ศูนย์ฝึก ศูนย์รด.หลอน.....ตอนที่ 1
บทความนี้ผมได้เขียนเป็นครั้งแรกและไม่ได้เป็นนักเขียนอาจจะเขียนแบบความรู้สึกเราที่นึกได้ ณ ตอนนี้ พอดีไปอ่านเรื่องเล่าหลอนๆ เรื่องหนึ่ง จึงนึกขึ้นได้ว่าเราก็มีประสบการณ์หลอนๆ จึงอยากลองถ่ายทอดเป็นบทความให้ลองอ่าน ขอแบ่งออกเป็น 2 ตอนแล้วกัน อนุญาตให้ทุกคนนำไปเล่าถ่ายทอดต่อได้เลย
ถ้าเป็นนักศึกษาวิชาทหาร (รด.)
ต้องเคยได้ยินว่าคำว่า “ศูนย์ฝึกวิชาทหาร”
ในความคิดตอนนั้นคิดว่า คงเหนื่อย สนุก
พร้อมกับการลงโทษตามระเบียบทหาร เราคนหนึ่งก็สมัครใจที่จะเป็นนักศึกษาวิชาทหาร (รด.) คิดว่าเพื่อไม่ได้เป็นทหารเกณฑ์ในอนาคต และเพราะความชอบของเด็กบ้านนอก ครั้งหนึ่งผมก็เป็นนักเรียนที่หลงใหลการคำว่าทหารจึงได้เข้าไปเกี่ยวข้องกับประสบการณ์แบบนี้ ความรู้สึกครั้งแรกที่ได้รับการฝึกปรากฏว่าชอบและสนุก จนเรียนรด. ปีที่ 3 (มัธยมศึกษาปีที่ 6)
ระยะเวลาฝึก 5 วัน 4 คืน)
เมื่อหลายปีมาแล้ว (จำปีไม่ได้เลย) ตอนนั้นผมเรียนนักศึกษาวิชาทหาร (รด.) ปีที่ 3
(มัธยมศึกษาปีที่ 6) ณ จังหวัดแห่งหนึ่ง
ภาคกลางตอนใต้ ซึ่งเป็นปีที่น่าตื่นเต้นมากเพราะรู้ว่าปีนี้จะได้เข้าค่ายศูนย์ฝึกวิชาทหารครั้งแรก ผมและกลุ่มเพื่อนๆ ก็รอลุ้นว่าปีนี้เราจะได้เข้าค่ายที่ไหนกัน
(เนื่องจากที่ต่างจังหวัดจะจัดศูนย์ฝึกฯ ไม่ซ้ำกันแต่ละปี) เมื่อช่วงเดือนมกราคม-กุมภาพันธ์ ครูฝึกได้แจ้งว่าให้นักศึกษาวิชาทหารทุกคน เตรียมตัวเข้าค่ายฝึกวิชาทหาร โดยแบ่งออกเป็น 7 รุ่น
พวกเราได้เข้าเป็นรุ่นที่ 5 สถานที่เป็นเทือกเขาติดชายแดนเพื่อบ้าน ในใจคิกก็สนุกแล้ว แม้ๆ สนุกขึ้นมาทันที ผมและเพื่อนๆ 5 คนรวมตัวหารือกันว่าเราจะเอาอะไรไปบ้าง คิดไว้เยอะแยะเลย
ก่อนเข้าค่ายรด. 1 วัน อยู่ๆ มีเพื่อนหญิง (เป็นรด.) ที่โรงเรียนเดินเข้ามาทักว่า
พวกนายจะเข้าค่ายรด. สัปดาห์หน้าใช่ป่าว
ใช่ๆ เธอมีอะไรหรือป่าว
ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากบอกว่าให้เอาพระไปด้วยนะ
เอ็งบ้าหรา! ไปฝึกรด. นะเอาไปทำไมว่ะ
เราบอกแล้วนะไม่เชื่อก็ไม่เชื่อ ข้าไปละ
หลังจากนางก็เดินหนีไป ทิ้งให้เรา งง!!
