ตอนนี้ทุกคนในครอบครัวฝั่งแม่เราสุดจะทนกันมากๆแล้ว ยาย(น้องสาวของตาเรา)ท่านเป็นคนที่นิสัยแย่มากๆ เอาแต่ใจ ใครทำอะไรไม่พอใจก็ด่า บ่น เป็นแบบนี้มาตลอดและหนักขึ้นเรื่อยๆ ท่านมีลูก4คนเป็นผู้ชายทั้งหมด ปัจจุบันเสียชีวิตไปแล้ว2คน เหลือแต่ลูกชายคนโตและคนสุดท้อง ท่านอยู่กับน้า อ. ซึ่งเป็นลูกคนสุดท้อง ส่วนน้า ณ. ซึ่งเป็นลูกคนโตไปอยู่กับเมียใหม่อีกตำบลนึง แต่ก็มาหาบ่อยๆ น้า อ. กับน้าสะใภ้ดูแลท่านดีทุกอย่างแต่ท่านไม่เคยพอใจเลยเรียกได้ว่าด่าทุกการกระทำ แต่ก็ต้องดูแลในฐานะที่เป็นลูก น้าสะใภ้เพิ่งเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวท่านก็มาแช่งขอให้ร้านเจ๊ง ทั้งๆที่รายได้พวกนั้นก็เอามาใช้จ่ายในบ้านทั้งนั้น(ตอนนี้ยังขายอยู่เรื่อยๆ) ท่านยังบอกน้าสะใภ้อีกว่า"ขายของขายอะไรได้แต่อย่าขายแผ่นดินกู" คำถามคือจะขายที่ดินไปทำไม น้าก็ต้องเก็บไว้ให้ลูกอีก3คนของเขาสิ แล้วก็ด้วยความที่ท่านอายุก็เยอะแล้วก็มีโรคประจำตัวบ้าง ปวดเมื่อยตัวบ้าง น้าๆก็คอยสลับพากันไปหาหมอที่โรงพยาบาลและหมอนวดพื้นบ้าน แต่ท่านก็ยังไปทำพฤติกรรมแย่ๆในที่สาธารณะอีก ทั้งจะไปแซงคิวคนอื่น ทั้งโวยวาย พยาบาลมาเตือนก็โวยวายพยาบาล พอน้าห้ามก็หาว่าน้าเข้าขางคนนอก ทั้งๆที่ท่านทำผิด อย่างตอนที่น้อง(ลูกชายคนโตของน้า อ.)จะไปทำงานกับญาติของน้าสะใภ้ช่วงปิดเทอมท่านก็ไม่ให้ทำแล้วก็โวยวายใหญ่โตบอกว่าลูกหลายกูต้องไม่เป็นลูกน้องใครบ้างล่ะ ที่ดินตัวเองมีก็ทำได้ คือมีที่ดินตัวเองก็จริงแต่คนเราสามารถทำงานรับจ้างควบคู่ไปด้วยได้ไง ละที่ดินที่ท่านพูดถึงก็คือที่ดินสวนยางที่เพิ่งโค่นยางไปและจะปลูกยางใหม่ตรงส่วนนั้นคือผู้ใหญ่จัดการกันเองทั้งนั้น น้องมันจะลองไปทำงานหารายได้ของตัวเองไม่ได้เลยเหรอ แล้วก็ยังมีอีกหลายวีรกรรมมากที่เราไม่อยากจะพูดถึง และล่าสุดน้า อ. โดนด่ามาอีกแล้ว(ส่วนนี้เราไม่รู้ว่าเรื่องอะไรแต่น่าจะหนักมาก) น้าเราถึงกับตัดพ้อเลยว่าถ้าลูกหลานตายโหงกันหมดอยากจะรู้ว่าท่านจะอยู่ยังไง น้า ณ. ไม่ค่อยโดนด่าหรอกเพราะไม่ได้อยู่ที่นี่ และท่านรักน้า ณ. มากกว่าน้า อ. ด้วย
ส่วนที่เกี่ยวข้องกับครอบครัวเราคือ ตายกับยายของเราเสียชีวิตไปตั้งแต่ตอนที่แม่เรายังเด็ก ท่านเลยเอาแม่เรามาเลี้ยง เรียกว่าเลี้ยงได้ไหมนะ คือแบบแม่เราเคยเล่าให้ฟังท่านใช้งานแม่เราสารพัดอย่าง เหมือนคนรับใช้อ่ะ เคยแม้กระทั่งให้แม่เรากินข้าวเหลือที่มันบูดแล้วอ่ะ หนักกว่านี้ก็มี จนแม่แต่งงานกับพ่อก็ไปอยู่อีกอำเภอกับพ่อ แล้วก็พอมาตอนที่แม่ท้องเรา(เกือบ20ปีก่อน)ก็กลับมาอยู่ที่นี่อีกครั้ง ท่านก็ให้ที่ดินมา2ไร่ เพื่อสร้างบ้านอยู่มาจนถึงตอนนี้ และตอนนี้แม่เราเสียชีวิตไปแล้ว เราอยู่กับพ่อและพี่ชาย3คนรวมตัวเรา ครอบครัวเราก็เคยโดนท่านด่าหลายครั้งเหมือนกัน ด้วยความที่ตรงบริเวณที่เราอยู่อ่ะจะเป็นลูกหลานของท่านและตา(ผัวของท่าน ซึ่งทนกับนิสัยไม่ไหวจึงแยกทางกันมาเกือบ10ปีและปัจจุบันไปอยู่กับเมียใหม่แล้ว) บ้านก็อยู่ไม่ไกลกัน