เมื่อความสุขมากระทบ ควรวางใจเป็นกลาง หรือปล่อยให้มันสุขๆไปเลย

ผมศึกษามาว่า ตามหลักพุทธ เมื่อเจอเหตุการณ์ใดๆมากระทบกายหรือใจ
เราต้องวางใจให้เป็นกลาง วางอุเบกขาให้ได้ ทำจนเป็นนิสัย
แล้วการที่ผมเจอสิ่งที่ทำให้มีความสุข ผมจะสุขกับมันได้มั้ยครับ
การเพลิดเพลินความสุขในโลกสมมตินี้ จะทำให้เราวางใจเป็นกลางไม่ได้ใช่มั้ย
หลักพุทธ สอนให้เราไม่หลงในความสุขใช่มั้ยครับ
ทุกวันนี้ผมหัวเราะ สนุกสนาน ผมก็อดคิดไม่ได้ว่า กำลังหลงอยู่รึเปล่า
ไม่แน่ใจว่าผมควรวางมันทันทีเลยมั้ย แต่ถ้าวางมันก็ต้องทำหน้าเรียบเฉย หยุดสนุกรึเปล่า
ถ้าเป็นอย่างนั้นหากนำหลักพุทธมาใช้ เราก็ไม่ควรมีความสุขใช่มั้ยครับ