เศษใบไม้ เบาหวิว ปลิวเคลื่อนไหว
เพียงลมไล้ แรงหน่อย ก็พลอยเหลิง
ว่าสามารถ อาจเอื้อ เป็นเชื้อเพลิง
ลอยกระเจิง กระจาย สู่สายชล
"
เศษไม้จม ขมขื่น สะอื้นอ้อน
ไหลติดขอน แอ่งหิน ดินไม่สน
เศษสวะ ไม่ปลิว ขึ้นผิวบน
คราสายฝน ถล่ม จมดิ่งไป
""
นี่เป็นกลอน ที่ฉัน ขยันเขียน
คิดวนเวียน ยากเย็น เป็นเงื่อนไข
เขียนแต่เรื่อง เจ็บตัว เจ็บหัวใจ
ทั้งใกล้ไกล ชิดปาด หยาดน้ำตา
"""
ทุกถ้อยคำ ทุกวรรค ทุกอักษร
มิอาทร คารม ไม่สมค่า
แอบภูมิใจ ได้คิด อนิจจา
เราก็กล้า พาใจ ไม่ท้อแท้
""""
สิ้นกำหนด คำถาม ที่สามหาว
ขยับก้าว ย่างพร้อม ไม่ยอมแพ้
ใครหยันเย้ย เอ่ยว่า ชราแร
เป็นคนแก่ หลีกเลี่ยง ร้องเสียงดัง
"""""
คริคริ
ขยันเขียน