[Spoil] แววตามืดมนจักประสงค์สิ่งใด เล่ม 1 อ่านจบแล้วมาคุยกัน

แววตามืดมนจักประสงค์สิ่งใด​: บันทึกสงครามไฮเซิร์ก
Nigoru Hitomi de Nani wo Negau: Highserk Senki

​

เรื่องย่อ  ชายคนหนึ่งจบชีวิตลงอย่างกะทันหันและได้ไปเกิดใหม่ในต่างโลก แต่โลกใบนั้นกลับอยู่ภายใต้ไฟสงครามที่ความตายอยู่ใกล้แค่เอื้อม ชื่อใหม่ของเขาคือ วอล์ม เป็นลูกชายคนที่สามของชาวไร่ยากจน เขาเลือกทำงานเป็นพลทหารในสงครามเพื่อประทังชีวิตไปวันๆ ทว่าท่ามกลางความเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายที่ชีวิตของผู้คน ถูกละเลยคุณค่ายิ่งกว่าฝุ่นผงและสูญสิ้นไปเรื่อยๆ แม้เนื้อตัวจะเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด โคลน และหยาดเหงื่อ แต่วอล์มก็ไขว่คว้าความแข็งแกร่งมาได้ จนค่อยๆกลายเป็นบุคคลที่ศัตรูเกรงกลัว!
.
และทุกครั้งที่รอดจากสนามรบแห่งหนึ่ง ทุกครั้งที่สังหารศัตรูได้คนหนึ่ง ดวงตาของวอล์มจะยิ่งมืดมนและขุ่นมัวกว่าเดิม…

---

* Spoiler Alert *
_{(โปรดระวังสปอยล์)}

อ่านจบ ถ้าถามว่าคนอ่านประสงค์สิ่งใด ก็ต้องบอกว่า เล่มต่อไป นั่นแหละค่ะ ถถถ
เมื่อไหร่เล่ม 2 ฝั่งไทยจะออกสักที ตอนแรกว่าจะตั้งกระทู้ทวงเฉยๆ แต่ไหนๆจะทวงแล้ววันนี้ก็หยิบเรื่องนี้มารีวิวด้วยละกันนะ เพราะชอบเซตติ้งและความดิบของเรื่องมาก

เรื่องนี้มาฟีลเดียวกับตอนอ่าน Vinland Saga เลยล่ะ
แต่เป็นแนวอิเซไก เกิดใหม่ที่ถือว่ามาดาร์กกว่าเรื่องอื่นอยู่ ดาร์กประมาณไหนดูแววตาพระเอกบนปกได้ สมชื่อเรื่องแววตามืดมน เขาล่ะ

พระเอกในเรื่องเป็นคนจากยุคปัจจุบันที่ตายแล้วไปเกิดใหม่แต่ยังมีความทรงจำเดิมเหมือนเรื่องอื่นๆ แต่ว่า เกิดในหมู่บ้านการเกษตรที่ยากจน ทำไร่ทำนาก็ไม่พอยาไส้ อดอยากถึงขนาดที่ถ้าเขาไม่สมัครเป็นทหารมีเบี้ยเลี้ยงทั้งครอบครัวได้อดอาหารจนตายกันหมดแน่ๆ

วอล์ม  ​ชื่อในชาตินี้ของเขา  ปัจจุบันเป็นทหารราบในกองทัพไฮเซิร์ก เขามีฝีมือทีเดียว ขณะที่เพื่อนๆทหารสรรเสริญว่าเขาฆ่าคนได้เยอะเท่าไหร่ หรืออวดว่าตัวเองฆ่าได้มากกว่าเท่าไหน วอล์มช่างรู้สึกมืดมน เขาบอกตัวเองเสมอว่าทำไปเพราะเป็นหน้าที่ เขาไม่ได้อยากฆ่าใคร ความรู้สึกผิดบาปกับความจำเป็นตามหน้าที่ของเขาส่งผ่านถึงผู้อ่านได้ชัดเจนดีเลยล่ะ  

โลกนี้เป็นโลกแฟนตาซีแบบที่บางคนอาจมี สกิล หรือ เวทมนตร์ ติดตัวกันอยู่  แต่มีจำนวนน้อยคนมากที่จะมีแบบนี้ พระเอกก็คือ คนส่วนใหญ่ ไม่มีพลังอะไรสักอย่างตั้งแต่เกิด  อยู่ในหมู่คนธรรมดากว่าจะรู้ว่าโลกนี้มันแฟนตาซีก็ตอนเข้ากองทัพไปแล้ว  

