​สวัสดีครับ กระทู้นี้ผมจะมาแชร์เรื่องสิ่งที่เจอมามันก็อารมณ์แบบนศ.เด็กฝึกงานไปฝึกแล้วตีกับหัวหน้างานนั้นละ แต่อันนี้เจอเร็วกว่าเจอตอนม.ปลาย + ​ไม่มีเหตุผลเลย

  ประมาณ1-2 ​ปีที่แล้วผมก็เป็นเด็กกิจกรรมที่ค่อยหาผลงานเข้า Portfolio เรื่อยๆ( อ่อผมอยากเข้านิเทศฯนะครับลืมบอกไปเป็นสายเบื้องหลังชอบแตะงานกล้องกราฟิกมากกว่า ) ​งานมันก็ยังไม่มากเท่าไร ผมเรียนรดแล้วมันมีโครงการรด cyberอะไรไม่รู้แต่โครงการนี่มันบังคับให้แต่ละสถาบันส่งนศท.มาอาจจะได้ทำคอนเทนท์หรือ
นวัตกรรม คนที่มีความสามารถช่างภาพ เป็นอินฟูลดาว tiktokไรงี้ตอนแรกผมก็ไม่ไปไงเพราะตอนนั้นผมไม่มีกล้อง แต่เขาบอกว่าไม่จำเป็นแค่มือถือก็ได้ ผมก็อำอึงทั้งรร.ก็ไม่มีใครไปถามใครก็ไม่สนใจไป สรุปก็ไปเป็นก็ได้รด.cyberเพราะเราก็หาผลงานใส่portพอดี

  จุดเริ่มต้นของประสบการณ์อันหดหู่
5555+  3-4สัปดาห์แรกอะ เป็นอะไรที่ผมเอ๋อมากและมันจะมากกว่านี้อีกเดี๋ยวบอกว่ายังไงครับ
แกบรีฟว่าให้ถ่ายกิจกรรมแต่ละฐานที่ฝึกมันจะมี3-4ฐานมีแถวชิด บุคคลท่ามือเปล่า ท่าอาวุธและยุทธวิธี แล้วแกให้ถ่ายส่งเสร็จภายในวันนั้นเลยส่งเข้า line ทันที โอเครผมก็ไม่อะไร พอมาสักพักแกเริ่มติภาพที่ถ่ายมา ผมก็คิดว่า กูถ่ายเบี้ยวหรอวะ? หรืออะไรพอไปดู อัตราส่วนก็ได้นะกฎ 3 ส่วนผมไม่มีปัญหานะ แต่ที่แกติกูงงมาก

  แกติว่า"ทำไมถ่ายแบบนี้ ดูรร.อื่นเขาถ่ายสิ ผมก็ดูตามมารยาท ไม่มีสักรร.ใช้มือถือเลย555
เขาก็อธิบายๆงูๆปลาๆบอกอยากได้เหมือนรูปในหลวงร.9ที่เห็นน้ำเหงื่อไหลหยดลงพื้นอ่ะแล้วมือถือผมเป็น vivo 7,990 บาทใช้โปร dtacลดด้วย555 ตายเลย ผมก็อธิบายไปว่ามันเป็นเรื่องของ dof และขนาดเซนเซอร์ที่มือถือมันทำไม่ได้ คือพยายามอธิบายแบบบ้านเลยๆว่า ถ้าครูอยากได้ภาพแบบนั้นแบบในตัวอย่างที่เอามาให้ดูมันก็ต้องใช้กล้องใหญ่ซึ่งผมไม่มีแล้วผมก็ถามแล้วว่าเออถ้าผมไม่มีอ่ะมันจะไม่เป็นไรใช่ไหมแกก็บอกว่าไม่เป็นไร ได้แกดันมาซีเรียสเรื่องนี้เฉยเลยเถียงกันไปเถียงกันมาแกก็บอกว่าไม่เกี่ยวอย่ามาอ้างก็เลยไม่เถียงต่อละปล่อยไป

