ผมอาศัยอยู่กับน้าชายวัยเลข4นิดๆและตายาย น้าชอบชีวิตอิสระ สันโดษ ชอบอยู่กับธรรมชาติ รับจ้างรายวันนิดหน่อย(ทำเฉพาะวันที่ิยากทำ)
ฟังดูเหมือนเป็นคนไม่มีพิษภัยอะไรใช่ไหมครับ ก็ใช่!! ถ้าไม่เบียดเบียน หรือทำคนอื่นเดือดร้อนอ่ะนะ
ด้วยความที่น้าผมไม่ได้ทำงานประจำ รับจ็อบรายวันแค่นิดหน่อย เลยทำให้มักจะแบมือขอตายายวัยเลข7 ก็คือพ่อแม่เขานั่นแหละ แต่นี่คือความเดือดร้อนของตายายครับ ผมเลยยังไม่รู้สึกอะไรมาก
จนกระทั่ง2-3วันมานี้ ตายายไปธุระ ไม่อยู่บ้าน เลยอยู่กับน้าแค่ลำพังสองคน ทำให้เข้าใจตายายเลยว่าความทุกข์ใจเป็นยังไง เขาขอเงินและชอบขอยืมรถออกไปข้างนอกบ่อยๆ ทั้งๆที่เราก็มีธุระต้องใช้รถ ต้องขับไปทำงานเหมือนกัน
พอมองไปถึงอนาคตข้างหน้า (ซึ่งอาจไม่ไกลมาก) ผมแอบคิดว่าถ้าไม่มีตายายแล้ว น้าเขาจะใช้ชีวิตยังไง เบียดเบียนผมต่อไปหรอ ทุกวันนี้ผมคือเสาหลักของบ้านครับ เป็นคนเดียวที่มีรายได้ประจำ จ่ายค่าน้ำไฟ ค่าเน็ต ค่ากิน ของใช้ ทั้งของตัวเองและที่บ้าน ก็ถือว่ามากโขแล้ว นี่เรายังต้อง ให้เงินคนๆนึงที่ไม่เคยทำไรให้เราเลยอย่างงั้นหรอ เครียดมากเลยครับ
ใจนึงโกรธยายมากๆ ทำไมเลี้ยงลูกตามใจขนาดนี้ เพราะเป็นลูกชายคนเดียว คนเล็กอีกต่างหากมั้ง กับน้าสาวและแม่ผม ไม่เคยได้รับอะไรแบบนี้เลย
ยายเคยบอกว่า เป็นหลานโตมาต้องทำงานเลี้ยงตายายครอบครัว เคยเถียงยายไปว่า ต่อให้เงินเดือนไม่พอก็หามาให้ได้ใช่ไหม ต้องทนจนกว่าจะตายใช่ไหม ได้คำตอบมาว่า ทำไงได้เราต้องอดทน โครตจะน้อยใจในโชคชะตาที่เกิดมาในครอบครัวที่คิดอะไรแบบนี้จริงๆ
ผมไม่ได้หวงนะ แค่คิดว่าเขายังอยู่ในวัยที่ช่วยเราหาค่าใช้จ่ายเข้าบ้านได้ แต่ทำไมเขาไม่คิดจะทำ เถียงอะไรไม่ได้ด้วยนะ โดนยายหงุดหงิดใส่
ด้วยความที่เขาโดนตามใจมาแต่เด็ก เวลาจะทำอะไร ขออะไร เขาจะมีความมั่นใจมากว่าจะต้องได้แน่นอน โดยไม่เผื่อใจอะไรเลย นี่คือสิ่งที่น่ากลัวมากๆสำหรับผม เพราะผมไม่ใช่ยาย ผมไม่รุ้ว่าถ้าผมไม่มีให้มันจะเป็นไรไหม เพราะจากที่ผ่านมาเขาก็เป็นคนอารมณ์ร้อน มีประวัติเคยใช้สารเสพติด
ผมจะไม่ถามเพื่ิอนๆพี่ๆสมาชิกนะครับว่าควรทำไง ถือว่าแค่มาระบายให้ฟังละกันครับ แต่ถ้าใครมีคำแนะนำอะไร หรืออยากบอกอะไร ก็ยินดีรับฟังนะครับ