ขณะที่อยู่ในกองทัพต่อสู้ฆ่าคนไปมากมาย  เขาก็คิดว่าอยากมีสกิลเหมือนหัวหน้าหมู่ที่มีสกิลพิฆาต ที่สามารถโจมตีรุนแรงขึ้น แต่แม้จะปรารถนาขนาดไหนก็ไม่ปรากฎแนวโน้มใดๆว่าจะมีได้  ​เขาทำได้แค่ฆ่า ฆ่าศัตรูต่อไปเรื่อยๆ จนมากลางเรื่องเมื่อฆ่าจนถึงจุดหนึ่ง… เขาก็ได้รับสกิล

เรื่องนี้แปลกจากเรื่องอื่น บรรดาสกิลรวมถึงเวทมนตร์ต่างๆจะมีได้ก็ต่อเมื่อฝึกฝนเอา และเข้าใจ ถึงจะปลดล็อกได้  ต่างจากพระเอกอิเซไกเรื่องอื่นที่เกิดมาพร้อมสกิลแบบพร้อมใช้  เวทมนตร์แบบฟูลออฟชั่นแต่แรก  เรื่องนี้เหมือนพระเจ้าให้ของมาอยู่แต่ไม่บอกวิธีใช้  พระเอกก็ไม่รู้ว่ามี  พอได้ฝึกฝนมีคนสอนถึงออกใช้ได้

พระเอกฆ่าไปเรื่อยกว่าจะได้สกิลแรกมาแทบรากเลือด  จนคนอ่านอย่างเราคือถอดใจตามไปแล้วว่าหมอนี่จะไม่มีอะไรเทพๆติดตัวมาเลยสินะ  พอได้สกิลมานี่โคตรดีใจแทน  แต่เรื่องก็หักมุมคนอ่านด้วยตลกร้าย..  ​เก่งขึ้นก็รับผิดชอบอันตรายมากขึ้น..  ​พอเบื้องบนรู้ว่าพระเอกปลดล็อกสกิลได้  ทั้งหมู่ทหารของพระเอกถูกโยกไปรบแนวหน้าที่อันตรายทันที  นี่อึ้งแทน.. lol

ฉากที่ชอบมาก คือ ฉากเจอพวกนักผจญภัย กลุ่มหนุ่มสาวที่มีทั้งสกิลและเวทมนตร์ฟูลออฟชั่นด้วยพรสวรรค์มากกว่าคนอื่น  พวกนักผจญภัยควรมีหน้าที่ปราบปีศาจหรือพิชิตเขาวงกต ไม่สามารถแทรกแซงสงคราม แต่กลุ่มนี้กลับโผล่มาช่วยกองทัพฝั่งตรงข้ามเข่นฆ่าทหารราบธรรมดาพวกพ้องของพระเอกอย่างย่ามใจ  

พอพระเอกโจมตีกลับและพวกนั้นถูกฆ่าบ้าง  กลับต่อว่าพระเอกเหมือนเป็นตัวร้าย "ทำไมถึงฆ่าคนง่ายๆแบบนั้น” หรือ “พวกอสูรร้ายในคราบมนุษย์” บ้างล่ะ  แล้วเจอพระเอกสวนกลับว่า “เธอเองก็ฆ่าใช่มั้ยละ” สะดุดศพที่ตัวเองฆ่า "จำตำแหน่งคนที่เคยฆ่าไว้ด้วยสิ" และ
.
"เที่ยวฆ่าไปทั่วขนาดนั้น แล้วทำไมถึงคิดว่าพวกตนจะไม่ตายกัน" เป็นบทพูดที่มีพลังมาก อ่านแล้วสาแก่ใจ พอมีพรสวรรค์มากก็มองคนเป็นผักปลา ฆ่าไปเยอะไม่รู้สึกผิด แต่พอพวกตัวเองโดนฆ่าบ้างตายไปแค่คนสองคนร้องยังกับโลกแตก ฝั่งพระเอกคือคนธรรมดาที่โดนฆ่าแบบผิดกฎข้อตกลงสงครามด้วยซ้ำ /อิน  แล้วพระเอกเองก็ไม่ได้อยากจะฆ่าใครสักหน่อย หน้าที่ทั้งนั้น

---

สรุป  เรื่องนี้ดีนะ อ่านแล้วมีเสน่ห์มากแปลกๆที่ทำให้อยากติดตามต่อ เอาใจช่วยอยากให้พระเอกมีดูความสุขขึ้นหน่อย แล้วก็เฝ้ารอเล่ม 2 ต่อไป