   นานๆเข้ามันก็เริ่มอิหยังวะละ ผมไปหายืมกล้องมาจากรุ่นน้องให้รอบละ 50 บาทได้ละเป็น 60d มันก็พอใช้ได้ละก็มาถ่ายก็นึกว่าแกจะได้ไม่ติ แต่แกก็ยังติก็เลยเดินไปคุยเลยว่ามันมีอะไรที่ต้องปรับแก้กัน ​แกบอกว่า
" เธอถ่ายอะไรของเธอ ดูดีสภาพมันดูได้ไหม "
ผม : คือยังไงหรอครับ
" เธอไม่เห็นหรออีกคนก็ไม่นิ่งคนก็หันหน้าไป..."
มันเป็นรูปที่ทุกคนทำท่าวันทยาหัตถ์ ซึ่งคนที่ครูชี้นิ้วในรูป คือเด็กปี 1 ที่มันเล่นกันในแถวละไม่ยอมอยู่นิ่งแล้วในรูปใบนั้นน่ะมันมีคนเป็นสิบไง กูก็แบบโอ๊ยหัวจะปวดคือเด็กมันไม่อยู่นิ่งขนาดบอกแล้วนะแกก็บอกนี่ที่ครูยังทำได้เลย แล้วแกก็ลุกไปถ่าย ครูก็ทำได้สิใส่ชุดทหารไปขนาดนั้น555
เด็กมันจากเล่นกันพอทหารเดินมาใกล้ๆแทบกลั้นหายใจงงเลย คือกูผิด? กลับบ้านมาเคี้ยวยาพาราเล่นเลย​

   มันมีหลายเหตุการณ์แต่เหตุการณ์ที่จำได้ไม่ลืมและเป็นสิ่งที่โกรธมากคือ
ผมใช้ 60d ถือ 18-135 แล้วผมอยากเก็บ landscape แต่ไม่ได้อยากใช้เลนส์ wide อยากจะดึงระยะภาพโดยซูมให้มันไกลขึ้นนึกออกไหมผมก็ต้องถอยไปสุดสนามซ้อม ลองตั้งเฟรมดูรอที่จะถ่ายแถวที่กำลังจะหันกลับมา ​ผมถ่ายรูปมาสักพักผมก็พอจำรูปแบบการฝึกได้ไง ยืนคิดมุมภาพตั้งเฟรมอยู่บักนั่นเดินมาด่าตะโกนบอก
" ​​ยืนอยู่ตรงนี้ทำไม!! มันจะได้รูปได้เรื่องไหมวะวันนี้ ไปเดินตามถ่ายเขาสิ" ผมก็พยายามน่ะใจเย็นบอกไปว่า คือผมจะตั้งจุดถ่ายตรงนี้ครับ​
เขาจะเดินแถวกลับมามันก็จะเก็บได้สวยหมดเหมือนทหารจีนเลยเดินเป็นกองทัพสมัยสงครามโลกไรงี้ ผมอธิบายแบบสู้เสียงแกขนาดที่แกเอาแต่ตะโกนอะไรไม่รู้ ตอนนั้นอยากเอาขี้ดินลานฝึกไปอุดปากเหลือเกิน555 แต่ก็เดินหนีออกมาไปถ่ายฐานอื่นๆดีกว่า แกก็ชอบมางานเราไปเปรียบเทียบรร.อื่นๆไง เขาบอกมันจะทำให้เราอยากพัฒนาตัวเองต่อไปเรื่อยๆแล้นผลดีต่อเรา แต่ผมก็ไม่นะมันเป็นการเกทับดีๆนี้เอง

