ความในใจของเด็ก14

สวัสดีคับผมอายุ13จะ14ผมอัดอั้นมานานแล้วคับผมขอเล่าเลยนะคับผมเกิดมาในครอบครัวที่พอมีพอกินคับปัญหาชีวิตผมคือไม่มีที่อยู่อาศัยอาศัยอยู่กะครอบครัวฝั่งแม่แม่ผมเป็นคนติดการพนันเค้าขายปลาท๋องโก๋ตอนเช้าคับก่ำไรนิดหน่อยคับแต่เค้าเล่นคับเหมือนเค้าจะไม่เอาผมแล้วเค้าเลี้ยงแค่พ่อคับมีอะไรมีอย่างเดียวแม่ก็เลือกให้พ่อผมก็ไม่ได้อะไรเรื่องกินวันนั้นผมจำได้ไม่มีวันตายแม่ผมเล่นเสียไป500พาอผมหิวข้าวผมก็หิวผมบอกแม่แม่บอกเดียวทำมาให้สรุปผมไปอาบน้ำแบบเดียวมาดูแม่ทำให้พ่อผมคนเดียวท่าวันนั้นพ่อผมไม่แบ่งให้ผมครึ่งนึงผมก็ไม่ได้กินอะไรทั่งวันเลยพ่อเป็นคนที่เอาผมคนเดียวย่าที่เลี้ยงผมก็เสียไป4ปีแล้วพ่อผมกะผมเสียใจมากๆพ่อผมก็โดนเลี้ยงมาเอาแต่ใจอยากได้อะไรก็ต้องได้จนตอนนี่พ่อผมไม่ยอมทำงานไม่ยอมไปเจอโลกพายนอกท่าแม่ไม่เอาเศษหมูหรืออะไรพัดให้พ่อผมกินเค้าก็ไม่มีอะไรกินผมสงสารพ่อผมมากๆคับเรื่องงานที่เค้าไม่ทำผมก็เข้าใจเค้าอยู่คับเค้าเป็นแพนิคมา20ปีแล้วคับผมก็ต้องยอมรับสภาพเเวลอมแบบนี่ต่อไปคับผมอยากให้ใครก็ได้ตอนึ่คับช่วยผมทีผมอยากได้งานเด็ก14ไม่ทรวุฒิสามารทำได้ ผมเรียนจบแค่ป4