สวัสดีค่ะหนูอยู่ม.4ในปีนี้ พึ่งเปิดเทอมมาได้ไม่กี่วัน พ่อชอบทำให้หนูน้อยใจมากเลยค่ะหนูสนใจในด้านดนตรีถึงหนูจะเล่นไม่เก่งแต่หนูมีความพยามในการเล่น หนูรักพ่อมากเพราะเขาเป็นแรงบัลดาลใจในการเล่นดนตรีของหนู เขาเป็นนักดนตรีเก่าเขาเคยทำวงดนตรี หนูเลยอยากจะเอาดีด้านนี้ กีต้าร์หนูพอเล่นได้แต่ไม่เก่งมากมีความรู้พื้นฐาน หนูอยากจะเล่นกีต้าร์ไฟฟ้าหนูจึงเก็บเงินมาได้จำนวนนึงเพราะไปทำพาร์ทไทม์มา หนูเลยจึงจะไปซื้อหนูเลยขอให้เขาพาหนูไปซื้อแต่เขากลับว่าหนู ว่าจะเอาไปทำไรบลาๆ เล่นกีต้าร์โปร่งให้เก่งก่อน แต่หนูอยู่ในระดับที่ค่อนข้างจะเริ่มเก่งแล้วหนูอยากจะได้กีต้าร์ไฟฟ้าสักตัวเอาไว้เล่นของหนู แต่เขากลับว่าหนูว่าไม่เก่งเขาบอกเล่นเก่งก่อนแต่คำว่าเก่งของเขามันเป็นยังไงหนูน้อยใจที่เขาด้านค่าลูกแท้ๆของตัวเอง หนูเป็นคนขี้น้อยใจขี้กลัวที่พ่อแม่จะทำร้ายร่างกายเพราะตอนเด็กๆทำอะไรผิดนิดหน่อยเขาก็จะตีแล้วก็กระทืบหนู ตอนเด็กมีอยู่ครั้งหนึ่งแม่ทำกับข้าวให้ แล้วหนูจะเอาไปวางบนโต๊ะแต่ตอนหนูเดินไป แล้วมันค่อนข้างร้อนหนูเลยพลาดทำตกชามแตก ตอนนั้นเขามาเจอด่าหนูเหมือนหนูไม่ใช่ลูก แล้วก็ตีหนู แล้วไล่หนูออกจากบ้านตอนนั้นสำหรับหนูมันเสียใจมากๆที่เขาะูพูดแบบนี้หนูเลยหนีออกตากบ้านจริงหนูไม่กลับไปเลยค่ะ มีแต่แม่ที่ตอนนั้นขาหักเขายอมขี่รถมาตามหาหนูถึงเขาจะหาหักอยู่เขาดูรักหนูมากกว่าที่พ่อรักหนูอีกค่ะตอนนั้นหนูมีอายุเพียง6-7ปีเองค่ะ  หนูเลยมีปมที่ทำอะไรนิดหน่อยไม่ได้เขาจะทำร้ายร่างกายหนูแล้วเวลาเขาดูทีวีพวกซุปเปอร์เท็นหนูดูกับพ่อกับแม่ พ่อหนูเขาก็จะพูดเสมอว่าทำไมไม่เป็นแบบคนนั้น ในทีวี หนูไม่ได้เป็นเด็กเก่งเด็กดีเด็กเด่น แต่หนูน้อยใจที่พ่อชอบเปรียบเทียบหนูกับคนนู้นคนนี้คนนั้น พ่อโตขึ้นมาหนูก็เลยเป็นเด็กขี้น้อยใจค่ะ แต่วันนี้เขามาเจอหนูเล่นโทรศัพตอนประมาณตี1ค่ะ เพราะหนูกินยาแล้วหลับไปช่วงสี่โมงเย็นหลังจากกลับมาโรงเรียนค่ะ เพราะหนูป่วยมีอาการอาเจียน หนูเลยตื่นขี้นมาตอนสามทุ่ม แต่หนูนอนไม่หลับเลยหาอะไรทำให้ง่วงค่ะ แต่เขามาเคาะกระจกห้องแล้วเปิดประตูมาว่า ถ้าจะนอนดึกยังงี้ไม่ต้อง ให้กูไปเซ็นใบลาออกมั้ย หนูเลยบอกไปว่าหนูพึ่งนอนแล้วหนูนอนไม่หลับอีกสักพักหนูจะไปนอนแล้วเขาก็มาว่าหนูว่าหนูเถียงเขาแต่หนูแค่อยากอธิบายให้เขาฟังเฉยๆ แต่หนูไม่เคยนอนเกิน5ทุ่มตลอดเลยค่ะ ไม่เคยดูดพอตสูบบุหรี่เลยค่ะได้3กว่าตลอด หนูแถบจะไม่เคยสร้างปัญหาให้พ่อแม่เลยค่ะในช่วงมัธยม เขาชอบด้อยค่าหนูพูดอะไรไม่เห็นหัวหนูเลยชอบเอาเรื่องหน้าอายในสมัยก่อนหนูไปเล่าให้คนอื่นฟัง ทุกคนอาจจะมองว่าหนูงี่เง่าก็ได้ค่ะ สำหรับหนูแล้วเป็นอะไรที่น่าเสียใจมากบางคนอาจจะเจอหนักกว่าหนูแค่นี้สำหรับหนูก็รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าแล้วค่ะ  หนูรักพ่อมาก พ่อคือฮีโร่ของหนูแต่ที่เขาทำให้หนูไม่รู้คุณค่าในตัวเอง มันมีเรื่องอื่นเยอะมากเลยค่ะ ถ้าให้พิมพ์สามวันก็ไม่หมด ถ้าเขามาเจอกระทู้ของหนูหนูอยากจะบอกว่าหนูรักพ่อนะแต่หนูเสียใจที่พ่อชอบให้หนูด้อยค่าตัวเองห