---
"รักกลางฝุ่นควัน"
ฝุ่นควันจากถนนแห่งความหวัง ยังคงปลิวเข้าหน้า นัท และ แป้ง ทุกเช้า ทุกครั้งที่ทั้งคู่จูงจักรยานคันเก่ามุ่งหน้าไปตลาดสดเพื่อขายข้าวเหนียวหมูปิ้ง นัทเคยเป็นเด็กช่างที่ฝันอยากเปิดอู่ซ่อมรถ ส่วนแป้งเคยอยากเป็นช่างทำผม แต่ความจนทำให้ความฝันต้องพับเก็บไว้ในลิ้นชัก
แม้จะพยายามเริ่มกิจการเล็ก ๆ หลายครั้ง—ขายก๋วยเตี๋ยวก็ขาดทุน เปิดร้านน้ำปั่นก็เครื่องพัง—ทุกครั้งที่ล้มเหลว ทั้งคู่ก็ได้แต่หัวเราะกลบความเศร้า "อย่างน้อยเรายังมีเราสองคนนะ" แป้งมักพูดเสมอ
แต่ในความจริง ชีวิตไม่ได้ใจดีเสมอไป เดือนหนึ่งฝนตกหนักจนตลาดน้ำท่วม ของขายเสียหายหมด เงินเก็บที่มีอยู่ก็หายไปพร้อมกลิ่นเน่าเหม็นของเนื้อหมูที่ขายไม่ทัน นัทนั่งกุมขมับอยู่ริมเตียงเก่า ในห้องเช่าเล็ก ๆ ที่หลังคารั่ว แป้งเพียงลูบไหล่เขาเบา ๆ แล้วพูดว่า
"เรามาเริ่มใหม่กันอีกสักครั้งนะ"
คราวนี้พวกเขาตัดสินใจขายของออนไลน์ แป้งเรียนตัดเย็บเสื้อผ้าจากยูทูบ ส่วน นัทช่วยถ่ายรูปและส่งของ ถึงจะเหนื่อยแทบไม่มีเวลานอน แต่ยอดสั่งก็เริ่มเพิ่มขึ้นทีละนิด จากวันละหนึ่งชุด กลายเป็นสิบชุด จากห้องเช่าโทรม ๆ กลายเป็นห้องเล็ก ๆ ในตึกใหม่
หลายปีผ่านไป แป้งเปิดร้านเสื้อผ้าเล็ก ๆ ริมถนน นัทก็ได้เปิดอู่ซ่อมรถตามฝัน ทั้งคู่ยืนมองร้านของตัวเองในเช้าวันเปิดกิจการ มือจับกันแน่นเหมือนวันแรกที่เริ่มสู้ชีวิต
"เราทำได้แล้วนะ" แป้งยิ้มทั้งน้ำตา
นัทพยักหน้า "เพราะเราไม่เคยปล่อยมือกัน"
ท่ามกลางเสียงเครื่องยนต์และเสียงจักรเย็บผ้า ความรักของพวกเขายังคงเต้นอยู่ในจังหวะเดียวกัน เหมือนหัวใจสองดวงที่เคยผ่านพายุฝนและความมืด จนวันนี้ได้ยืนอยู่ท่ามกลางแสงแดดอุ่น ๆ ของความสำเร็จ
---
บทโดย ปลั๊ก ชุมแพชุมเพลิน
รักกลางฝุ่นควัน
"รักกลางฝุ่นควัน"
ฝุ่นควันจากถนนแห่งความหวัง ยังคงปลิวเข้าหน้า นัท และ แป้ง ทุกเช้า ทุกครั้งที่ทั้งคู่จูงจักรยานคันเก่ามุ่งหน้าไปตลาดสดเพื่อขายข้าวเหนียวหมูปิ้ง นัทเคยเป็นเด็กช่างที่ฝันอยากเปิดอู่ซ่อมรถ ส่วนแป้งเคยอยากเป็นช่างทำผม แต่ความจนทำให้ความฝันต้องพับเก็บไว้ในลิ้นชัก
แม้จะพยายามเริ่มกิจการเล็ก ๆ หลายครั้ง—ขายก๋วยเตี๋ยวก็ขาดทุน เปิดร้านน้ำปั่นก็เครื่องพัง—ทุกครั้งที่ล้มเหลว ทั้งคู่ก็ได้แต่หัวเราะกลบความเศร้า "อย่างน้อยเรายังมีเราสองคนนะ" แป้งมักพูดเสมอ
แต่ในความจริง ชีวิตไม่ได้ใจดีเสมอไป เดือนหนึ่งฝนตกหนักจนตลาดน้ำท่วม ของขายเสียหายหมด เงินเก็บที่มีอยู่ก็หายไปพร้อมกลิ่นเน่าเหม็นของเนื้อหมูที่ขายไม่ทัน นัทนั่งกุมขมับอยู่ริมเตียงเก่า ในห้องเช่าเล็ก ๆ ที่หลังคารั่ว แป้งเพียงลูบไหล่เขาเบา ๆ แล้วพูดว่า
"เรามาเริ่มใหม่กันอีกสักครั้งนะ"
คราวนี้พวกเขาตัดสินใจขายของออนไลน์ แป้งเรียนตัดเย็บเสื้อผ้าจากยูทูบ ส่วน นัทช่วยถ่ายรูปและส่งของ ถึงจะเหนื่อยแทบไม่มีเวลานอน แต่ยอดสั่งก็เริ่มเพิ่มขึ้นทีละนิด จากวันละหนึ่งชุด กลายเป็นสิบชุด จากห้องเช่าโทรม ๆ กลายเป็นห้องเล็ก ๆ ในตึกใหม่
หลายปีผ่านไป แป้งเปิดร้านเสื้อผ้าเล็ก ๆ ริมถนน นัทก็ได้เปิดอู่ซ่อมรถตามฝัน ทั้งคู่ยืนมองร้านของตัวเองในเช้าวันเปิดกิจการ มือจับกันแน่นเหมือนวันแรกที่เริ่มสู้ชีวิต
"เราทำได้แล้วนะ" แป้งยิ้มทั้งน้ำตา
นัทพยักหน้า "เพราะเราไม่เคยปล่อยมือกัน"
ท่ามกลางเสียงเครื่องยนต์และเสียงจักรเย็บผ้า ความรักของพวกเขายังคงเต้นอยู่ในจังหวะเดียวกัน เหมือนหัวใจสองดวงที่เคยผ่านพายุฝนและความมืด จนวันนี้ได้ยืนอยู่ท่ามกลางแสงแดดอุ่น ๆ ของความสำเร็จ
---
บทโดย ปลั๊ก ชุมแพชุมเพลิน