มันเป็นช่วง burn Out ของชีวิตคู่หรือเปล่า

จริงก็ไม่ใช่คำถามหรอก แต่เป็นแค่ความรู้สึกเฉยๆ อยู่กันมาก็ตั้งหลายปี แฟนเรามีลูกติด ทุกวันแรกๆมันก็ดี หลังๆกลายเป็นว่ามีแต่ปัญหา ยิ่งเด็กโตขึ้นก็ยิ่งสร้างแต่ปัญหาให้เรื่อยๆ แม้ว่าจะประเคนของทุกอย่างที่หาได้ให้แล้วก็ตาม ให้ความรักที่มีแล้วก็ทำแต่ก็เหมือนเด็กไม่เห็นค่าอะไรสักอย่าง คอยแต่จะสร้างปัญหาให้ทุกวัน ญาติพี่น้องหลายคนบอกว่าเพราะเด็กขาดความอบอุ่น เด็กก็เลยป่วย ขนาดตอนนี้เป็นทหาร อายุ 19 แล้วก็ยังสร้างปัญหาไม่หยุดไม่หย่อน บอกให้ไปหาหมอรักษาอาการโรคจิต ก็ไม่ไป ก็บอกตัวเองไม่เป็นอะไร ปัญหานี้สะสมมานมนานเหลือเกิน จากระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันมา ตั้งแต่เด็ก 3 ขวบจนตอนนี้เด็ก 19 บางทีก็คิดนะ ทำไมกูไม่เลือกคนที่ดีกว่านี้วะ ทำไมไม่เลือกคนที่เขาไม่มีครอบครัว หรือไม่ทำไมไม่อยู่คนเดียว โคตรจะเบื่อ วันนี้ก็อยากกลับไปอยู่คนเดียว ไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว แล้วก็สงสารแฟนที่อยู่ด้วยกันมาทุกวัน ไม่รู้ทุกวันนี้เรียกว่ารักหรือเปล่า หรือเป็นแค่ความผูกพันก็ไม่รู้ เรื่องทุกข์เรื่องลำบากของชีวิตคู่ก็มีเป็นเรื่องปกติ แต่บางทีก็คิดว่าทำไมกูต้องลำบากต้องทุกข์ขนาดนี้วะ ตอนอยู่คนเดียวไม่เห็นจะต้องเป็นอย่างนี้เลย คิดถึงช่วงเวลาที่ต้องอยู่คนเดียว ทุกวันต้องกินยานอนหลับตลอด เพราะนอนไม่หลับไม่รู้เรื่องอะไรนักหนา เราแค่บ่นให้ฟังแหละ อย่างน้อยก็ยังมีที่ให้ระบาย