พวกเราก็ไม่ได้สนใจอะไร โดยได้แค่บ่นว่า “จะเอาพระไปทำไมว่ะ” เพื่อนในกลุ่มบอกว่า “อย่าไปสนใจเลย” รุ่งเช้าพวกเราดีใจสุดๆ ที่จะได้ไปเข้าค่าย เฮฮากันใหญ่
ได้นัดหมายกันเพื่อรอขึ้นรถทหารไปยัง
ค่ายรด. ซึ่งรุ่นที่ 5 มีนักเรียนรด.
ประมาณ 5 โรงเรียนรวมเข้าฝึกครั้งนี้ด้วย
เมื่อครูฝึกมาถึงก็ให้ พวกเราขึ้นรถทหารไป ขับไปได้สักพักประมาณ 1.30 ซม.เศษๆ
ปรากฏว่าครูให้จอดรถซึ่งเป็นทุ่งนากว้าง
มองเห็นภูเขา 2-3 ลูกข้างหน้าไกลโพ้น
ครูฝึกจึงบอกให้เราลงรถและนัดหมายให้นักเรียน รด. ทุกคนเดินต่อไปที่ภูเขาไกลๆ โพ้นให้ทันก่อนตะวันตกดิน พวกเราก็ได้แต่ร้อง อ้าว!! เกิดความสงสัย เอาว่ะ
ไปกันเรา เริ่มก็สนุกแล้วเรา เพราะไม่ได้คาดคิดไว้ว่าจะมีการเดินทางแบบนี้
พวกเราก็เริ่มเดินทางโดยลัดไปตามทุ่งนา
เดินได้สักพักพวกเราได้ไปเจอตาแก่ๆ
คนหนึ่ง อายุน่าจะประมาณ 70 กว่าๆ
เดินจูงจักรยานตามทุ่งนา แล้วทักพวกเราว่า
หลานๆ เอ้ย! มาเข้าค่ายกันหรอ เวลาทำอะไรให้ระวังนะหลาน เวลาฉี่หรืออึ
ให้ยกมือไว้ด้วยนะ อย่าไปลบหลู่อะไรนะ
ครับตา พร้อมบ่นเบาๆ ว่าแต่ตาแกเดินมาจากไหนว่ะนั้น ช่างเหอะ ไปต่อเรา
จากนั้นก็เดินทางต่อไปสักพักผมได้หันไปดูตาที่จูงจักรยาน ปรากฏว่าตาหายไปไหนไม่รู้ “เฮ้ย! ตาหายว่ะ หายไปไหนว่ะ”
ทุกคนก็หันไปดู “ตาหายไปไหนเดินไวจัง
ทุกคนได้แต่สงสัยแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเพราะอีกไกลกว่าจะถึง เมือเดินจนถึงสถานที่ค่ายฝึดรด. ต่างคนต่างก็เหนื่อย ครูฝึกได้ให้จัดแถวนับจำนวน แล้วก็ปล่อยไปให้
ทุกคนจับจองที่พักกัน (นอนเต็นท์ละ 2 คน)
ขออธิบายสถานที่คราวๆ ด้านหลังมีภูเขา 3 ลูกเล็กใหญ่ ลูกใหญ่ติดชายแดน 2 ลูกเล็กอยู่ด้านหน้า
วันรุ่งขึ้นเริ่มฝึกกัน วันที่ 1-2 ก็ปกติดี
จนคืนวันที่ 3 ก่อนเข้านอนกัน ได้มีไอ้โต้ง
วิ่งหน้าตาตื่นมาแล้วกระโกนด่าไอ้บี
ว่าทำไมไม่รอกูว่ะ
เอ็งเป็นไร
กุเจออะไรไม่รู้ ตอนที่ไปเข้าห้องน้ำกับเอ็ง
แล้วบอกเอ็งว่าให้รอข้าด้วยนะ
