โลกใจร้ายหรือคนกันแน่ที่ใจร้าย

เราเป็นแม่เลี้ยงที่มีลูกเลี้ยงอายุ 16-17 ปี ที่กำลังเป็นวัยรุ่น ลูกสาวเราเริ่มเกเรตั้งแต่ม.3 แต่ยังปรามได้อยู่ พอย้ายโรงเรียนเข้าม.4 เรากับลูกห่างกันประมาณ 6 เดือน (คลอดน้อง) เราเลยปล่อยให้พ่อกับย่าเค

คือเรางงมากเลยทุกคน เราโดนแม่บังคับให้เข้าที่ๆแม่อยากให้เรียนมาตั้งแต่ม.1จนตอนนี้จบม.6แล้วเราคิดว่าจะได้อิสระ แต่ป่าวเลย ตัวเราอยู่กรุงเทพ แล้วเราเลือกยื่นพอร์ตแม่ฟ้าหลวงรอบโควต้าและม.ราชมงคลธัญบุรีไป

อย่างเฟรินลงมานี้เล่นดูดีเลยไม่ตื่นเลยเป็นธรรมชาติ ผมว่าโค้ชทำดีละเซทสามส่งตัวเด็กๆลงมาเพราะโอกาสมันชนะยากก็เอาตัวเด็กลงมาปั้นให้ชินกะสนาม อนาคตไปแข่งทัวร์อื่นจะได้ไม่ตื่นแล้ว ควีนบีมเอามงไปตัวแบก เรา

รู้ทั้งรู้ว่า จุดจบมันจะเป็นอย่างไรตัวอย่างก็มีให้เห็นแล้ว ยังพาครอบครัวตนเองรวมถึงญาติ พี่น้อง ให้เดือดร้อนไปหมด ถ้ายอมยุติวางมือ100% กลับไปทำธุรกิจเหมือนเดิม คงจะมีแผ่นดินให้อยู่ตลอดไป ไม่ต้องบินไป

ทีแรกไม่พอใจ แต่วันนี้ขับรถไปธุระหลายที่ รู้สึกปรอดโปร่งโล่งสบายกล้าที่จะไปในที่ที่ไม่ค่อยจะคุ้นเคยหรือชินทาง เพราะไม่กลัวที่จะเจอ "กรวย" ข่าวพระกรวยอิสระรายวันก็หายไป ไม่ต้องกลัวว่าจะไปเจอ