สวัสดีครับ ตามที่หัวข้อเลยเลยจะมาขอเล่าชีวิตที่ผ่านมาก่อนเลย คือผมเป็นเด็กที่เรียนเเค่มีวุฒิ ป.6 เรียน ม1 จะขึ้น ม.2 เเล้วก็เลยตัดสินใจดื้อไม่อยากไปเรียนจนครอบครัวจนไม่ไหวเลยปล่อยเลยไม่ไปก็เรื่องของคุณผมเลยไม่ไปโรงเรียนอีกเลยนับเเต่นั้นมา ผมก็ใช้ชีวิตอยู่ในห้องเก็บตัวไม่ออกไปเจอใครมาโดยตลอดนอนกินๆอยู่อย่างงี้จนถึงปัจจุบัน ชีวิตผมมันลูปเดิมๆมากครับคุณภาพชีวิตมันเเย่มากยอมรับเลยว่าผมเป็นเด็กล้มเหลวคนนึงคนที่บ้านก็บ่นผมตลอดเเต่ผมไม่ค่อยจะรับฟังเลย ถามว่าผมคิดได้ไหมว่าจะใช้ชีวิตอยู่อย่างงี้เกาะเเม่กินไปตลอดไม่ได้ถ้าเเม่คนที่เลี้ยงผมตอนนี้เสีย(เเม่เลี้ยง)คือจบผมจะใช้ชีวิตยังไงญาติก็ไม่มี คือถ้าพวกเค้าเหล่านี้เสียคือผมต้องใช้ชีวิตคนเดียวเลยไม่มีใครเเล้วผมก็ทำอะไรไม่เป็นเลย มันเลยทำให้ผมคิดมากจนผมดิ่งกับชีวิตผมบ่อยมากว่าจะเอายังไงกับชีวิตดีผมควรจะหางานทำเพื่อให้พึ่งพาตนเองได้ ตอนนี้ผมอายุ19ก็ยังนอนกินไม่มีงานทำหรืออะไรเลย ผมไม่รู้จะเริ่มตรงไหนเลยครับผมตันไปหมดผมควรจะทำยังไงดีครับ