จากนั้นสักพักก็มีอะไรไม่รู้เหมือนคนเดินรอบห้องน้ำเลย ตะโกนหาก็ไม่ตอบ
และเสียงก็หาย สักพักก็เดินต่อ ข้าจึงรีบวิ่งมานี้ ไปไหนไม่รอกุ
กุก็รอแต่มันนานกุเลยเดินมาก่อน
ก็เห็นไม่ไกลมาก
แล้วเสียงไรว่ะเดินรอบห้องน้ำ
เสียวสันหลังว่ะ
อาจจะเป็นสัตว์ก็ได้ว่ะ
เออว่ะ! นอนเถอะคงคิดไป
ทุกคนก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้ ฝึกกันต่อไป
จนคืนวันสุดท้าย ก่อนกลับพรุ่งนี้เช้า
ประมาณ 19.30 น. ก็เริ่มมืดพอดีครูฝึก
ก็เรียกรวมตัวอีกครั้ง และอธิบายว่า
เราจะฝึกการซุ้มโจมตีตอนกลางคืนบนเขา
ให้ทุกคนเดินเป็นระเบียบไปเขาอีกลูกอยู่ประมาณ 500 เมตร และนับยอดอีกครั้งพร้อมฟังอธิบายขึ้นตอนการฝึก หลักจากนั้นก็ไปถึงเขาลูกนั้นคือมืดมากและเงียบมาก
ทุกคนมาถึงก็นับยอดและฟังครูฝึกอธิบายอีกรอบให้ทุกคนจับคู่บัดดี้ตัวเอง
และขึ้นเข้าเพื่อไปซุ้มโจมตีอย่าให้ครูจับตัวได้เด็ดขาด การฝึกจะมีกลุ่มครูและนักศึกษาที่เป็นกลุ่มโจรเดินผ่าน
หากมีใครเสียงดังหรือโดนจับได้จะต้อง
โดนซ่อมทั้งคืน ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งนั้นเพราะเป็นคืนสุดท้ายแล้วอยากให้เต็มที่ พอหลังจากกลุ่มโจรมาถึงแล้วรอฟังสัญญาณ
เสียงปืนให้ทุกคนทำเสียงปืนยิงกลุ่มโจรและจับโจรให้ได้ ฟังสัญญาณจากครูนะอย่างเคร่งครัดนะ
ทุกคน : ครับผม
ให้เวลา 3 นาทีขึ้นไปซุ้ม เริ่ม!
ผมและเพื่อนๆ ก็ขึ้นไปบนเขาหาที่แอบรอสัญญาณจากครู กองโจรได้เดินผ่านมา
ผมก็รอสัญญาณเสียงปืนจากครู แต่ก็ไม่มีไม่ได้ยินอะไร ด้วยความเงียบตอนกลางคืนเราได้ยินเสียงครูพูดกันว่าปืนทำไมยิงไม่ออก ระเบิดก็ไม่แตก เป็นอะไรอีกแล้วหรือจะเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว ครูฝึกอีกคน
บอกว่าก่อนมาได้ไหว้ป่าว หลังจากนั้นไม่กี่นาทีก็ได้ยินเสียงปืนและระเบิดดัง
จนหมวกรด. ผมปลิวจากหัว ทุกคนก็ทำเสียงและจับกุมตัวโจรทั้งหมด โดยมีเสียงปืนและระเบิดดังตลอดเวลา ขณะฝึก
ครูก็บอกว่าวันนี้ฝึกพอแค่นี้ ให้มารวมตัว
นับยอดอีกครั้ง ทุกคนก็จัดแถว
นับยอด 12345 ได้ยินเสียงล้มดังโครม
