หากท่านอ่านมาถึงตรงนี้ ขอให้พิมพ์คำว่า “ขอดูใจตนเอง” ลงในคอมเมนต์ เพื่อเป็นการเตือนใจเราก่อนจะพูดถึงใคร
ในชีวิตของเราทุกคน
ล้วนอยากเป็น “คนดี” ในสายตาตนเองและผู้อื่น
แต่บางครั้ง… ใจเราเองก็อาจเผลอ หลอกตัวเอง ว่า
สิ่งที่เราทำนั้น “ดี”
ทั้งที่ผลของมัน อาจกำลังเบียดเบียนใครบางคนอยู่เงียบ ๆ
การพูดแรงเพราะอ้างว่า “พูดตรง”
การตัดสินคนอื่นเพราะคิดว่า “เรารู้ดี”
การสร้างความเจ็บปวดให้ผู้อื่น
แล้วบอกว่า “เขาคิดมากไปเอง”
สิ่งเหล่านี้บางที… ไม่ใช่เพราะเราชั่ว
แต่เพราะเราไม่เคย พิจารณาใจตนเองอย่างแท้จริง
ในทางธรรม พระพุทธองค์ทรงสอนให้เรารู้เท่าทันกิเลสของตน
แม้จะเป็นความหวังดี แต่หากขาดสติและเมตตา
ก็อาจกลายเป็นความพลั้งเผลอที่สร้างบาปทางใจโดยไม่รู้ตัว
ลองกลับมามองดูเงาในใจ
ว่าเรามีความโกรธ ความยึดติด หรือความหลงอยู่บ้างไหม
ก่อนจะบอกว่าใคร “ผิด”
ก่อนจะมั่นใจว่าเรานั้น “ดี”
การรู้จักใจตนเอง คือก้าวแรกของความเข้าใจในผู้อื่น
และเป็นหนทางหนึ่ง… ที่นำไปสู่ปัญญา

หากใครจะคิด แสดงความคิดเห็นใด ๆ ต่อเรื่องนี้
ขอให้เมตตาใจตนเองก่อน แล้วค่อยเมตตาผู้อื่นด้วยวาจาและสติ ขอให้ถามใจว่า “เราได้อ่านด้วยใจ หรือเพียงอ่านผ่านตา