คนแก่พูดแช่งนี่ไม่เคยคิดดีกับลูกหลานเลยปะคะ คนแก่ที่ว่านี่คือแม่ของพ่อค่ะ เกิดมา 20 กว่าปี ไม่เคยเห็นคนนี้มามีบทบาทอะไรในชีวิตเลยค่ะ เพิ่งมาขออยู่ด้วยเมื่อปีก่อนเอง
ขออนุญาตเล่าคร่าวๆนะคะ ในมุมมองคนเป็นหลาน ตั้งแต่โตมาไม่เคยได้รับการช่วยเหลืออะไรจากคนแก่คนนี้เลยค่ะ พ่อของพ่อเราเสียไปตั้งแต่เด็กๆ ส่วนแม่ของพี่ก็ไปมีสามีใหม่ทิ้งลูกให้ฝั่งพ่อเลี้ยง เพราะสามีใหม่เขาเอาแต่แม่ไม่เอาลูก ไม่เคยกลับมาเกื้อหนุนอะไรในชีวิตลูกเลย อย่างเราที่เป็นหลานก็ไม่เคยแม้แต่จะมาคอยดูแลตอนเด็กๆ ไม่มีความผูกพันธ์หรือคิดว่าเขาเป็นคนที่มีพระคุณอะไรเลย เราไม่ชอบคนแก่แบบนี้ค่ะ ชอบพูดนินทาชาวบ้าน ทำดีหวังผลประโยชน์ แต่เราก็แค่เด็กแต่ก็ไม่เคยแสดงท่าทีก้าวร้าวหรือพูดจาหยาบคายกับใคร
จนปีก่อนสามีใหม่แกเสีย ทางญาติฝั่งนู้นก็เลยไล่ให้ออกจากบ้าน ลืมบอกไปว่าแกมีลูกชาย 2 คน คือ พี่ชายพ่อ กับ พ่อ
ปีแรกคนแก่คนนี้เขาอาศัยอยู่บ้านพี่ชายพ่อก่อนค่ะ แต่ด้วยความเป็นคนปากไม่ค่อยมีหูรูด เอาเรื่องปัญหาในบ้านไปคุยกับชาวบ้านฟัง จนลูกสะใภ้คนโตเขาเริ่มต่อว่า คนแก่อ้างสิทธิ์ว่ามาอยู่ที่นี่ที่ดินมันมรดกใคร(มรดกฝั่งพ่อ) สะใภ้ใหญ่เลยสวนว่า "นี่บ้านฉัน" พอเจอสวนแบบนี้คนแก่ก็สวนอีกว่า "กินข้าวใคร" (ที่นาแก) สะใภ้ก็บอกงั้นไม่ทำ ด่าว่าคนแก่เชื่อถือไม่ได้
แล้วคนแก่คนนี้ ก็หอบความน่าสงสารมาหาพ่อค่ะ มาขออยู่ด้วยด้วยการบอกว่าเดี๋ยวเอานามาให้ทำ(ปกติเขาให้แต่ลูกคนโต) พ่อก็ไม่ว่าอะไรให้มาอยู่ด้วย ใจจริงเขาไม่อยากมาค่ะ อยากอยู่กับลูกชายคนโต แต่ฝั่งนั้นเขาไม่เอาแล้ว เลยดั้นด้นมาอยู่ด้วย แต่ที่น่าเจ็บใจคืออะไรรู้ไหมคะ มีคนมาเยี่ยมที่บ้าน เอ่ยปากแซวว่าได้ห้องใหม่สวยเนอะ คนแก่คนนี้ตอบว่า "จะมาอยู่ไม่อยู่ไม่รู้!" แนวประชด คือแกไม่ค่อยชอบบ้านเราเท่าไหร่ค่ะ เพราะไม่ได้มีเงินเท่าบ้านลูกชายคนโตแก
ใจจริงเราไม่อยากให้แกมาอยู่ด้วยเลยค่ะ ไม่ชอบนิสัยจริงๆ แต่ก็ขึ้นชื่อว่าแม่ของพ่อก็ปฏิเสธไม่ได้ใช่ไหมคะ ตั้งแต่อยู่มาเขาทำที่นี่เหมือนเป็นแค่ที่ซุกหัวนอนเฉยๆค่ะ กลางวันไปอยู่บ้านนั้น ตกค่ำกลับมานอน ตื่นเช้าก็ออกไปบ้านอื่น พฤติกรรมแบบนี้เราเคยว่า แล้วแกจะชอบทวงบุญคุณนะคะว่า ที่กินข้าวอะ ของใคร
เราปกติไม่พูดอะไร วันไหนเราพูดแซวกึ่งประชด แกจะพูดพึมพำในห้องเหมือนสวดภาวนาต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์อะค่ะ จับใจความเหมือนเราว่าให้แกแล้วไปต่อว่าเรากับสิ่งที่มองไม่เห็น ประมาณอย่าให้เจริญ
เราสามารถทำยังไงให้เราอยู่อย่างสบายใจได้ไหมคะ เราไม่อยากให้แกอยู่ด้วยแล้วค่ะ อ้างทรัพย์สมบัติที่แทบจะไม่มีกับลูกกับหลาน ตั้งแต่เด็กจนโตเพิ่งได้ใกล้ชิดสุดก็ปีหลังๆนี้เอง เขาทำเหมือนมาอยู่บ้านนี้แต่ไม่ใช่คนในบ้านเลยค่ะ อยากไปอยู่กับลูกคนโตก็ทำไม่ดีกับเขา มาอยู่กับลูกคนเล็กก็ไม่ทำอะไรเลย มีแนวทางแนะนำไหมคะ
ในครอบครัวใครมีคนแก่นิสัยแบบนี้บ้างไหมคะ