  หลายๆครั้งผมก็พยายามเลี่ยงที่จะไม่เจอหนังหน้าแกไม่อยากคุยไม่อยากอะไรทั้งนั้นเลยมันเอียนมาก ถามว่าทำไมไม่ออกมาเลยละ ถ้าผมออกมาปุ๊บชั่วโมงในการเรียนรดของผมจะไม่มีเพราะว่ามาเป็นไซเบอร์ถ้าออกไปปุ๊บก็จะเท่ากับผมเสียเวลาฟรีก็อยู่จนเกือบปี 3 แล้วอีกนิดเดียวก็จบแล้วแล้วก็ไม่ต้องมาทนกับบักห่านี่จบงานบ้าๆนี่ก็เลยเรื่องที่อยากทนอยู่ต่อแล้วก็รอเข้ามหาลัย

  ผมก็ไม่คิดว่าจะพยายามพิสูจน์ตัวอะไรกับที่นี่นะตอนแรกก็สงสัยว่าผลงานเรามันห่วยแตกขนาดนั้นเลยหรอแล้วก็ส่งให้เพื่อนๆดูที่เขาขอรูปจากที่เราถ่ายเขาทำกิจกรรม เขา​ก็บอกว่ามันก็ไม่ได้แย่นะดีเลยแหละเท่ด้วยซ้ำมีรูปรด. เท่ๆตอนฝึก ผมก็ไม่ได้รับงานนี้อย่างเดียวก็มีไปถ่ายรูปอาสาที่โรงเรียนส่งประกวดแข่งขันบ้าง จนผู้ใหญ่ที่โรงเรียนเห็นจากผลงานที่ผมส่งประกวดทำกับเพื่อนๆที่โรงเรียนเขาเลยหยิบยื่นโอกาสจัดตั้งชุมนุมให้งบสนับสนุนทำชุมนุมมีหนังสือแข่งขันเกี่ยวกับด้านนิเทศแต่ส่วนใหญ่ก็จะเป็นภาพยนตร์สั้นนี่แหละเขาก็จะส่งให้พวกผมมาพิจารณาแล้วก็ทำกันตลอดเรื่อยๆ
ไปค่ายไปทำ workshop ผมก็ไม่มั่นใจฝีมือตัวเองแต่พอถ่ายแล้วถึงเวลาโชว์ผลงานมันก็ไม่เป็นแบบที่คิดนะ มันก็โอเคอาจจะมีจุดที่ดีที่พลาดบ้างเพราะว่าเราเองก็ไม่ใช่คนที่จับกล้องบ่อยเพราะไม่มีเป็นของตัวเอง แต่ถือว่ามีพื้นฐานแล้วก็มีความรู้ด้านนี้พอสมควรพี่ๆจากค่ายก็ติชมผลงานเราแบบมีเหตุผลต้องไปตรงมาเพื่อให้รู้ถึงข้อบกพร่องเราก็แก้ไขต่างจากบักนั้นที่คำติชมไม่มีประโยชน์อะไรเลย55+

  มันก็เลยทำให้ผมเรียนรู้ได้อย่างหนึ่งว่า
" เราไม่ควรที่จะตัดสินค่าตัวเองเพียงพัดลมปากใครก็ไม่รู้ ขยันผิดที่พัฒนาให้ดีให้ตายยังไงผมว่าก็ไม่โตกลับมาที่โรงเรียนผมยังได้รับโอกาสสนับสนุนจากโรงเรียนมากกว่าที่นั้นสะอีก "

เริ่มรู้สึกว่าเออตัวเราก็ทำได้นี่แล้วก็ทำได้ดีด้วยแล้วก็จะทำให้ดีมากกว่านี้ขึ้นเรื่อยๆไม่ให้ลมปากของใครก็ไม่รู้มากดเราแบบบักนั่นอีก...หรือว่าทหารเขาสอนกันแบบนี้ผมก็ไม่แน่ใจ😂🤣

ผมลงผลงานก็ถ่ายรูปมาจากงานบางส่วนของผม
IG : boonyanit_oo
สามารถรับชมได้นะครับ🥰
ขอบคุณที่อ่านจนจบจนมาถึงบรรทัดนี้ขอบคุณครับ👋🙏