จะใช้ชีวิตคู่ต่อไปอย่างไรเมื่อมีลูกด้วยกันแล้ว แต่ชีวิตคู่ไม่เหมือนเดิม

สวัสดีค่ะ เราเป็นคู่ที่เป็นวัยทำงานแล้ว มลูกด้งวยกัน1ลูกคนยังเล็กอยู่  เราทำงานมีเงินเดือนหลักหงานมรับราชการ เราตัดสินใจคบกับแฟนที่มีงานทำแล้วเหมือนกันค่ะเงินเดือนหลักหมื่น  ตัดสินใจใช้ชีวิตคู่และย้ายมาอยู่กับแม่ย่า  มาอยู่กับสามีตอนนั้นเรารักกันดี และกู้เงินมาสร้างบ้านหลักล้านและมีพ่อแม่เราที่มาช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายอื่นๆเกี่ยวกับบ้านเพิ่ม กู้เงินมาสร้าง และคิดว่าจ่ายไหวก็ไหวค่ะในส่วนของบ้าน  จ่ายรายเดือนเดือนละไม่ถึงหมื่น   ใช่ค่ะพอลูกคลอดค่าใช้จ่ายเราเพิ่มมากขึ้น ค่านมที่แพง  เงินเริ่มใช้ชนเดือน  แต่ก็ประคับประคองมาได้สองสามปี  จู่ๆวันนึงเงินก็หายจากบัญชีพ่อสามี ประมาณ5แสน  เราตกใจมาก และสมุดบัญชีที่แปลกไป คือมีกระดาปแปะทับจำนวนจริงของบัญชี  จึงรีบโทรหาสามี สามีไม่รับสายโทรไปยี่สิบกว่าสาย เราก็นึกว่าเกิดอุบัตติเหตุรึปล่าวสั่นไปหมดเพราะปกติรับไว   จึงโทรเข้ามือถือคนที่ทำงานที่เดียวกัน  สามีรับค่ะ  และสิ่งที่ทำให้แทบลมจับคือเงินที่หายไปสามีเป็นคนเอาไป ตอนนั้นน้ำตาร่วงเลย ไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นคนเอา  ทุกคนรู้พร้อมกันพ่อแม่สามี และเรา  ที่เรายังรู้สึกสงสัยทุกวันนี้คือเงินเอาไปทำอะไร? ถามก็บอกแค่ว่าเอาไปจ่ายเงินกู้ แต่การโอนออกโอนอออกภายในสองเดือนแทบทุกวันวันละสองหมื่น วันละห้าหกพันบ้าง และลบสลิปในมือถือทิ้งหมด    เราเสียใจมากค่ะที่คำตอบเขาบอกเราว่า หมุนเงินไม่ทัน  เขาซื้อนมลูกค่ะในระยะเวลา1ปี  ส่วนเราออกค่าใช้จ่ายเองหมดและรับผิดชอบอาหารของใช้ลูกทุกอย่าง และไม่เคยขอเงินสามี  เราก็ใช้เงินเราในการใช้จ่ายส่วนตัวมาตลอด   ทั้งข้าวของเครื่องใช้ลูกเราจ่ายเองหมด  แล้ววเขาเอาเงินไปทำอะไร  พอเขาบอกพ่อเขาแบบนั้นเรารู้สึกผิดเลย ว่าเราพลาดในการบริหารเงิน แต่เราถามสามีตลอดนะคะว่าเดือนนี้พอไหม เราห่วงเขามาตลอดเพราะเงินเดือนเขาน้อยกว่าเราค่ะ  เวลาเราถามเรื่องเงินเขาก็บอกว่า พอ พอ  บางเดือนเราโอนให้ค่าน้ำ  ค่าไฟ  ค่านม เลยสงสัยว่าเงินเอาไปทำอะไรกันกลัวว่าเอาไปเล่นพนันค่ะ เพราะเจอแชทเพื่อนพนันทักมาประจำ  พอจับได้ว่าเอาเงินพ่อไปเราก็ไม่ไว้ใจเขาอีกเลย เพราะเราคิดว่าทางออกมันเยอะกว่านี้ ที่จะขโมยเงิน เขาเป็นคนปากหนักค่ะพูดน้อยนิ่งๆ บางทีก็ไม่รู้เลยว่าคิดอะไร เป็นคนเงียบๆ จากวันนั้นมาเราเริ่มเงียบใส่กัน ไม่หยอกล้อ ต่างคนต่างคุยแค่กับลูก เรารู้สึกว่าอนาคตชีวิตคู่เราจะไปต่อยังไง
การจะปรึกษาเรื่องต่างๆเรายังปรึกษาเขาไม่ได้เลย  เหมือนใช้ชีวิตตัวคนเดียว กินข้าวด้วยกันร่วมบ้านเฉยๆ เตียงนอนในห้องเดียวกันเตียงเดียวกันแต่คนละฝั่ง อะไรที่มันเคยได้รับมันไม่มีแล้ว วันเกิดไม่มีเวันวสำคัญต่างๆไม่มีสักวัน แม้วันเกิด นอนร้องไห้ เขารู้แต่ไม่เคยถามเคยถาม  หาทำงานหาเงินใช้เองยังพอทน  นี่ยังไม่มีความรักจากผู้เป็นสามี คิดถึงพ่อแม่ตัวเองทุกวันไม่กล้าบอกกลัวจะห่วง  จะปรึกษาใครหรือระบายกับใครก็ไม่ได้ จะไปอยู่ที่อื่นก็สงสารลูกกลัวคนอื่นจะดูถูกดูแคลน เพราะชีวิตดีมาตลอด เราอุตส่าวางแผนอนาคตไว้ แต่ก็เหมือนไม่รักกันตื่นเขาาตื่นเช้ามาทำกับข้าวและก็ห่อข้าวให้เราทุกวันค่ะ ซักผ้าให้  แต่เราก็กลับรู้สึกว่าเขาแค่ทำตามหน้าที่คำว่าสามีเฉยๆ วนอยู่แบบนี้ไม่มีเป้าหมาย และก็ต้องหาเงินมาใช้หนี้พ่อเขาอีกไม่มีเงินนเก็บให้ลูก ชวนเปิดบัญชีก็ไม่ทำ เหมือนคนคิดไม่เป็น เหนื่อยค่ะ เหนื่อยใจคิดว่าอะไก็ดีหมเดแฮปปี้ พอมาเจอพฤติกรรมขโมยของเขาในวัย30กว่า รับไม่ได้  แต่กล้ำกลืนทำเป็นให้อภัยเขา  เพราะเขาคือสามีพ่อของลูก แต่ลึกๆระแวงทุกวันไม่รู้เขาไปทำอะไรไว้อีกไหมไปกู้ไปพนันอะไรไหม อนาคตอยู่ตรงไหน อดคิดไม่ให้นอนร้องวันคนเดียวทุกวัน ถ้าไปแล้วลูกล่ะมืดไปหมดค่ะ