เราเพิ่งไปแข่งอัจฉริยภาพมา แต่รู้สึกว่าตัวเองทำไม่ได้เลย มันเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับการที่ต้องนั่งกุมหัว เพราะคิดคำตอบไม่ออก ทั้งๆ ที่มันโครตง่าย เราเบลอไปหมดแค่บวกเลขเรายังบวกผิดเลยค่ะ รู้สึกว่าตัวเองโง่มาก เวลาใกล้หมดทุกทีแล้วเรายังหาคำตอบได้ไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ บางข้อแค่มองก็ตอบได้แล้ว แต่ใช่ค่ะ เราทำไม่ได้ เราไม่อยากโทษอาการปวดหัวของตัวเองนะ แต่ตอนทำรู้สึกว่าอุณหภูมิหัวโครตสูงเลย มันแบบร้อนมากๆ เหมือนไฟลน จับทีนี่มีสะดุ้ง แต่เราจะไม่โทษมัน ตอนมองข้อสอบ เราคิดไปก่อนเลยว่า "ทำไม่ได้แน่เลย" ทั้งๆ ที่เราเรียนผ่านมาแล้ว เพื่อนบางคนเสร็จก่อนเวลาจะหมดด้วยซ้ำ แต่เราทำจนเวลาหมดก็ยังไม่เสร็จ แถมไม่รู้ด้วยว่าหาคำตอบถูกไหม โครตเสียดายเลยค่ะ เป็นความรู้สึกที่แย่มาก เพื่อนเค้าเก่งมากเลย จนถึงขั้นได้ไปเป็นตัวแทนแข่งด้วยซ้ำ เหมือนตัวเองโง่ลงทุกที จากเคยได้ที่ต้นๆ ก็ตกมาอยู่ลำดับท้ายๆ จากเคยได้คำชมจากคุณครูก็ไม่เคยได้อีกเลย (ดูเหมือนเราจะเป็นพวกชอบให้ชมถึงจะรู้สึกดี แบบมีแรงทำได้ไรงี้ค่ะ) เพื่อนของเราเค้าเก่งกันมากๆ เลย พออยู่ท่ามกลางคนที่เก่งกว่าเราจะทำให้เรารู้สึกเหมือนตัวเองด้อยกว่าเลยค่ะ ไม่ชอบคะแนนตัวเองเลย เราควรจะทำได้มากกว่านี้😭 เวลาที่เราได้คะแนน้อยกว่าไรงี้ เราจะชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเพื่อนว่าทำไมเพื่อนเก่งกว่า ทำไมเพื่อนได้คะแนนดีกว่า ทั้งๆ ที่เพื่อนเค้าอาจจะพยายามมากกว่าเราด้วยซ้ำ ไม่ชอบตัวเองเลยที่ร่างกายไม่แข็งแรง จัดการตารางชีวิตไม่ได้ ทำอะไรไม่สำเร็จสักอย่าง คอยแต่ตามเพื่อน เวลาไปแข่งกิจกรรมเป็นคู่ ถ้าเราได้คู่กับคนที่เก่งเราจะดูเหมือนปลิงทันที เพื่อนๆ ในห้องจะรู้เลยว่าเราด้อยกว่าคนที่เราจับคู่ด้วย กดดันมากเวลาต้องคู่กับคนนั้นค่ะ เราไม่อยากให้คิดลบกับตัวเงอแบบนี้เลย แต่เราเล่าให้แม่ฟังว่าเราไม่ได้ไปแข่งอัจริยภาพนะ แล้วบอกด้วยว่าเราเหมือนจะเป็นหวัด แม่ก็บอกว่าเป็นเพราะจัดสรรเวลาไม่เป็นไง เลยรู้สึกท้อนิดหน่อย ก่อนวันแข่งอัจฉริยะภาพ 2 วันเราไปแข่งเอแมทมา เป็นการแข่งครั้งแรก คู่กับเพื่อนอีกคนนึงที่ไม่ใช่คนนั้นนะคะ แมทช์แรก เจอกับเพื่อนตัวเอง แล้วเพื่อนเราเล่นเอแมทโครตเก่งเลย เหมือนผู้เล่นใหม่ปะทะผู้เล่นเลเวล 100 อ่ะคะ เราเลยแบ่งหน้าที่ให้คู่เราบวกคะแนนให้(เพราะคู่เราก็เล่นไม่เป็นเหมือนกัน) แล้วเราจะเป็นคนเล่น(เพื่อนคนที่เป็นคู่แข่งเป็นคนสอนเราก่อนแข่ง 1 วันค่ะ) เมื่อเกมดำเนินไปเรื่อยๆ แต้มเพื่อนเริ่มห่างจากเรา 100 แต้ม เป็น 127 แต้ม แล้วก็ห่างไปเรื่อยไป จนถึงสามสี่ร้อย ท้อมากค่ะ เราก็แข่งต่อตาที่ 2,3 แพ้อีกแล้วค่ะ แล้วเรามาแข่งรอบสุดท้ายก็ชนะ แต่ชนะรุ่นน้องที่เล่นไม่เป็นเหมือนกัน🥹 เราเกือบร้องไห้ด้วยตอนแข่งแพ้ กลับบ้านมาเลยจัดเต็มที่เลยค่ะ ปิดห้องนั่งร้องไห้ โครตเหมือนคนขี้แพ้ แต่เรากลั้นไว้ตั้งแต่อยู่โรงรียนแล้ว พอหยุดร้องก็คัดจมูก ปวดหัว แล้ววันต่อมาก็เพลีย พอมาถึงวันที่แข่งอัจฉริยะภาพ ก็คือวันนี้ เลยอ่อมมากเลยค่ะ

มันน่าจะยาวมากๆ ขอบคุณนะคะที่อ่านมาถึงตรงนี้ สุดท้ายนี้เราอยากจะขอคำแนะนำหน่อยค่ะ ว่า

      -ทำยังไงไม่ให้เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเพื่อน เพราะเราชอบเปรียบเทียบตัวเองกับเพื่อนมากๆ เลย ทั้งการที่เค้าเก่งกว่า การที่เค้าทำได้ดีกว่า
      -วิธีทำให้ไม่ด้อยค่าตัวเอง
      -วิธีที่จะทำให้เก่งขึ้นแบบไม่ฝืนตัวเอง
      -การอยู่ร่วมกับคนที่เก่งกว่าเรา
      
   ขอขอบคุณมากเลยค่ะที่อ่านมาจนถึงตอนนี้🙏🏻🙏🏻🙏🏻