เจตสิก7

สัพพจิตตสาธารณะ 7- ผัสสะ เวทนา เจตนา สัญญา มนสิการ เอกคตา ชีวิตินทรีย์ เจตสิก3-สัญญา  เวทนา  สังขาร วิตก-สัพพจิตสาธารณเจตสิก  ในรูปและเจตสิก3 ด้วยวิญญานเป็นตัวเชื่อม ....ดังนั้น รู้จิต

สติ สมาธิจะทำให้ ขันธ์5 แยกกระจายออกเป็นส่วนๆ เมื่อมีสมาธิจะได้ “จิตตั้งมั่นภายใน” ดังนั้นขณะสติปัฐฐาน จะมีแต่จิตกับรูป จิตกับเวทนา จิตกับสังขาร จิตกับวิญญาน จับคู่กัน เป็นจิตที่รู้ความเ

เริ่มจากถามแล้วกัน เบื่อบรรยายแล้ว Q1: จิตตั้งมั่นอยู่ตรงไหนของสายปฏิจสมุปบาท A: ....เชิญคร้าบ ทั้งนักตำราทั้งหลาย

สภาพจิตใจ คือ ความรู้สึกในขณะจิตปัจจุบัน เช่น รู้สึกปิติ สุข เฉยๆ สงบ ตั้งมั่น สว่าง ว่างเบา ไม่มีอะไร ความรู้สึกราบเป็นหน้ากลองหรือคือจิตที่กลืนกับความว่าง 1.สภาพจิตใจ จึงไม่คงที่ มีการเปลี่ยนแปลงไปแ

สติปัฐฐานคือ ความเห็นของจิตต่อรูปนาม(ทิฐิ) เป็นการเอาจิตมาใช้งานดูรูปและนาม 1.รูปเป็นรูปปรมัตถ์ไม่ใช่รูปบัญญัติ รูปปรมัตถ์คือส่วนของรูปเป็นส่วนๆ อันเป็นส่วนประกอบในสัญญา เวทนา จิต ธรรม จึงไม่ใช่รูปที

เอาจิตที่มีกำลัง มาใช้งานทำอะไร 1.จิตมีกำลังจึงเอามาใช้ภาวนาสติปัฐฐาน 2.จิตทีกำลังจึงเอาแผ่เมตตาให้สรรพสัตว์ 3.จิตมีกำลัง จึงทำให้มีความสงบ สุข ว่างเบาในปัจจุบัน 4. จิตมีกำลัง จึงเป็นอาสวขยญาน ความเป

สติปัฐฐาน คือการตอบสนองของจิต ต่อ รูปนาม ขันธ์5 บนทางเดิน จะมีการพัฒนา ตัวเอง ขณะตอบสนองนั้น “ผู้รู้” เป็นขณะหนึ่งๆที่แสดงตัวออกมา เป็นการยกระดับจิต เป็นผลแต่ละขณะจิต จากสติปัฐฐาน ยกระด

วิญญาณ5 เกิดที่ ตา หู จมูก ลิ้น กาย เกิดพร้อมด้วย สัพพจิตตสาธารณเจตสิก 7 ดวงตามตำราพื้นฐานพระอภิธรรม แต่วันนี้เราจะดูเทียบในพระไตรปิฏกกันว่า ตรงกันหรือไม่อย่างไร

1.เข้าใจว่าสายปฏิจสมุปบาทนั้น ตั้งแต่เกิดจนมรณะ ความจริงเป็นเพียงจิตหนึ่งขณะที่หลงไป 2.เข้าใจว่า จิตที่มีอุปทานนั้นเป็นแค่วิญญาน ไม่มีผู้รู้เหตุแห่งอุปทานนั้น ความจริงสายปฏิจสมุปบาทนั้น ว่ากันตามเหตุ