พอจะมีไหม คนที่โสด 40+ รินใช้เงินถูกหวย หยุดทำงาน อยู่แต่บ้านเช่า ไม่อัพเกรด ไม่เที่ยว ไม่ซื้ออะไรใหม่

ทั้งชีวิตเคยเป็นทาสแรงงาน ปวดไปทั้งตัว พวกที่มาใช้งาน ก็มองเหยียดมาตลอด เขียมประหยัดเพราะได้เงินน้อย ครอบครัวก็ทำให้เครียดเพิ่ม อยู่ๆ ก็ตัดสินใจหยุดทุกอย่าง ตัดเงินมาใช้วันละ 700 ซึ่งก็เหลือทุกวัน สะสมเอามาจ่ายค่าห้อง ค่ารถรับจ้าง ใส่เสื้อผ้าเก่า ไม่ซื้อรถ ใข้มือถือจอร้าว แบบว่าพังก็ยังซื้อมือสองมาใช้ เน็ตก็เดือนละร้อย กินข้าวป้ายเหลือง หรือพิเศษหน่อยก็ตามสั่งจานละ 60 อยู่ไปสักพัก โดนแซว นินทาหนักๆ ก็ย้ายห้องเช่า ย้ายเมือง

เดิมทีเป็นคนไม่ใช้โซเชียล เคยเป็นคนถูกเพื่อน (ปลอมๆ) หลอกให้ซวย และทำเป็นไม่รู้จัก ไม่อยากโชว์หน้าออกเน็ต เพราะเคยเห็นเหยื่อโดนจับแขวนในเน็ตแล้วเหมือนตายทั้งเป็น >>> เพิ่มเติมคือต้องการหายไปจากครอบครัว ไม่รับรู้อะไรแล้ว + ไม่คบหาใคร แม้แต่ซื้อบริการ เล่นตามคนมาอ่อย >>> เงินหมดก็คือฆ่าตัวตายไป

เงินที่ตั้งใจ 5-10 ปียังไงก็เหลือ แต่ชีวิตจะเป็นยังไง นึกย้อนไปตัวเอง 10 ปีก่อน เทียบกับวันนี้ก็ไม่ต่างกัน คือก็ใช้แรงงาน นอนเหมือนแรงหมดจะหายใจยังเหนื่อย ใช้วิถีชีวิตกระจอกๆ มีบัตรคนจน ต่อให้เดินเข้าเซเว่นได้ ไปซื้อขายทองก็ได้ แต่ถ้าเป็น พนง ขรก ช่วงเวลายาวแบบนี้ ไอ้ที่มีเพิ่มเติม ตำแหน่งการงานคงขยับ มีสังคม คู่ครอง ทายาท มีรถ ผ่อนบ้าน ไปงานเลี้ยงรุ่น มีแต่ของน่าอวด >>> แต่ ภาระก็กองเพิ่มใช่ไหม เผลอๆ แพ้ภัยตัวเอง ชีวิตจบกะทันหัน หมดอิสรภาพ หมดตัว หมดสิ้นทุกสิ่งที่สร้าง ???

ถ้ามองแบบย่อหน้าบน การที่คนเราดิ้นรนเพื่อใหญ่โต ก็จะมีความเสี่ยงสูง ตรงกันข้าม หากไปบวชพระ วันๆ ไม่ทำอะไร เผลอๆ ไม่บิณ ไม่รับงาน เน้นอยู่กับวัด มันก็คงแห้งเหี่ยว หรือว่ายังไงก็ต้องหางานทำ หรือถูกจ้างงานอยู่ดี เพราะความเหงาทำให้คนอายุสั้น ? เช่น นั่งเฝ้าร้านใกล้เจ๊ง หรืองานงานที่รับคนแก่ + ไม่ใช้คนค้ำ ฯลฯ

อยากรู้ว่าพวกเขาใช้ชีวิตยังไง เขาตั้งใจใช้เงินแล้วตายไป หรือยังแข่งขันลีลาชีวิตในสังคมกันต่อ

มีใครเป็นอยู่แบบนี้บ้าง อยากรู้จัง