซ่านซึ้ง มิวาย ในอารมณ์ วอนสายลม ห่มซับ มารับขวัญ ทุกคืนวัน หวั่นไหว ใจขื่นขม หวงห่วงหา พ
สุนันท์ยา
@@..ขอขอบคุณ..น้องรักทุกคน"
จากกระทู้นี้ค่ะ https://pantip.com/topic/36031936/comment5 " ขอบคุณจากใจ " เกือบสองวัน ฉันหาย ไปจากห้อง แว่วเสียงน้อง ถามหา ว่าอยู่ไหน ซึ้งเหลือเกิน คำถ้อย ลอยมาไกล จากหัวใจ น้องห้องกลอน อ
สมาชิกหมายเลข 3650985
***แว่ว-หวาน-***
แว่ว- ลำนำ คำร้อย ถ้อยคิดถึง หวาน -ตราตรึง ซื้งใน หทัยเผย ขาน -อักษร กลอนกานท์ รำพันเปรย ขับ- กรองร้อย เฉลย เอ่ยสำนวน รับ- คำร้อย ถ้อยหวาน ที่สาส์นส่ง รู้- ว่าคง อาลัย ใคร่คืนหวน ด้วย -สัมพันธ์ มั่นห
สุนันยา
O ในที่สุด .. O
0 เมื่อจับยึดพฤตินัยคล้ายไม่เสมอ ต่างพบเจอ, ต่างจริต, ต่างคิดเห็น โลกพิสัยทัศนะหลากประเด็น รอยปริแยกก็เพียบเพ็ญในเส้นทาง 0 การตัดสินเกื้อหนุนให้คุณค่า ถ้วนบรรดาแวดล้อมนั้นย่อมสร้าง- ทั้งเขา-เรา .. ตั้
สดายุ...
[คติธรรม] ผู้ประทุษร้ายมิตร เป็นคนเลวแท้
40. มิตฺตทุพฺโภ หิ ปาปโก ผู้ประทุษร้ายมิตร เป็นคนเลวแท้ เพื่อนดีมีค่าให้.................รักษา เป็นดั่งศรีกัลยา-...............ณมิตรแท้ ล้ำเลิศประเสริฐพา............เจริญกิจ เนืองนิตย์คราทุกข์แม้.
สมาชิกหมายเลข 3842840
..ดนัยหนึ่ง ฟังสิ้นความ สุดห้ามใจ..
"..เธอใช่ไหม? ชอบแอบซุ่ม ตรงพุ่มนั้น มองทุกวัน มีอะไร ทำไมหรือ หัวขโมย ใช่ไหม เสียงใครลือ หรือจะสื่อ สิ่งใด ไหนว่ามา.." "..ช ช ใช่ฉันเอง..แต่เกรงว่า จะไม่เหมาะ เอ่อ..ก็เพราะ..ธ
ดุหยง
...จึงป่นแดนมนุษย์แผ้ว…ถากไว้บวงสรวง...
ศิขรินเสียดเมฆ-ฟ้า…โอบพลัน มะมา อากาศเจียดแบ่งปัน…เพื่อนข้า ดาวเดือนแจ่มข้ามมัน…สองฝั่ง สูรย์ส่องยังผืนหล้า...เท่าชั้นเทียมเห็น สืบพงศ์เป็นว่านเหย้า..เถาเครือ เลือดพี่น้องย่อมเจื
ดุหยง
ขยันเขียน
เศษใบไม้ เบาหวิว ปลิวเคลื่อนไหวเพียงลมไล้ แรงหน่อย ก็พลอยเหลิงว่าสามารถ อาจเอื้อ เป็นเชื้อเพลิงลอยกระเจิง กระจาย สู่สายชล"เศษไม้จม ขมขื่น สะอื้นอ้อนไหลติดขอน แอ่งหิน ดินไม่สนเศษสวะ ไม่ปลิว ขึ้นผิ
เฒ่ายาจก
หากรัก
หากรัก ราวเรื่องรักเล่าแล้ว หลุดลอยคืนค่ำครวญคราวคอย เคลื่อนคล้อยพบเพียงเพื่อเพ้อพลอย พลอดพร่ำ เท่าที่ทัดทานถ้อย &n
เดือนเอก
** รฤกครูสุนทรภู่ ** ( ฉันท์ กาพย์ กลอน โคลง )
** รฤกสุนทรภู่ ** ๒๖ มิ.ย. ๒๕๕๘ ๑) สาลินีฉันท์ ๑๑ ๐ หลวงสุนทรภู่แกล้ว กวีแนวประพนธ์กลอน ดีเก่งกล้ากลสอน ประศาสน์ศรีประสาทใคร่ ปราดเปรื่องลือนามหล้า ระลึกฟ้าระลึกสมัย กานท์กาพย์ปราดเปรื่องไซร้ กส
ชลภูมิ
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
แต่งกลอน
บทกวี
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ :
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
ฉันแค่นักกลอนเซ่อ....
ใคร่หนุนตักจ้องตาสักคราหนึ่ง
สารภาพถ้อยรู้สึกอันลึกซึ้ง
ว่าทุกห้วงคำนึงคิดถึงแต่เธอ
อนิจจา...ฐานะเราแตกต่าง
สิ้นหนทางได้รักกันคงฝันเก้อ
เจ้ายศฟ่องยิ่งฟ้าค่าเลิศเลอ
ฉันแค่นักกลอนเซ่อ...ผู้เพ้อรัก ฯะ