เราเป็นแม่เลี้ยงที่มีลูกเลี้ยงอายุ 16-17 ปี ที่กำลังเป็นวัยรุ่น ลูกสาวเราเริ่มเกเรตั้งแต่ม.3 แต่ยังปรามได้อยู่
พอย้ายโรงเรียนเข้าม.4 เรากับลูกห่างกันประมาณ 6 เดือน (คลอดน้อง) เราเลยปล่อยให้พ่อกับย่าเค้าสอน ผ่านได้ 4 เดือน เท่านั้นแหละค่ะ
โดดเรียนไม่ว่า หนีเรียนไปกับผู้ชาย ฉันคนเป็นแม่ก็กระวนกระวายกลัวลูกจะท้อง กลัวลูกจะไม่เรียน ตัวเองก็ลูกอ่อน พยายามพูดพยามถามใช้จิตวิทยาแม่เข้ามาสอนลูก สุดท้ายลูกก็พลาดแต่ยังไม่ท้อง จะดีใจหรือเสียใจดีก็ไม่รู้นะคะ เราก็คุยกับแฟนว่าจะต้องดูแลลูกให้มากกว่านี้ แต่เชื่อไหมคะยิ่งเราดูแลเค้าดีเค้ายิ่งกับเกเรหนักกว่าเดิม โดดเรียน ดูดบุหรี่ไฟฟ้า โดนเรียกผู้ปกครอง คือพ่อกับแม่นี่เหนื่อยจนท้อ เราเป็นคนที่เวลาสอนลูกจะมีระดับการทำโทษ เรื่องไหนเราคุยด้วยเหตุผลแล้วยังทำซ้ำซากเราก็ตีนะคะ ม.4 เราก็ตี เราคิดว่าเราใช้เหตุผลคุยกันแล้ว แต่สุดท้ายเค้าก็ไม่ฟังเรา จนตอนนี้เบื่อมากเรารักเค้านะคะเราหวังดีกับอนาคตเค้า เราไม่อยากให้เค้าผิดพลาดในชีวิต เราทำงานส่งเค้าเรียน เราทำงานจนเจ็บท้องคลอดคาโต๊ะทำงาน แต่เค้าไม่เคยรักเราเลย ถ้าเราจะปล่อยเค้าไม่สนใจเค้า ให้เค้าเผชิญปัญหาด้วยตัวเค้าเอง แล้วเราเอาแต่ลูกเรา เราจะเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายไหม
ฉันเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายไหม
พอย้ายโรงเรียนเข้าม.4 เรากับลูกห่างกันประมาณ 6 เดือน (คลอดน้อง) เราเลยปล่อยให้พ่อกับย่าเค้าสอน ผ่านได้ 4 เดือน เท่านั้นแหละค่ะ
โดดเรียนไม่ว่า หนีเรียนไปกับผู้ชาย ฉันคนเป็นแม่ก็กระวนกระวายกลัวลูกจะท้อง กลัวลูกจะไม่เรียน ตัวเองก็ลูกอ่อน พยายามพูดพยามถามใช้จิตวิทยาแม่เข้ามาสอนลูก สุดท้ายลูกก็พลาดแต่ยังไม่ท้อง จะดีใจหรือเสียใจดีก็ไม่รู้นะคะ เราก็คุยกับแฟนว่าจะต้องดูแลลูกให้มากกว่านี้ แต่เชื่อไหมคะยิ่งเราดูแลเค้าดีเค้ายิ่งกับเกเรหนักกว่าเดิม โดดเรียน ดูดบุหรี่ไฟฟ้า โดนเรียกผู้ปกครอง คือพ่อกับแม่นี่เหนื่อยจนท้อ เราเป็นคนที่เวลาสอนลูกจะมีระดับการทำโทษ เรื่องไหนเราคุยด้วยเหตุผลแล้วยังทำซ้ำซากเราก็ตีนะคะ ม.4 เราก็ตี เราคิดว่าเราใช้เหตุผลคุยกันแล้ว แต่สุดท้ายเค้าก็ไม่ฟังเรา จนตอนนี้เบื่อมากเรารักเค้านะคะเราหวังดีกับอนาคตเค้า เราไม่อยากให้เค้าผิดพลาดในชีวิต เราทำงานส่งเค้าเรียน เราทำงานจนเจ็บท้องคลอดคาโต๊ะทำงาน แต่เค้าไม่เคยรักเราเลย ถ้าเราจะปล่อยเค้าไม่สนใจเค้า ให้เค้าเผชิญปัญหาด้วยตัวเค้าเอง แล้วเราเอาแต่ลูกเรา เราจะเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายไหม