ตอนที่ 6: เส้นทางที่ไม่หวนกลับ
เสียงล็อกประตูยังคงก้องอยู่ในหัวของลลิ เธอไม่เปิดประตูให้พัทธดนย์ ไม่แม้แต่จะขานรับ เพราะตอนนี้ เธอไม่ใช่ “นักศึกษาที่อยากรู้อยากเห็น” อีกต่อไป แต่เป็นพยาน — พยานของความจริงที่ใครบางคนพยายามลบล้าง
3 ชั่วโมงต่อมา ห้องประชุมเล็ก ๆ ของมหาวิทยาลัย
ภายในมีอาจารย์ผู้ใหญ่ 3 คน เจ้าหน้าที่ฝ่ายทะเบียน และ… ลลิ ที่ยื่นแฟลชไดรฟ์เล็ก ๆ ให้กับรองอธิการบดีด้วยมือที่มั่นคง
“นี่คือวิดีโอที่นักศึกษาชื่อธัญวลัย บันทึกไว้ก่อนจะหายตัวไปค่ะ” “และนี่คือรายงานของเธอ รวมถึงหลักฐานที่บ่งชี้ว่าหลายคดีนักศึกษาหายตัวในช่วงสิบปีที่ผ่านมา มีจุดร่วมคือ — ทุกคนล้วนเกี่ยวข้องกับห้อง 504 และเคยได้รับทุน ‘โครงการพิเศษ’ ที่เซ็นรับรองโดย... อาจารย์พัทธดนย์”
ย้อนหลัง – คืนก่อนหน้า
หลังจากที่พัทธดนย์เคาะประตู ลลิไม่ตอบรับ แต่ในความมืดของห้อง 504 เธอได้เปิดอ่านสมุดบันทึกปกหนังที่อยู่ในกล่องเหล็กนั้นจนจบ
ข้างในคือข้อความสุดท้ายของธัญวลัย ที่เขียนไว้ด้วยลายมือสั่น ๆ
“...พวกเขาเอาคนพิเศษเข้ามาในหอพักนี้ในนาม ‘ทุนวิจัย’...” “ห้อง 504 เคยเป็นห้องทดลองก่อนถูกดัดแปลง” “มีระบบกล้องวงจรปิดซ่อนอยู่หลังผนัง มีช่องลับต่อกับห้องใต้ดินของอาคารคณะวิทยาศาสตร์” “ผู้เกี่ยวข้องรู้ดี — แต่ไม่มีใครกล้าพูด” “ฉันเชื่อว่าอาจารย์พัทธดนย์เคยช่วยเด็กบางคนออกมา แต่พอเขารู้ว่าช่วยไปก็เปล่าประโยชน์ เขาจึงเลือก ‘เงียบ’” “และความเงียบนั่น... ฆ่าฉัน”
กลับมาปัจจุบัน
เมื่อวิดีโอของธัญวลัยถูกเปิดในที่ประชุม อาจารย์ผู้ใหญ่พากันเงียบงัน รองอธิการบดีหันไปมองเจ้าหน้าที่ทะเบียน ซึ่งเพิ่งค้นพบเอกสารเก่าที่ไม่ควรมีอยู่ — รายชื่อนักศึกษาที่หายไป พร้อมเอกสารปลอมแปลงว่า “ลาออก”
คำสั่งพักงานชั่วคราวถูกส่งถึงพัทธดนย์ในวันรุ่งขึ้น ไม่นานนัก — เขายื่นใบลาออกโดยไม่ให้เหตุผล
1 เดือนต่อมา ข่าวเล็ก ๆ ในหน้าสังคม:
“อดีตคณบดีมหาวิทยาลัยชื่อดัง เสียชีวิตในบ้านพัก หลังจากเกิดอุบัติเหตุไฟฟ้าลัดวงจร” “ตำรวจระบุไม่พบร่องรอยการบุกรุกหรือฆาตกรรม”
ลลิอ่านข้อความข่าวอย่างสงบ ในมือถือสมุดบันทึกของพลอยอีกครั้ง — พลอยที่ตอนนี้ยังคงอยู่ในโรงพยาบาล แม้อาการจะดีขึ้น แต่ยังไม่พร้อมพูดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในห้อง 504
“บางปริศนา... ไม่ควรถูกไข” ลลิพึมพำ
แต่เธอก็รู้ดีว่า สิ่งที่เธอทำลงไป ไม่ใช่เพราะอยากเป็นฮีโร่ แต่เพราะเธอเชื่อว่า
บางเสียงที่ไม่มีใครได้ยิน… ก็สมควรจะถูกฟัง
วันหนึ่ง ขณะลลิจะย้ายของออกจากหอพัก เธอแอบกลับไปที่ห้อง 504 อีกครั้ง
ผนังด้านตะวันตกเรียบสนิท ไม่มีช่อง ไม่มีเสียง มีเพียงร่องรอยลาง ๆ เหมือนมีใครขีดไว้ว่า...
