เจตสิก7

ไม่รู้ ไม่เข้าใจ อะไรคือ ผัสสะ เจตนา 9ล9 อ่านตำราไปก็งงเต๊ก ยิ่งอ่านยิ่งงงเป็นหางว่าว ด้วยไม่รู้ ไม่กระจ่างในเหตุตั้งแต่ต้น เรื่มจาก ทำไมต้องมี ตัวรู้ ตัวถูกรู้ ให้กับขณะแห่งสติปัฐฐาน

ดับสังขาร ก็จะเป็นสภาวะนิโรธ ฌาน1-8 เป็นเจตสิก เป็นสังขารตัวที่ประกอบกับจิต สติปัฐฐาน ในปรมัตถธรรม จึงต้องเห็นการดำเนินไปของฌาน 1-8 อันเป็นการดำเนินไปของเจตสิก จึงจะรู้ชัดในเจตสิก เมื่อรู้ชัดในเจตส

ดูตรงนี้หลายคนคงยังไม่เข้าใจสติปัฐฐาน จึงควรมาเรียน ก ไก่กันใหม่ สติปัฐฐานคือ ดูการเกิดดับเปลี่ยนแปลง ทาง กาย เวทนา จิต ธรรม เพื่อให้เห็นความเป็นไตรลักษณ์ อนิจัง ทุกขัง อนัตตา ของรูปนาม กาย เวทนา จิ

1.การพิจารณา สติปัฐฐานนั้น ต้องเห็นอารมณ์ตามความเป็นจริง จึงจะเรียกว่า พิจารณาถูก เช่น เมื่อเรามีสติรู้ทันความโกรธ จะเป็นว่ามีผู้ถูกรู้คือ สังขาร อันเป็นความโกรธ และมีจิตที่ไม่เป็นไปตามความโกรธ เป็

มรรค4 ผล4 อริยะบุคคล4คู่ มีความเป็นอยู่ต่างกันในแต่ละภพภูมิ ความต่างกันนี้รู้ได้ด้วย มโนวิญญาน จิตใจ ความรู้สึก ขีวิตตินทรีย์เป็นการบอกถึงความเป็นอยู่ในภพภูมินั้นๆ เมื่อชีวิตตินทรีย์เก่าดับ ชีวิติน

สติ สมาธิจะทำให้ ขันธ์5 แยกกระจายออกเป็นส่วนๆ เมื่อมีสมาธิจะได้ “จิตตั้งมั่นภายใน” ดังนั้นขณะสติปัฐฐาน จะมีแต่จิตกับรูป จิตกับเวทนา จิตกับสังขาร จิตกับวิญญาน จับคู่กัน เป็นจิตที่รู้ความเ

สัพพจิตตสาธารณะ 7- ผัสสะ เวทนา เจตนา สัญญา มนสิการ เอกคตา ชีวิตินทรีย์ เจตสิก3-สัญญา  เวทนา  สังขาร วิตก-สัพพจิตสาธารณเจตสิก  ในรูปและเจตสิก3 ด้วยวิญญานเป็นตัวเชื่อม ....ดังนั้น รู้จิต

เมื่อไม่มีตัวตน จะเห็นตัวรู้และตัวถูกรู้ แยกกันเป็นชั้นๆ ไม่มีตัวตน คือ บุคคลที่1 ตัวรู้ คือ บุคคลที่2 ตัวถูกรู้คือบุคคลที่3 บุคคลที่1 เป็นอนัตตา เป็นจิตที่แยกห่างออกมาจากปรากฎการณ์รู้ เป็นสภาวะที่

Q:ทำไมต้องดูจิต Aเพื่อให้เกิดปัญญา ในสติปัฐฐาน 1.ตัวรู้คือ ตัวจิต ที่เห็นตัวอารมณ์ อารมณ์:คืออาการขันธ์5 เข่น รูปนั่ง รูปขยับเคลื่อนไหว อารมณ์จึงคือ อาการนั่ง ขยับ เคลื่อนไหว อันเป็นตัวถูกรู้ 2.ด