ผมตกใจเห็นเพื่อน นอนคว่ำหน้าเรา
และคนอื่นก็จะเข้าไปพยุง อยู่ดีๆ
เด้งตัวลุกนั่งตัวแข็งทื่อ และทุบไปที่พื้น
ดิ้นใหญ่ตะโกนว่า “อย่ามายุ่งกับกู”
เหมือนในหนังเลยตอนนั้นเลย ทุกคนถอยออกมา ตกใจมันเป็นอะไร
บางคนกอดกันเกลียว งงกับท่าไอ้นี้ว่า
มันเป็นอะไร ครูฝึกเห็นท่าไม่ดีจับล็อคคอ
นักศึกษาฯ คนนั้น เลยถามว่า
เป็นอะไร มาทำไม
กุแค่มาบอกมีคนจะได้ตาย
อยากให้มันไปทำบุญซะ กลับบ้านไปให้มันทำบุญใหญ่ ถ้าไม่เชื่อกุมันได้ตายแน่ๆ
ไอ้คนไหนถึงคาดตาย แล้วท่านเป็นใคร
กุอยู่นี้ กุดูแลที่นี้ เดี๋ยวไอ้นี้มันจะบอกเองแหละว่ามันเป็นใครที่ถึงคาดตาย
มันเห็นไอ้นั้นไม่มีหัว กลับไปถามมันเอา
จากนั้นก็สลบไปเลย ทุกคนกลัวกันหมด
บางคนถึงกับร้องให้กันเลยด้วยความกลัว ผมก็สั่น น้ำตาไหล (ไม่ได้ร้องให้นะแต่น้ำตาไหลเอง) ทำไรไม่ถูก มีแต่ครูฝึก
ที่ไม่กลัวเลย บอกว่าทุกคนไปรวมตัว
ที่ลานพักหน้าเต็นท์นอน และเข้านอนเลยเดี๋ยวนี้ โดยได้อุ้มเพื่อนเข้าไปห้องพยาบาลต่อ หลังจากนั้นเราก็ไม่รู้อะไรเลย
พรุ่งนี้เช้า 08.00 น.นัดเรียกรวมพล
ผมจะอธิบายและสรุปการฝึกวิชาทหาร
ทั้ง 5 วัน และเตรียมพิธีจบการฝึกนี้
ทุกคน : ครับ
ครูได้ปล่อยเข้านอนเราก็สังเกตว่าคืนนั้นเงียบมากต่างจากทุกคืน มีอยู่กลุ่มเพื่อนที่เป็นเพศที่ 3 ไม่ยอมนอนกัน เราเลยเข้าไปถามว่า
พวกเรา : ทำไมไม่นอนกัน
กลุ่มเพื่อนที่เป็นเพศที่ 3 : พวกฉันจะนอนได้ไง เราก็ไม่กล้านอนกลัวผีมาเข้ามันอีก
หึ้ย! น่ากลัว พวกฉันนอนไม่หลับหรอก
พวกเรา : เออ! ไครว่ะที่ถึงจะตายนะ
เพื่อนที่ผีเข้า : ฉันเห็นไอ้เอไม่มีหัว แต่ครูเรียกมันไปคุยแล้ว
เราก็สงสัยว่าความรู้สึกตอนผีเข้ารู้สึกยังไง
พวกเรา : เอ็งรู้สึกไงอ่ะตอนผีเข้า ไม่ได้รวมหัวกับครูแกล้งใช่ป่ะ
เพื่อนที่ผีเข้า : ไอ้บ้า! ฉันไม่รู้อะไรเลย มารู้ตัวตอนตื่นมาแล้ว”
พวกเรา : เออ! พวกเราไปนอนแหละ พวกเอ็งก็นอนด้วยนะ
รุ่งเช้าเสียงนกหวีดก็ดังขึ้น เรียกรวมพล ครูก็เริ่มสรุปการฝึกวิชาทหารทั้ง 5 วันเสร็จแล้ว ครูก็ได้ถามว่า “อยากฟังเรื่องผีในค่ายนี้ไหม” ทุกคนตอบ “อยากครับ” ครูก็ได้เล่าว่าตั้งแต่พลัดแรกที่เค้ามาฝึก