"ขอบคุณที่กล้าฟังพวกเรา"
ลลิยิ้ม แล้วปิดประตูห้องเป็นครั้งสุดท้าย
จบบริบูรณ์
“ปริศนาใต้หอพักเก่า” การเสียชีวิตของนักศึกษาหญิงในหอพักที่มีประวัติลึกลับ ตอนที่ 1: เสียงจากความมืด
“ปริศนาใต้หอพักเก่า” การเสียชีวิตของนักศึกษาหญิงในหอพักที่มีประวัติลึกลับ ตอนที่ 2: รอยเท้าที่ไม่จาง
“ปริศนาใต้หอพักเก่า” การเสียชีวิตของนักศึกษาหญิงในหอพักที่มีประวัติลึกลับ ตอนที่ 3: ความลับของอาจารย์
“ปริศนาใต้หอพักเก่า” การเสียชีวิตของนักศึกษาหญิงในหอพักที่มีประวัติลึกลับ ตอนที่ 4: เสียงกระซิบในความมืด
“ปริศนาใต้หอพักเก่า” การเสียชีวิตของนักศึกษาหญิงในหอพักที่มีประวัติลึกลับ ตอนที่ 5: ความจริงใต้พื้นไม้
“ปริศนาใต้หอพักเก่า” การเสียชีวิตของนักศึกษาหญิงในหอพักที่มีประวัติลึกลับ ตอนที่ 6: เส้นทางที่ไม่หวนกลับ
เสียงล็อกประตูยังคงก้องอยู่ในหัวของลลิ เธอไม่เปิดประตูให้พัทธดนย์ ไม่แม้แต่จะขานรับ เพราะตอนนี้ เธอไม่ใช่ “นักศึกษาที่อยากรู้อยากเห็น” อีกต่อไป แต่เป็นพยาน — พยานของความจริงที่ใครบางคนพยายามลบล้าง
3 ชั่วโมงต่อมา ห้องประชุมเล็ก ๆ ของมหาวิทยาลัย
ภายในมีอาจารย์ผู้ใหญ่ 3 คน เจ้าหน้าที่ฝ่ายทะเบียน และ… ลลิ ที่ยื่นแฟลชไดรฟ์เล็ก ๆ ให้กับรองอธิการบดีด้วยมือที่มั่นคง
“นี่คือวิดีโอที่นักศึกษาชื่อธัญวลัย บันทึกไว้ก่อนจะหายตัวไปค่ะ” “และนี่คือรายงานของเธอ รวมถึงหลักฐานที่บ่งชี้ว่าหลายคดีนักศึกษาหายตัวในช่วงสิบปีที่ผ่านมา มีจุดร่วมคือ — ทุกคนล้วนเกี่ยวข้องกับห้อง 504 และเคยได้รับทุน ‘โครงการพิเศษ’ ที่เซ็นรับรองโดย... อาจารย์พัทธดนย์”
ย้อนหลัง – คืนก่อนหน้า
หลังจากที่พัทธดนย์เคาะประตู ลลิไม่ตอบรับ แต่ในความมืดของห้อง 504 เธอได้เปิดอ่านสมุดบันทึกปกหนังที่อยู่ในกล่องเหล็กนั้นจนจบ
ข้างในคือข้อความสุดท้ายของธัญวลัย ที่เขียนไว้ด้วยลายมือสั่น ๆ
“...พวกเขาเอาคนพิเศษเข้ามาในหอพักนี้ในนาม ‘ทุนวิจัย’...” “ห้อง 504 เคยเป็นห้องทดลองก่อนถูกดัดแปลง” “มีระบบกล้องวงจรปิดซ่อนอยู่หลังผนัง มีช่องลับต่อกับห้องใต้ดินของอาคารคณะวิทยาศาสตร์” “ผู้เกี่ยวข้องรู้ดี — แต่ไม่มีใครกล้าพูด” “ฉันเชื่อว่าอาจารย์พัทธดนย์เคยช่วยเด็กบางคนออกมา แต่พอเขารู้ว่าช่วยไปก็เปล่าประโยชน์ เขาจึงเลือก ‘เงียบ’” “และความเงียบนั่น... ฆ่าฉัน”
