ฮีลใจที่ค่ะ พึ่งเลิกกับแฟน

อีก13วันก็จะครบรอบ2ปีแล้วค่ะ ตลอด2ปีมานี่เราเหนื่อยมาก เราปรับปรุงเพื่อเขาทุกอย่างปรับจนแทบจะไม่เป็นตัวของตัวเองเราเหนื่อยกับการกระทำเขามาก ความรู้สึกที่เรานั่งร้องไห้แล้วเขาขับรถออกไปข้างนอกเราต้องเช็ดน้ำตาเองตลอด เราเคยถามว่าถ้าเราบอกเลิกเธอจะเลิกมั๊ย เขาก็บอกเลิก คือเหมือนเรารักเขาฝ่ายเดียว เวลาที่เราทะเลาะกันเขาก็ไม่เคยที่จะเปิดใจคุยกับเราเลยเราขอเขาแค่เรื่อง นี้เรื่อง เดียว จริงๆ เวลาเราร้องไห้เราจะปวดหัวหนักมากแล้ว​ก็จะอาเจียน เราเลยพยายาม ที่ จะ บอกเขาว่าอย่าทำแบบนี้ได้มั๊ย แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยที่จะปรับเพื่อเราเลย จนวันนี้เราสุดจะทนเราเลยบอกเลิกไป ณ.ตอนนั่นคือเราไม่ร้องไห้เลย เรารู้สึกโล่ง รู้สึกได้ระบายความในใจ แล้วเขาก็ไม่ตอบแชทเราเราเลยทักไปอีกว่าตกลงจะเอายังไงเขาก็ไม่ตอบเราเลยแถมลงสตอรี่กินเลี้ยงกับเพื่อน เราร้องไห้เพราะขนาดที่เราจะไปเขายังเฉยชาได้ขนาดนี้ มันทำให้เราคิดว่าที่ผ่านมาเขาไม่ได้รักเราเลย ทำไมชีวิตเขาถึงมีความสุขขนาดนั่น สิ่งที่เขาทำมันตอกย้ำเรามากๆ จนเราโทรหาพ่อพ่อก็ว่ามีปัญหาอะไรกันนักหนา เราดิ่งกว่าเดิมร้องไห้หนักกว่าเดิม อยากหลุดพ้นไม่อยากรักเขาแล้ว