บางที… เราก็ต้องมีวันที่ “วางมือ” เพื่อจะ “เริ่มใหม่” ให้ไกลกว่าเดิม…

บางคนคิดว่า
ถ้าอยากไปให้ไกล ต้องไม่หยุด
ต้องลุย ต้องไม่ปล่อยมือจากสิ่งที่ทำ

แต่จริง ๆ แล้ว…
ใจคนก็เหมือนมีดเล่มหนึ่ง
ลับตลอดเวลา ไม่พักเลย มันก็สึก
พอสึกมาก ๆ มันไม่ได้ตัดอะไรให้ขาด
แต่กลับกลายเป็นของหนัก
ที่ต้องแบก…

ผมเพิ่งเข้าใจว่า…
การ “วางมือ” บางครั้ง ไม่ใช่การทิ้ง
แต่คือการถอยกลับมาลับใจตัวเองใหม่

พักให้พอ
นิ่งให้พอ
แล้วค่อยเดินต่อ

ไม่จำเป็นต้องเร่งรีบเหมือนเดิม
แต่ไปได้ไกลกว่าเดิม
ด้วยใจที่เบาและแข็งแรงกว่าเดิม

เพื่อน ๆ เคยมีวันที่ต้อง “หยุดพัก”
เพื่อกลับมาเริ่มใหม่แบบนี้ไหมครับ?

แชร์ประสบการณ์ได้นะครับ…