สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์ในช่วงวัยมัธยมกับการโดนนินทาจนเป็นปมในชีวิต ในช่วงม.4เรามีปัญหากับเพื่อนคนนึงค่ะซึ่งสนิทกันพอสมควร ตลอดทุกช่วงเวลาตั้งแต่ครั้งแรกที่ทะเลาะกันเขาเอาเราไปนินทามาตลอดค่ะซึ่งเราก็ไม่เคยตอบโต้หรือนินทากลับแม้แต่ด่าเราก็ยังไม่ทำเพราะเราก็คิดว่าเขาก็เป็นเพื่อนมาก่อน
เขาเอาเราไปพูดแบบเสียหายมากค่ะ บางเรื่องมันคือเรื่องส่วนตัวเลยด้วยซ้ำแต่เขาก็ยังจะเอาไปพูด เราก็ไม่รู้หรอกค่ะว่าเราทำตัวแย่แค่ไหนแต่ค่อนข้างมั่นใจค่ะว่าเราแคร์เพื่อทุกคนมากๆ เขานินทาเรากับเพื่อนในห้องทุกวัน เราแทบไม่คุยกับใครเขาก็หาเรื่องมานินทาเราอยู่ดี ยอมรับตามตรงช่วงนั้นเรารู้สึกแย่มากเครียดสุดๆ ต้องกินยานอนหลับเพื่อที่จะนอนเพราะถ้าไม่นอนก็จะเครียดอยู่แบบนั้นทรมานมากกับความรู้สึกแบบนี้ บางเรื่องก็ไม่จริงแต่ก็เอาไปพูดกันสนุกปาก ซึ่งมันทำให้เราไม่กล้าไว้ใจใคร แม้แต่จะมีความสุขบางทีเราก็ไม่กล้าแสดงออกเพราะกลัวจะโดนนินทา ชีวิตการไปโรงเรียนของเราไม่มีความสุขเลย แค่ลืมตาตื่นเราก็ไม่อยากตื่นมา สุขภาพจิตเราแย่มากๆจนครอบครัวต้องดึงขึ้นมาจากหลุมนั้นกว่าจะผ่านช่วงนั้นมาได้เราแทบจะเหมือนตายทั้งเป็น พอหลังจากที่หายดีเราก็เปลี่ยนความคิดทุกอย่างเพราะสุดท้ายครอบครัวนี่แหละจริงใจและรักเราจริงๆ
ถ้าใครในตอนนี้กำลังทะเลาะกับเพื่อนหรือกำลังทำแบบนี้กับเพื่อน เราขอร้องนะคะอย่าทำแบบนี้เลยค่ะ คนพูดอาจจะสนุกแต่คนโดนไม่สนุกด้วยเลยค่ะ อย่าไปทำให้ชีวิตใครเป็นปมเพราะแค่เราไม่ชอบเขา ถ้าพูดเรื่องดีๆไม่ได้ก็ต่างคนต่างอยู่เถอะเพราะเราไม่รู้เลยว่าคำพูดพวกนั้นมันจะติดใจเขาไปนานแค่ไหน คุณเสียใจชั่วคราวแต่เราติดในใจตลอดไป คุณพูดเรื่องของเราจนนอนหลับไป ส่วนเราต้องกินยาถึงจะหลับ "หยุดสร้างปมในใจให้คนอื่น"
ถ้าเพื่อนกลุ่นนั้นผ่านมาอ่าน เราจะบอกว่าแก
โคตรแย่ที่สนุกบนความทุกข์ของคนอื่น เราขอให้พวกแกโชคดีกับชีวิตแล้วอย่าทำแบบนี้กับใครอีกนะ
และใครที่เจอปัญหาแบบเรา เราอยากบอกว่าเลิกเศร้าเถอะค่ะเพราะคนที่อยากมีเราในชีวิตเขาจะเลือกคุยกับเราก่อนคนอื่น เพราะคนที่ดีจริงจะไม่พูดเรื่องคนอื่น เทคแคร์ตัวเองให้มากๆนะคะ พาตัวเองออกไปรับลมบ้าง ให้โอกาสตัวเองได้มีความสุขหน่อย
แชร์ประสบการณ์เรื่องเพื่อน
เขาเอาเราไปพูดแบบเสียหายมากค่ะ บางเรื่องมันคือเรื่องส่วนตัวเลยด้วยซ้ำแต่เขาก็ยังจะเอาไปพูด เราก็ไม่รู้หรอกค่ะว่าเราทำตัวแย่แค่ไหนแต่ค่อนข้างมั่นใจค่ะว่าเราแคร์เพื่อทุกคนมากๆ เขานินทาเรากับเพื่อนในห้องทุกวัน เราแทบไม่คุยกับใครเขาก็หาเรื่องมานินทาเราอยู่ดี ยอมรับตามตรงช่วงนั้นเรารู้สึกแย่มากเครียดสุดๆ ต้องกินยานอนหลับเพื่อที่จะนอนเพราะถ้าไม่นอนก็จะเครียดอยู่แบบนั้นทรมานมากกับความรู้สึกแบบนี้ บางเรื่องก็ไม่จริงแต่ก็เอาไปพูดกันสนุกปาก ซึ่งมันทำให้เราไม่กล้าไว้ใจใคร แม้แต่จะมีความสุขบางทีเราก็ไม่กล้าแสดงออกเพราะกลัวจะโดนนินทา ชีวิตการไปโรงเรียนของเราไม่มีความสุขเลย แค่ลืมตาตื่นเราก็ไม่อยากตื่นมา สุขภาพจิตเราแย่มากๆจนครอบครัวต้องดึงขึ้นมาจากหลุมนั้นกว่าจะผ่านช่วงนั้นมาได้เราแทบจะเหมือนตายทั้งเป็น พอหลังจากที่หายดีเราก็เปลี่ยนความคิดทุกอย่างเพราะสุดท้ายครอบครัวนี่แหละจริงใจและรักเราจริงๆ
ถ้าใครในตอนนี้กำลังทะเลาะกับเพื่อนหรือกำลังทำแบบนี้กับเพื่อน เราขอร้องนะคะอย่าทำแบบนี้เลยค่ะ คนพูดอาจจะสนุกแต่คนโดนไม่สนุกด้วยเลยค่ะ อย่าไปทำให้ชีวิตใครเป็นปมเพราะแค่เราไม่ชอบเขา ถ้าพูดเรื่องดีๆไม่ได้ก็ต่างคนต่างอยู่เถอะเพราะเราไม่รู้เลยว่าคำพูดพวกนั้นมันจะติดใจเขาไปนานแค่ไหน คุณเสียใจชั่วคราวแต่เราติดในใจตลอดไป คุณพูดเรื่องของเราจนนอนหลับไป ส่วนเราต้องกินยาถึงจะหลับ "หยุดสร้างปมในใจให้คนอื่น"
ถ้าเพื่อนกลุ่นนั้นผ่านมาอ่าน เราจะบอกว่าแก
และใครที่เจอปัญหาแบบเรา เราอยากบอกว่าเลิกเศร้าเถอะค่ะเพราะคนที่อยากมีเราในชีวิตเขาจะเลือกคุยกับเราก่อนคนอื่น เพราะคนที่ดีจริงจะไม่พูดเรื่องคนอื่น เทคแคร์ตัวเองให้มากๆนะคะ พาตัวเองออกไปรับลมบ้าง ให้โอกาสตัวเองได้มีความสุขหน่อย