กลับมาปัจจุบัน
เมื่อวิดีโอของธัญวลัยถูกเปิดในที่ประชุม อาจารย์ผู้ใหญ่พากันเงียบงัน รองอธิการบดีหันไปมองเจ้าหน้าที่ทะเบียน ซึ่งเพิ่งค้นพบเอกสารเก่าที่ไม่ควรมีอยู่ — รายชื่อนักศึกษาที่หายไป พร้อมเอกสารปลอมแปลงว่า “ลาออก”
คำสั่งพักงานชั่วคราวถูกส่งถึงพัทธดนย์ในวันรุ่งขึ้น ไม่นานนัก — เขายื่นใบลาออกโดยไม่ให้เหตุผล
1 เดือนต่อมา ข่าวเล็ก ๆ ในหน้าสังคม:
“อดีตคณบดีมหาวิทยาลัยชื่อดัง เสียชีวิตในบ้านพัก หลังจากเกิดอุบัติเหตุไฟฟ้าลัดวงจร” “ตำรวจระบุไม่พบร่องรอยการบุกรุกหรือฆาตกรรม”
ลลิอ่านข้อความข่าวอย่างสงบ ในมือถือสมุดบันทึกของพลอยอีกครั้ง — พลอยที่ตอนนี้ยังคงอยู่ในโรงพยาบาล แม้อาการจะดีขึ้น แต่ยังไม่พร้อมพูดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในห้อง 504
“บางปริศนา... ไม่ควรถูกไข” ลลิพึมพำ
แต่เธอก็รู้ดีว่า สิ่งที่เธอทำลงไป ไม่ใช่เพราะอยากเป็นฮีโร่ แต่เพราะเธอเชื่อว่า บางเสียงที่ไม่มีใครได้ยิน… ก็สมควรจะถูกฟัง
วันหนึ่ง ขณะลลิจะย้ายของออกจากหอพัก เธอแอบกลับไปที่ห้อง 504 อีกครั้ง
ผนังด้านตะวันตกเรียบสนิท ไม่มีช่อง ไม่มีเสียง มีเพียงร่องรอยลาง ๆ เหมือนมีใครขีดไว้ว่า...
"ขอบคุณที่กล้าฟังพวกเรา"
ลลิยิ้ม แล้วปิดประตูห้องเป็นครั้งสุดท้าย
จบบริบูรณ์
“ปริศนาใต้หอพักเก่า” การเสียชีวิตของนักศึกษาหญิงในหอพักที่มีประวัติลึกลับ ตอนที่ 1: เสียงจากความมืด
“ปริศนาใต้หอพักเก่า” การเสียชีวิตของนักศึกษาหญิงในหอพักที่มีประวัติลึกลับ ตอนที่ 2: รอยเท้าที่ไม่จาง
“ปริศนาใต้หอพักเก่า” การเสียชีวิตของนักศึกษาหญิงในหอพักที่มีประวัติลึกลับ ตอนที่ 3: ความลับของอาจารย์
“ปริศนาใต้หอพักเก่า” การเสียชีวิตของนักศึกษาหญิงในหอพักที่มีประวัติลึกลับ ตอนที่ 4: เสียงกระซิบในความมืด
“ปริศนาใต้หอพักเก่า” การเสียชีวิตของนักศึกษาหญิงในหอพักที่มีประวัติลึกลับ ตอนที่ 5: ความจริงใต้พื้นไม้