มีเหตุการณ์ทุกผลัด แต่ที่พลัดที่เอาให้ครูฝึกทุกคนเหนื่อยคือพลัดก่อนหน้าพวกเธอ
ที่เป็น รด. หญิง มีเรื่องตั้งแต่วันแรกจนวันสุดท้ายของการฝึกเลย ใครมีเพื่อนให้ไปถามเพื่อนรด. ผู้หญิงว่าเกิดอะไรขึ้น และหวังว่าพลัดสุดท้ายต่อจากเธอคงไม่มีไรเกิดขึ้นนะ ผมก็เริ่มผุดคิดขึ้นมาทันทีเพื่อนมันบอกให้เอาพระไปด้วยนะ ผมเข้าใจทันทีว่ามันไม่ได้พูดเล่นนี้หว้า หลังจากนั้นก็เก็บของขึ้นรถทหารกลับบ้านกัน…………ขอต่อตอนที่ 2 หลังจากไปถามเพื่อน (รด. หญิง)
ว่าเกิดอะไรขึ้น (ของเราขี้ๆ ไปเลย)
ศูนย์ฝึก ศูนย์รด. หลอน ตอนที่ 1
บทความนี้ผมได้เขียนเป็นครั้งแรกและไม่ได้เป็นนักเขียนอาจจะเขียนแบบความรู้สึกเราที่นึกได้ ณ ตอนนี้ พอดีไปอ่านเรื่องเล่าหลอนๆ เรื่องหนึ่ง จึงนึกขึ้นได้ว่าเราก็มีประสบการณ์หลอนๆ จึงอยากลองถ่ายทอดเป็นบทความให้ลองอ่าน ขอแบ่งออกเป็น 2 ตอนแล้วกัน อนุญาตให้ทุกคนนำไปเล่าถ่ายทอดต่อได้เลย
ถ้าเป็นนักศึกษาวิชาทหาร (รด.)
ต้องเคยได้ยินว่าคำว่า “ศูนย์ฝึกวิชาทหาร”
ในความคิดตอนนั้นคิดว่า คงเหนื่อย สนุก
พร้อมกับการลงโทษตามระเบียบทหาร เราคนหนึ่งก็สมัครใจที่จะเป็นนักศึกษาวิชาทหาร (รด.) คิดว่าเพื่อไม่ได้เป็นทหารเกณฑ์ในอนาคต และเพราะความชอบของเด็กบ้านนอก ครั้งหนึ่งผมก็เป็นนักเรียนที่หลงใหลการคำว่าทหารจึงได้เข้าไปเกี่ยวข้องกับประสบการณ์แบบนี้ ความรู้สึกครั้งแรกที่ได้รับการฝึกปรากฏว่าชอบและสนุก จนเรียนรด. ปีที่ 3 (มัธยมศึกษาปีที่ 6)
ระยะเวลาฝึก 5 วัน 4 คืน)
เมื่อหลายปีมาแล้ว (จำปีไม่ได้เลย) ตอนนั้นผมเรียนนักศึกษาวิชาทหาร (รด.) ปีที่ 3
(มัธยมศึกษาปีที่ 6) ณ จังหวัดแห่งหนึ่ง
ภาคกลางตอนใต้ ซึ่งเป็นปีที่น่าตื่นเต้นมากเพราะรู้ว่าปีนี้จะได้เข้าค่ายศูนย์ฝึกวิชาทหารครั้งแรก ผมและกลุ่มเพื่อนๆ ก็รอลุ้นว่าปีนี้เราจะได้เข้าค่ายที่ไหนกัน
