อยู่ๆก็รู้สึกว่าตัวเองรู้สึกมากไป

ปีนี้ 20ปีค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าที่ผ่านมาโฟกัสกับอะไรถึงผ่านมาได้ แต่ในปีนี้ตั้งแต่ต้นปีมา หนูรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมือนเดิม นึกคิดกับเรื่องที่ไม่เคยคิด หรือไม่ได้สนใจ พยายามลองนึกแล้วก็นึกไม่ออกว่ามีเหตุการณ์สะเทือนใจอะไรที่ทำให้กลับมาสนใจเรื่องเหล่านี้หรือเปล่า มันติดตรงที่หนูดันออกจากความคิดเหล่านี้ไม่ได้นี่แหละค่ะ เรื่องที่ยังติดอยู่คือเรื่องชีวิตค่ะ การทำอะไรสักอย่าง การจากลา บางมุมก็คิดว่าเพราะปล่อยวางไม่ได้รึเปล่า เลยดึงมาเป็นพลังงานด้านลบ ส่งผลต่อสภาพจิตใจตัวเองมากๆ อย่างพอจะทำอะไรสักอย่าง ก็คิดขึ้นมาได้ว่าจะทำไปทำไมเดี๋ยวก็ไม่อยู่ แต่ก็นึกคิดขึ้นมาได้นะคะ ว่ากว่าจะถึงตอนนั้นก็ลำบากนะถ้าไม่ทำ มันส่งผลให้สมองเหมือนทำงานอยู่ตลอด นอนไม่หลับ นอนได้ไม่ดี หลับไม่ค่อยลึก เริ่มส่งผลต่อชีวิตประจำวัน บางครั้งก็เหม่อลอยแล้วก็ได้แต่คิดว่า มุมกว้างที่เคยคิดว่าคนในช่วงประวัติศาสตร์ทำอะไรกัน ก็คงทำแบบเรานี่แหละ ใช้ชีวิตไปในแบบที่อยากเป็น หลายวันที่ผ่านมามักจะมีช่วงเวลาเล็กๆที่ชอบพูดกับตัวเองว่า เสียดายจัง ทุกๆอย่างเลย เหมือนโดนผลักออกจากโลกจินตนาการ ที่คิดว่ามันจะอยู่ตลอดไป เหมือนหนัง การ์ตูน เกม เหมือนรู้ตัวช้า เหมือนไม่ได้ใส่ใจมันมาก ทำให้กลัวการใช้ชีวิตต่อจากนี้ประมาณนึงเลยค่ะ นั่งร้องไห้โดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเพราะอะไร ร้องทำไม รู้แค่ว่ามันหม่นหมองจัง การอยู่กับฟิลเตอร์หม่นๆมันเป็นแบบนี้สินะ ดีหน่อยค่ะ ที่ถึงไม่มีแบบแผนที่คลิกที่สุด แต่ยังพอมีเป้าหมายให้ทำอยู่บ้าง ให้ไม่เคว้งไปมากกว่านี้