เจตสิก7

สัพพจิตตสาธารณะ 7- ผัสสะ เวทนา เจตนา สัญญา มนสิการ เอกคตา ชีวิตินทรีย์ เจตสิก3-สัญญา  เวทนา  สังขาร วิตก-สัพพจิตสาธารณเจตสิก  ในรูปและเจตสิก3 ด้วยวิญญานเป็นตัวเชื่อม ....ดังนั้น รู้จิต

ใจเป็นที่รวมทั้ง กุศลและอกุศล เป็นความรู้สึกในขณะนั้น เมื่อจิตเป็นกุศล ใจก็เป็นสุข เมื่อจิตเป็นอกุศลจิตก็ทุกข์ จิตกับใจ เป็นดั่งน้ำสี มันแยกกันอยู่ จิตเป็นดั่งตัวจิต ใจเป็นเจตสิก เห็นใจเกิดขึ้นมาแล้ว

จิตวิ่งไล่กันเป็นลูกบิลเลียด ตามในอภิธรรม เป็นขณะๆ ดูจิตเป็น สติปัฐฐาน เมื่อเริ่มตั้งต้นดูจิต เป็นขณะจิตดวงแรก อันมีทั้งสติ-สมาธิ เมื่อดูขณะต่อไป ขณะแรกก็ดับไปแล้ว แต่จิตดวงแรก ยังถ่ายทอด มาเป็น สต

เมื่อไม่เข้าใจว่า การสติปัฐฐานเป็นอย่างไรก็อ่าน สายปฏิจสมุปบาทไม่เป็น 1.ผัสสะ-เวทนา :ปฏิจสายเกิด เวทนาดับ-ผัสสะดับ :ปฏิจสายดับ จิตนั้นเกิดดับทีละขณะต่อเนื่องกันไป รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน ก็สล

1.เข้าใจว่าสายปฏิจสมุปบาทนั้น ตั้งแต่เกิดจนมรณะ ความจริงเป็นเพียงจิตหนึ่งขณะที่หลงไป 2.เข้าใจว่า จิตที่มีอุปทานนั้นเป็นแค่วิญญาน ไม่มีผู้รู้เหตุแห่งอุปทานนั้น ความจริงสายปฏิจสมุปบาทนั้น ว่ากันตามเหตุ

Q:ทำไมต้องดูจิต Aเพื่อให้เกิดปัญญา ในสติปัฐฐาน 1.ตัวรู้คือ ตัวจิต ที่เห็นตัวอารมณ์ อารมณ์:คืออาการขันธ์5 เข่น รูปนั่ง รูปขยับเคลื่อนไหว อารมณ์จึงคือ อาการนั่ง ขยับ เคลื่อนไหว อันเป็นตัวถูกรู้ 2.ด

วิญญาณ5 เกิดที่ ตา หู จมูก ลิ้น กาย เกิดพร้อมด้วย สัพพจิตตสาธารณเจตสิก 7 ดวงตามตำราพื้นฐานพระอภิธรรม แต่วันนี้เราจะดูเทียบในพระไตรปิฏกกันว่า ตรงกันหรือไม่อย่างไร

สติปัฐฐานนั้น เป็นไปเพื่อความสุข เพื่อความเต็มของจิต ของสติ 1.ไม่มีความเป็นสัตว์ บุคคล ตัวตน เรา เขา เพราะความเต็มของสติ 2.เต็มหมายถึงหนาแน่น ของความสุข สงบ บารมีเต็ม 3.เต็มเพราะ เริ่มจากจิตที่ว่าง เ

สติปัฐฐาน4 มีได้ทั้งในอารมณ์บัญญัติ และ ปรมัตถธรรม จะให้สิ้นความสงสัยในธรรมได้เร็ว ให้ภาวนาใน อารมณ์ปรมัตถ เพราะสุดท้ายบัญญัติก็ต้องไปจบที่ปรมัตถ อยู่ดี 1.จิต เจตสิก รูป นิพพาน เป็นปรมัตถธรรม 2.เจ