รู้สึกว่าตัวเองเป็นที่รองรับอารมณ์ในกลุ่มเพื่อนสนิท

มีใครเคยรู้สึกว่าเป็นที่รองรับอารมณ์ของเพื่อนมั้ยคะ แล้วจัดการครส.ตัวเองยังไงหรอคะ😓 คือเราคอยดูแลใส่ใจเพื่อนคนรอบข้างตลอดแต่พอเป็นของเราเหมือนเราไม่ได้ได้รับอะไรแบบนั้นเลยแถมเป็นที่รองรับอารมณ์อีก บางทีเราถามอะไรดีแต่ได้เสียงตะคอกกลับมาหรือเวลาชวนไปไหนเราไปด้วยตลอดแต่พอเป็นตาเราไม่มีใครอยากไปกับเราเลย แอบนอยค่ะ แต่ทำอะไรไม่ได้เลยวันนี้เลยได้ปลีกตัวออกไปอยู่อีกกลุ่มนึงหรือไม่ก็ลองไปนั่งคนเดียวก็รู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อยค่ะ