แท็กผิดก็ขออภัยด้วยครับ
ประหยัดแทบตายเพื่ออยากมีเงินเก็บ แต่ก็มีคนคอยจะผลาญเงินอยู่ตลอด
ฟังดูเหมือนเป็นคนไม่มีพิษภัยอะไรใช่ไหมครับ ก็ใช่!! ถ้าไม่เบียดเบียน หรือทำคนอื่นเดือดร้อนอ่ะนะ
ด้วยความที่น้าผมไม่ได้ทำงานประจำ รับจ็อบรายวันแค่นิดหน่อย เลยทำให้มักจะแบมือขอตายายวัยเลข7 ก็คือพ่อแม่เขานั่นแหละ แต่นี่คือความเดือดร้อนของตายายครับ ผมเลยยังไม่รู้สึกอะไรมาก
จนกระทั่ง2-3วันมานี้ ตายายไปธุระ ไม่อยู่บ้าน เลยอยู่กับน้าแค่ลำพังสองคน ทำให้เข้าใจตายายเลยว่าความทุกข์ใจเป็นยังไง เขาขอเงินและชอบขอยืมรถออกไปข้างนอกบ่อยๆ ทั้งๆที่เราก็มีธุระต้องใช้รถ ต้องขับไปทำงานเหมือนกัน
พอมองไปถึงอนาคตข้างหน้า (ซึ่งอาจไม่ไกลมาก) ผมแอบคิดว่าถ้าไม่มีตายายแล้ว น้าเขาจะใช้ชีวิตยังไง เบียดเบียนผมต่อไปหรอ ทุกวันนี้ผมคือเสาหลักของบ้านครับ เป็นคนเดียวที่มีรายได้ประจำ จ่ายค่าน้ำไฟ ค่าเน็ต ค่ากิน ของใช้ ทั้งของตัวเองและที่บ้าน ก็ถือว่ามากโขแล้ว นี่เรายังต้อง ให้เงินคนๆนึงที่ไม่เคยทำไรให้เราเลยอย่างงั้นหรอ เครียดมากเลยครับ
ใจนึงโกรธยายมากๆ ทำไมเลี้ยงลูกตามใจขนาดนี้ เพราะเป็นลูกชายคนเดียว คนเล็กอีกต่างหากมั้ง กับน้าสาวและแม่ผม ไม่เคยได้รับอะไรแบบนี้เลย
ยายเคยบอกว่า เป็นหลานโตมาต้องทำงานเลี้ยงตายายครอบครัว เคยเถียงยายไปว่า ต่อให้เงินเดือนไม่พอก็หามาให้ได้ใช่ไหม ต้องทนจนกว่าจะตายใช่ไหม ได้คำตอบมาว่า ทำไงได้เราต้องอดทน โครตจะน้อยใจในโชคชะตาที่เกิดมาในครอบครัวที่คิดอะไรแบบนี้จริงๆ
ผมไม่ได้หวงนะ แค่คิดว่าเขายังอยู่ในวัยที่ช่วยเราหาค่าใช้จ่ายเข้าบ้านได้ แต่ทำไมเขาไม่คิดจะทำ เถียงอะไรไม่ได้ด้วยนะ โดนยายหงุดหงิดใส่
ด้วยความที่เขาโดนตามใจมาแต่เด็ก เวลาจะทำอะไร ขออะไร เขาจะมีความมั่นใจมากว่าจะต้องได้แน่นอน โดยไม่เผื่อใจอะไรเลย นี่คือสิ่งที่น่ากลัวมากๆสำหรับผม เพราะผมไม่ใช่ยาย ผมไม่รุ้ว่าถ้าผมไม่มีให้มันจะเป็นไรไหม เพราะจากที่ผ่านมาเขาก็เป็นคนอารมณ์ร้อน มีประวัติเคยใช้สารเสพติด
ผมจะไม่ถามเพื่ิอนๆพี่ๆสมาชิกนะครับว่าควรทำไง ถือว่าแค่มาระบายให้ฟังละกันครับ แต่ถ้าใครมีคำแนะนำอะไร หรืออยากบอกอะไร ก็ยินดีรับฟังนะครับ
แท็กผิดก็ขออภัยด้วยครับ