เราอายุ 16 ย่าง 17 แล้วค่ะ เกริ่นก่อนว่าเราเป็นคนขี้เกียจทำงานบ้านคนนึงเลยแหละ งานที่ขยันคืองานที่ได้เงินค่ะ เราชอบทำงานมากหางานออนไลน์ทำได้เงินแตะหลักพันแม่เราก็แฮปปี้ค่ะที่เราทำงานหาเงินได้ด้วยตัวเอง แต่งานบ้านคือขี้เกียจมากกค่ะแต่แม่ใช้ทำงานบ้านอะไรก็ทำนะคะแต่ด้วยความที่เราเป็นคนขี้เกียจอะค่ะ เราก็ยืดเวลาไปเรื่อยๆแต่สุดท้ายก็ทำนะคะไม่ใช่ไม่ทำ แล้วพ่อเราเป็นคนที่ใจดีมากอะค่ะ ตามใจลูกมาก อะไรที่เราทำไม่ได้เขาทำให้หมดเลยค่ะ แต่ไม่ได้ตามใจจนเสียคนเป็นเด็กเอาแต่ใจนะคะเขาคอยสอนคอยบอกตลอด ตอนนี้คือมันใกล้จะเปิดเทอมแล้วใช่ไหมคะเราก็เตรียมตัวสำหรับเปิดเทอมแล้วค่ะเพราะไม่ได้ต้องเตรียมอะไรเยอะ วันแรกไม่ได้เรียน เหลือแค่รองเท้าพละที่ยังไม่ได้ซักซึ่งเราเปิดเทอมวันพฤหัสบดี แต่คือวันพฤหัสบดีเราใส่ชุดนักเรียนค่ะ เราเห็นว่ามันยังไม่ได้ใส่พละ ตามประสาคนขี้เกียจคือเราก็ไม่ซักเลยค่ะ แต่ไม่ใช่ว่าเราจะไม่ซักนะคะ เราบอกพ่อไว้แล้วว่าเดี๋ยวเราซักเอง แต่สุดท้ายวันต่อมาเราตื่นมาเจอเขาซักรองเท้าให้ จะว่ายังไงดีเราไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกอะไรเลยค่ะ เราดีใจนะคะที่ได้พ่อที่ดีมาก เขาเต็มใจทำให้เราทุกอย่างทุ่มเทเพื่อลูกมากๆ เราแค่รู้สึกว่าเราโตเป็นสาวแล้วเขาไม่ควรมาทำอะไรแบบนี้ให้เราแล้วอะค่ะ ถึงเราจะไม่ยอมซักก็ปล่อยให้เราเดินเท้าเปล่าไปโรงเรียนนั่นแหละ ให้เราคิดได้เองก็ได้ บางทีเราก็รู้สึกว่าเขาใจดีเกินไปค่ะ แล้วบ้านเราคือยายเราเป็นคนชอบเอาคนในบ้านไปนินทาอะค่ะ เราก็เคยได้ยินเขานินทาถึงเราอยู่นะคะว่าขี้เกียจไม่ทำอะไรเลย เอาไปเปรียบเทียบกับเด็กคนนู้นคนนี้แต่เรื่องมันนานแล้วค่ะ เรากลัวว่าเขาจะเอาเราไปพูดอีกอะค่ะ ครอบครัวเราไม่ถูกกับยายทั้งครอบครัวเลยค่ะเพราะเขาชอบเอาเรื่องคนในบ้านไปบอกคนอื่น ไปพูดเสียๆหายๆทั้งๆที่จริงๆเขาไม่รู้อะไรเลยด้วยซ้ำว่าเราก็ทำงานหาเงินเหมือนกัน เขาเอาแม่เราไปพูดเสียๆหายๆคิดแทนแม่เราสารพัด

คอมเม้นกันได้แต่อย่าด่าเราแรงเกินนะคะ เราเป็นเด็กขี้เกียจเรารับคอมเม้นได้ค่ะถ้าจะมีคนมาว่าเรา อันนี้ไม่ใช่กระทู้คำถามแต่อยากให้ทุกคนออกมาคอมเม้นเกี่ยวกับเรื่องนี้แสดงความเห็นของตัวเอง