สวัสดีเช้าวันอังคารครับ ขณะที่ชีวิตต่างชะตาลิขิตกันไป บางคนก็กำลังไปทำงาน บางคนก็อยู่โรงเรียน หรือบางคนอาจจะยังนอนอยู่บนเตียง นั่นแหละครับคือความหลากหลายของชีวิต ขอให้ทุกคนมีความสุขกับการทำการงานที่รักนะครับ
วันนี้ผมมีคำถามหนึ่งข้อที่อาจจะตอบง่ายหรือยากก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณอยากจะมองลึกแค่ไหน ผมขอเกริ่นเพื่อสร้างบรรยากาศเล็กน้อยนะครับ
เรามีอายุเฉลี่ยประมาณ 80 ปี แต่ในแต่ละปีเราใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการทำงานถึง 5-6 วันต่อสัปดาห์ ส่วนวันหยุดที่เหลือ 1-2 วันก็หมดไปกับการพักผ่อนเพื่อเติมพลังงานให้พร้อมกลับไปลุยงานต่อในสัปดาห์หน้า สรุปแล้วเราใช้เวลาเพื่อการทำงานไปทั้งชีวิตเลยหรือเปล่านะ?
หลายคนอาจจะคิดว่าเดี๋ยวเกษียณตอนอายุ 60 ก็จะมีเวลาให้ตัวเองมากขึ้นแล้ว แต่นั่นหมายความว่าเราจะมีเวลาเหลือแค่ 20 กว่าปีเท่านั้น และคุณภาพของเวลานั้นก็อาจจะไม่ดีเท่าตอนที่เรายังหนุ่มสาวใช่ไหมครับ เพราะความเจ็บป่วยเป็นเรื่องปกติที่ต้องเจอ
แต่เอาเข้าจริงแล้ว การใช้ชีวิตแบบที่ต้องทำงานและพักผ่อนเพื่อทำงานต่อ ทำให้เราดูเหมือนเป็นหนูที่วิ่งอยู่ในวงล้อชีวิตไปวัน ๆ จนอาจลืมไปว่าเรากำลังวิ่งไปเพื่ออะไรกันแน่
นั่นแหละครับ คือจุดสำคัญที่ผมอยากจะชวนเพื่อน ๆ มาคิดกันว่า
"เรากำลังทำตามอุดมการณ์ของตัวเองจริงๆ อยู่หรือเปล่า? หรือแค่ทำตามกระแสสังคมที่เขาพาทำกันมา? (ถ้าเล่าเรื่องของเพื่อนๆได้จะดีมากเลยครับ ว่าปัจจัยอะไรที่ทำให้เราสามารถไล่ล่าความฝันของเราเองได้ หรือเพราะเหตุใดทำไมเราถึงต้องเป็นหนูวิ่งวนไปมาจนลืมความฝันของเรา บางทีเราอาจจะไม่มีความฝันนั้นเลยก็ได้)
ปล.ผมอยากให้เพื่อนๆลองคิดครับ มันอาจจะเป็นคำถามที่ดูไม่สำคัญกับเพื่อนๆ หรือเป็นคำถามที่ดูโลกสวย แต่เอาจริงๆแล้วคำถามแบบนี้แหละครับยากที่จะตอบเพราะเราอาจจะโดนความเชื่อทางสังคมกลืนกินไปหมดแล้วก็ได้
หนึ่งวันมี 24 ชั่วโมง เราเหลือเวลาให้ตัวเองจริงๆกี่ชั่วโมงกันแน่? (ถามเล่นหรือถามจริง)
วันนี้ผมมีคำถามหนึ่งข้อที่อาจจะตอบง่ายหรือยากก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณอยากจะมองลึกแค่ไหน ผมขอเกริ่นเพื่อสร้างบรรยากาศเล็กน้อยนะครับ
เรามีอายุเฉลี่ยประมาณ 80 ปี แต่ในแต่ละปีเราใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการทำงานถึง 5-6 วันต่อสัปดาห์ ส่วนวันหยุดที่เหลือ 1-2 วันก็หมดไปกับการพักผ่อนเพื่อเติมพลังงานให้พร้อมกลับไปลุยงานต่อในสัปดาห์หน้า สรุปแล้วเราใช้เวลาเพื่อการทำงานไปทั้งชีวิตเลยหรือเปล่านะ?
หลายคนอาจจะคิดว่าเดี๋ยวเกษียณตอนอายุ 60 ก็จะมีเวลาให้ตัวเองมากขึ้นแล้ว แต่นั่นหมายความว่าเราจะมีเวลาเหลือแค่ 20 กว่าปีเท่านั้น และคุณภาพของเวลานั้นก็อาจจะไม่ดีเท่าตอนที่เรายังหนุ่มสาวใช่ไหมครับ เพราะความเจ็บป่วยเป็นเรื่องปกติที่ต้องเจอ
แต่เอาเข้าจริงแล้ว การใช้ชีวิตแบบที่ต้องทำงานและพักผ่อนเพื่อทำงานต่อ ทำให้เราดูเหมือนเป็นหนูที่วิ่งอยู่ในวงล้อชีวิตไปวัน ๆ จนอาจลืมไปว่าเรากำลังวิ่งไปเพื่ออะไรกันแน่
นั่นแหละครับ คือจุดสำคัญที่ผมอยากจะชวนเพื่อน ๆ มาคิดกันว่า
"เรากำลังทำตามอุดมการณ์ของตัวเองจริงๆ อยู่หรือเปล่า? หรือแค่ทำตามกระแสสังคมที่เขาพาทำกันมา? (ถ้าเล่าเรื่องของเพื่อนๆได้จะดีมากเลยครับ ว่าปัจจัยอะไรที่ทำให้เราสามารถไล่ล่าความฝันของเราเองได้ หรือเพราะเหตุใดทำไมเราถึงต้องเป็นหนูวิ่งวนไปมาจนลืมความฝันของเรา บางทีเราอาจจะไม่มีความฝันนั้นเลยก็ได้)
ปล.ผมอยากให้เพื่อนๆลองคิดครับ มันอาจจะเป็นคำถามที่ดูไม่สำคัญกับเพื่อนๆ หรือเป็นคำถามที่ดูโลกสวย แต่เอาจริงๆแล้วคำถามแบบนี้แหละครับยากที่จะตอบเพราะเราอาจจะโดนความเชื่อทางสังคมกลืนกินไปหมดแล้วก็ได้