เกริ่นก่อนนะคะ ว่าเราไม่ได้อยู่ประเทศไทย สามีเราเป็นคนเกาหลีค่ะ
ปกติสามีเป็นคนดี ซื่อสัตย์ ขยันทำมาหากิน ดูแลเราและลูกเป็นอย่างดี
แต่ 2 ปีที่ผ่านมานี้เราทุกข์ และเครียดมาก เพราะงานของเขา
เมื่อก่อนสามีทำงานบริษัท แต่เนื่องจากได้เงินเดือนไม่เยอะ เลยย้ายมาทำธุรกิจกับเพื่อน แต่งานของเขาต้องมีคนงาน และคนงานส่วนใหญ่เป็นพี่ๆน้องๆ “ผีน้อยคนไทย”  เพราะต้องไปรับเหมางานเก็บเกี่ยวผลผลิต สวนผัก หรืองานปรับปรุงภูมิทัศน์ตามที่ต่างๆ
ซึ่งงานแบบนี้จะหาคนงานที่เป็นคนเกาหลียากคะ
คนเกาหลีรุ่นใหม่ๆ ก็ไม่ชอบงานที่ใช้แรงงานกัน
ทำให้ต้องจ้างต่างชาติ และส่วนใหญ่ก็ต้องเป็นแรงงานที่ผิดกฏหมายกัน
ตั้งแต่สามีเริ่มทำงานนี้ เราต้องคอยเป็นล่าม คอยสื่อสาร และต้องช่วยสามีหาคนมาทำงาน ทั้งที่เราก็มีงานประจำที่ต้องรับผิดชอบ แต่ต้องเจียดเวลามาช่วยสามี

ปัญหาหลักๆที่เราเจอ คนงานซึ่งเป็นส่วนน้อยนะคะ
ประมาณ 10% จะชอบสร้างเรื่องปวดหัว หรือปัญหาอยู่ตลอด  เช่นต่อรองเรื่องค่าจ้าง เวลาพัก หรือแม้กระทั่งชอบขู่ว่า ถ้าเจ้านายดุด่าหน่อย ก็ไม่อยากไปทำงาน และขอหยุดงานโดยไม่บอกล่วงหน้า ทำให้สามีเสียเครดิตในการรับงานครั้งต่อไป เพราะมีจำนวนคนไปทำงานไม่ครบ  เจ้านายต้องเอาใจพวกเขา เพราะเขาทำงานให้
เราเหนื่อยที่ต้องเอาใจคนเหล่านี้มากๆเลยคะ
แต่ถ้าไม่มีคนงานสามี ก็ไม่มีลูกค้าจ้าง เขาก็จะไม่มีรายได้
คนเหล่านี้ จะชอบย้ายไปทำงานหลายๆที่ ไม่มีความรับผิดชอบ ย้ายไปเรื่อยๆ เพราะถ้าเขาไม่พอใจอะไรนิดหน่อย ก็จะหนีไปทันที

เคยคุยกับสามีหลายครั้งให้เลิกทำงานนี้ สามีต้องตื่นไปทำงานตี3-4 ทุกวัน และเราเครียดมาก ทะเลาะกับสามีเป็นประจำเพราะเรื่องคนงาน
แต่เขาก็ขอเวลา เพราะอายุเยอะแล้ว จะไปทำงานอย่างอื่นก็ไม่ได้แล้ว
เวลาทะเลาะกันกับสามีเราก็นอนคิดตลอด ว่าถ้าเขาเลิกทำงานนี้ไม่ได้ เราก็ต้องมานั่งเครียด เพราะคนงานผีน้อยที่สร้างเรื่องปวดหัวไปตลอดเหรอ?
หรือจะเลิกกับสามีดี เพราะเราเครียด หาทางออกไม่ได้จริงๆ

เคยไปติดต่อกับหน่วยงานราชการ เพราะอยากนำแรงงาน และทำวีซ่าที่ถูกกฏหมายมาทำงาน
พวกเขาอาจจะไม่เรื่องมาก และมีสัญญาจ้างระบุชัดเจนแต่ในการทำวีซ่า E8 (วีซ่าแรงงานตามฤดูกาล)
เงื่อนไขเยอะ และทำยากมาก มีความเป็นไปได้น้อยมาก ที่จะนำแรงงานคนไทยเหล่านี้เข้ามา

เครียดมากที่ต้องรับฟัง และจัดการปัญหาเหล่านี้แทบทุกวัน จนอยากพาลูกหนีเลยคะ🥲