แฟนทำงานหนักจนไม่มีเวลาให้

เรามีแฟนที่คบกันมาได้ 6 เดือน เขาทำงานหนักมาก ไม่เชิงหนักขนาดนั้น แต่ด้วยภาระหน้าที่ของเขา คนข้างหลังที่เขาต้องดูแล คือลูกติดของเขา 2 คน แม่ เรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆของลูกเขา มันทำให้เขาต้องทำงานหนัก เงินเดือนเขาเยอะนะคะ เกือบแสนได้เลย แต่ก็เข้าใจเพราะว่าเขาต้องเลี้ยงลูกทั้งสองคน ด้วยตัวลำพัง ไหนจะต้องให้เงินแม่อีกทุกเดือน ค่าใช้จ่ายส่วนตัว ค่าใช้ง่ายในบ้าน ค่าใช้จ่ายของลูกสองคน ซึ่งลูกทั้งสองของเขาก็ต้องเรียน แล้วเขาก็อยากให้ลูกเขาเรียนโรงเรียนที่ดี แต่ไม่ได้ถึงขนาดเอกชนแพงเว่อร์มากขนาดนั้น เขาอายุเกือบจะ 30 แล้วค่ะ ส่วนเราเรียนป.โท ยังไม่มีงานทำ ยังไม่มีรายได้ เงินรายเดือนยังขอที่บ้านอยู่ ตอนนี้เราอายุ 23 ค่ะ แต่บางครั้งที่เขาไม่มีเวลาให้เรา มันกลับทำให้บางครั้งเราน้อยใจกับตัวเอง มีแฟนก็เหมือนไม่มีแฟน เราเคยเปิดใจคุยเรื่องนี้กัน เขารับรู้ถึงสิ่งที่เรารู้สึก สิ่งที่เรากำลังเป็น แต่เขาก็ให้เหตุผลว่า ทุกวันนี้เขาไม่สามารถทำหน้าที่ไหนได้ดีเลย หน้าที่ของการเป็นลูกที่ดีให้แม่ การเป็นพ่อที่ดีให้ลูกทั้งสองคน และการเป็นแฟนที่ดีให้กับเรา เพราะเหมือนเขากำลังถือหัวโขนทั้งสามอันอยู่ ซึ่งตอนที่เราคุยกันตอนนั้น เรารู้สึกสงสารและเห็นใจเขานะคะ เลยพยายามคิดบวกไว้ว่าเขาทำงานหนักเพื่ออนาคตของเขา ลูกเขา แล้วตัวเรา ทุกวันนี้เราพยายามที่จะไม่เป็นภาระ เราไม่เคยหยิบยืมเงิน หรือขอร้องอะไรให้เขาลำบากใจเลย เวลาเราไปอยู่กับเขา ค่าอาหาร หรือบางครั้งที่เขาเลิกงานดึกกลับมา เรามันจะสั่งหรือเตรียมข้าวไว้ให้เสมอ ถึงแม่เราจะไม่ค่อยมมีเงินก็ตาม แต่อะไรที่เราอยากทำให้ อยากให้เขารู้สึกว่า เขาคบเรา เขาไม่ลำบากใจก็อยากจะทำให้ค่ะ

แต่พอเขาทำงานหนักหรือบางทีเราเห็นเขาเล่น ไอจี หรือ ลงสตอรี่อะไร โดยที่ไม่ตอบแชทเราบางทีเราก็น้อยใจแบบ ทำไมมีเวลาว่างถึงไม่ตอบแชทเรา จนมีครั้งนึง เราเคยถามเขาว่า ยังอยากรักกันอยู่ไหม เขาตอบแค่ว่า " อยากครับ " แค่นั้นเลยค่ะ พออยู่ด้วยกันเรารักกันดีมากเลยนะคะ พอแยกกัน เราก็กลับมาลูปเดิม ร้องไห้เสียใจที่ไม่ได้คุยกับเขา เราไม่อยากรู้สึกแบบนี้ แต่เราเสียใจตลอดเลย คสพ.ของเราเป็นแบบ LDR เดือนนึงเจอกันอาทิตย์นึง หรือน้อยกว่านั้น ส่วนมากเราเป็นคนไปหาเขา เพราะเขาไม่มีเวลาเลย เราอยู่กรุงเทพ เขาอยู่ระยอง

บางครั้งเราตั้งคำถามกับตัวเองว่า นี่คือสิ่งที่เราต้องการจริงๆใช่ไหม เราต้องการแบบนี้จริงๆใช่ไหม เราน่าจะยังเด็กไปหรือว่ายังไง ไม่เข้าใจความรักแบบผู้ใหญ่หรอ คือเราพยายามเข้าใจเขาในทุกๆเรื่องเลย เราแค่อยากให้เขานึกถึงเราบ้าง บางวันแทบไม่ได้คุยกันเลย หรือหลายอาทิตย์แทบไม่ได้คุยกันเลยด้วยซ้ำ

เราไม่อยากเอาความรู้สึกของเราไปผูกที่ใคร ทุกวันนี้เราเหมือนจะมีความสุขเมื่อได้โทรคุยกับเขา มีความสุขมากเมื่อเขาตอบแชท แต่ตอนที่เขาไม่ตอบแชทเรา เรามักจะนอย ดิ่งดาวน์กับตัวเองมากๆ บางวันเราไม่ทำอะไรเลย นั่งรอแชทจากเขาทั้งวัน นอนหลับไปหลายตื่น สะดุ้งตื่นก็รอแชทเขา

เรายังอยากมีเขาอยู่ในชีวิต แต่มันก็อดไม่ได้ที่จะมีความรู้สึกนี้ เราพยายามหาอะไรทำแล้ว พยายามหาอะไรทำให้ตัวเองไม่ว่างแล้ว สุดท้ายก็กลับมาเป็นแบบเดิม

เราควรทำยังไงดีคะ มีใครทที่เคยมีปสก.แบบนี้บ้างไหม แชร์กันได้นะคะ