โดยบ้านเรากับบ้านน้าสะใภ้(เมียคนที่1ของน้า ณ.) อยู่ติดกัน บ้านท่านก็ห่างออกไปประมาณ300ม. ล่าสุดที่เราโดนคือท่านเดินมาโวยวายลูกหลานทุกคนที่เห็นเลยแบบเดินแวะทีละบ้านเลย แล้วยังบอกอีกว่ามาอยู่แผ่นดินกูแล้วไม่เห็นกัวกูกันเลย กูจะเอาที่ดินคืนให้หมด ในหัวเราตอนนั้นคือแบบ ห๊ะ!? ใครไม่เห็นหัวใครนะ ไม่ว่าจะลูกหลานแต่ละคนจะไปไหนมาไหนก็ซื้อของมาฝาก พาไปหาหมอ ดูและอย่างดี คือไม่เคยให้ค่าเลยดิ แล้ววันนั้นยังมีมาด่าเรานอกรอบอีกซึ่งตอนนั้นเรานั่งกินก๋วยเตี๋ยวอยู่ที่ร้านของน้าสะใภ้ซึ่งตั้งอยู่ใกล้บ้านเลย แต่เราตัดสินใจที่จะไม่ฟังไม่สนใจอะไรแล้ว แต่น้าสะใภ้เราฟังอยู่ พอท่านเดินกลับไปน้าสะใภ้ทั้งสองคนก็มาปลอบเรา เอาจริงๆก็เสียความรู้สึกอ่ะ แต่ก็ปลงละ
ทุกวันนี้ทุกคนใช้ชีวิตกันแบบรอว่าเมื่อไหร่ท่านจะตายสักที จะได้ไม่ต้องมาทรมานลูกหลานอยู่แบบนี้ แต่พอท่านป่วยก็ยังต้องพาไปหาหมอนั่นแหละ แบบยังไงก็ไม่สามารถละเลยได้อ่ะ ทุกคนคือไม่สามารถมีความสุขหรือทำอะไรได้อย่างเต็มที่เลย
ขอใช้พื้นที่ระบายปัญหาในครอบครัวหน่อยนะคะ
ส่วนที่เกี่ยวข้องกับครอบครัวเราคือ ตายกับยายของเราเสียชีวิตไปตั้งแต่ตอนที่แม่เรายังเด็ก ท่านเลยเอาแม่เรามาเลี้ยง เรียกว่าเลี้ยงได้ไหมนะ คือแบบแม่เราเคยเล่าให้ฟังท่านใช้งานแม่เราสารพัดอย่าง เหมือนคนรับใช้อ่ะ เคยแม้กระทั่งให้แม่เรากินข้าวเหลือที่มันบูดแล้วอ่ะ หนักกว่านี้ก็มี จนแม่แต่งงานกับพ่อก็ไปอยู่อีกอำเภอกับพ่อ แล้วก็พอมาตอนที่แม่ท้องเรา(เกือบ20ปีก่อน)ก็กลับมาอยู่ที่นี่อีกครั้ง ท่านก็ให้ที่ดินมา2ไร่ เพื่อสร้างบ้านอยู่มาจนถึงตอนนี้ และตอนนี้แม่เราเสียชีวิตไปแล้ว เราอยู่กับพ่อและพี่ชาย3คนรวมตัวเรา ครอบครัวเราก็เคยโดนท่านด่าหลายครั้งเหมือนกัน ด้วยความที่ตรงบริเวณที่เราอยู่อ่ะจะเป็นลูกหลานของท่านและตา(ผัวของท่าน ซึ่งทนกับนิสัยไม่ไหวจึงแยกทางกันมาเกือบ10ปีและปัจจุบันไปอยู่กับเมียใหม่แล้ว) บ้านก็อยู่ไม่ไกลกัน โดยบ้านเรากับบ้านน้าสะใภ้(เมียคนที่1ของน้า ณ.) อยู่ติดกัน บ้านท่านก็ห่างออกไปประมาณ300ม. ล่าสุดที่เราโดนคือท่านเดินมาโวยวายลูกหลานทุกคนที่เห็นเลยแบบเดินแวะทีละบ้านเลย แล้วยังบอกอีกว่ามาอยู่แผ่นดินกูแล้วไม่เห็นกัวกูกันเลย กูจะเอาที่ดินคืนให้หมด ในหัวเราตอนนั้นคือแบบ ห๊ะ!? ใครไม่เห็นหัวใครนะ ไม่ว่าจะลูกหลานแต่ละคนจะไปไหนมาไหนก็ซื้อของมาฝาก พาไปหาหมอ ดูและอย่างดี คือไม่เคยให้ค่าเลยดิ แล้ววันนั้นยังมีมาด่าเรานอกรอบอีกซึ่งตอนนั้นเรานั่งกินก๋วยเตี๋ยวอยู่ที่ร้านของน้าสะใภ้ซึ่งตั้งอยู่ใกล้บ้านเลย แต่เราตัดสินใจที่จะไม่ฟังไม่สนใจอะไรแล้ว แต่น้าสะใภ้เราฟังอยู่ พอท่านเดินกลับไปน้าสะใภ้ทั้งสองคนก็มาปลอบเรา เอาจริงๆก็เสียความรู้สึกอ่ะ แต่ก็ปลงละ
ทุกวันนี้ทุกคนใช้ชีวิตกันแบบรอว่าเมื่อไหร่ท่านจะตายสักที จะได้ไม่ต้องมาทรมานลูกหลานอยู่แบบนี้ แต่พอท่านป่วยก็ยังต้องพาไปหาหมอนั่นแหละ แบบยังไงก็ไม่สามารถละเลยได้อ่ะ ทุกคนคือไม่สามารถมีความสุขหรือทำอะไรได้อย่างเต็มที่เลย