ผ่านมันไปยังไงคะ

สวัสดีค่ะ หนูมีเรื่องอยากสอบถามพี่ๆเพื่อนๆที่เคยผ่านประสบการณ์นี้หรือบางคนอาจจะเผชิญกับสถานการณ์นี้อยู่ค่ะ หนูเป็นเด็กต่างจังหวัดค่ะ กำลังเรียนชั้นปี1ที่ต้องเดินทางมาเรียนไกลถึงกรุงเทพ หนูคิดถึงบ้านมากค่ะ คิดถึงที่สุด คิดแต่ว่าอยากกลับบ้านทุกวัน คิดถึงคนที่บ้านมากๆๆ ในสมองมีแต่อยากกลับๆๆๆๆ วันหยุดก็น้อยเหลือเกิน กลับแต่ครั้งก็ได้กลับไม่กี่วัน ร้องไห้กับตัวเองทุกวัน ไม่กล้าร้องไห้กับที่บ้านกลัวเค้าเป็นห่วง หนูเข้าใจค่ะว่าเป็นปกติของคนที่ต้องห่างบ้าน แต่มันยากมากค่ะ กับการต้องใช้ชีวิตให้ผ่านแต่ละวันไปได้ โดยที่ไม่มีคนที่รักอยู่ด้วย ต้องทำเองทุกอย่าง พอเหนื่อยกลับมาที่ห้องที่หอก็ไม่มีใครให้กอด อยากทราบว่าทุกคนมีวิธีแนะนำให้ดีลกับความรู้สึก หรือวิธีทำให้เราดีขึ้นบ้างมั้ยคะ