(เนื่องจากที่ต่างจังหวัดจะจัดศูนย์ฝึกฯ ไม่ซ้ำกันแต่ละปี) เมื่อช่วงเดือนมกราคม-กุมภาพันธ์ ครูฝึกได้แจ้งว่าให้นักศึกษาวิชาทหารทุกคน เตรียมตัวเข้าค่ายฝึกวิชาทหาร โดยแบ่งออกเป็น 7 รุ่น
พวกเราได้เข้าเป็นรุ่นที่ 5 สถานที่เป็นเทือกเขาติดชายแดนเพื่อบ้าน ในใจคิกก็สนุกแล้ว แม้ๆ สนุกขึ้นมาทันที ผมและเพื่อนๆ 5 คนรวมตัวหารือกันว่าเราจะเอาอะไรไปบ้าง คิดไว้เยอะแยะเลย
ก่อนเข้าค่ายรด. 1 วัน อยู่ๆ มีเพื่อนหญิง (เป็นรด.) ที่โรงเรียนเดินเข้ามาทักว่า
พวกนายจะเข้าค่ายรด. สัปดาห์หน้าใช่ป่าว
ใช่ๆ เธอมีอะไรหรือป่าว
ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากบอกว่าให้เอาพระไปด้วยนะ
เอ็งบ้าหรา! ไปฝึกรด. นะเอาไปทำไมว่ะ
เราบอกแล้วนะไม่เชื่อก็ไม่เชื่อ ข้าไปละ
หลังจากนางก็เดินหนีไป ทิ้งให้เรา งง!!
พวกเราก็ไม่ได้สนใจอะไร โดยได้แค่บ่นว่า “จะเอาพระไปทำไมว่ะ” เพื่อนในกลุ่มบอกว่า “อย่าไปสนใจเลย” รุ่งเช้าพวกเราดีใจสุดๆ ที่จะได้ไปเข้าค่าย เฮฮากันใหญ่
ได้นัดหมายกันเพื่อรอขึ้นรถทหารไปยัง
ค่ายรด. ซึ่งรุ่นที่ 5 มีนักเรียนรด.
ประมาณ 5 โรงเรียนรวมเข้าฝึกครั้งนี้ด้วย
เมื่อครูฝึกมาถึงก็ให้ พวกเราขึ้นรถทหารไป ขับไปได้สักพักประมาณ 1.30 ซม.เศษๆ
ปรากฏว่าครูให้จอดรถซึ่งเป็นทุ่งนากว้าง
มองเห็นภูเขา 2-3 ลูกข้างหน้าไกลโพ้น
ครูฝึกจึงบอกให้เราลงรถและนัดหมายให้นักเรียน รด. ทุกคนเดินต่อไปที่ภูเขาไกลๆ โพ้นให้ทันก่อนตะวันตกดิน พวกเราก็ได้แต่ร้อง อ้าว!! เกิดความสงสัย เอาว่ะ
ไปกันเรา เริ่มก็สนุกแล้วเรา เพราะไม่ได้คาดคิดไว้ว่าจะมีการเดินทางแบบนี้
พวกเราก็เริ่มเดินทางโดยลัดไปตามทุ่งนา
เดินได้สักพักพวกเราได้ไปเจอตาแก่ๆ
คนหนึ่ง อายุน่าจะประมาณ 70 กว่าๆ
เดินจูงจักรยานตามทุ่งนา แล้วทักพวกเราว่า
หลานๆ เอ้ย! มาเข้าค่ายกันหรอ เวลาทำอะไรให้ระวังนะหลาน เวลาฉี่หรืออึ
ให้ยกมือไว้ด้วยนะ อย่าไปลบหลู่อะไรนะ
ครับตา พร้อมบ่นเบาๆ ว่าแต่ตาแกเดินมาจากไหนว่ะนั้น ช่างเหอะ ไปต่อเรา
จากนั้นก็เดินทางต่อไปสักพักผมได้หันไปดูตาที่จูงจักรยาน ปรากฏว่าตาหายไปไหนไม่รู้ “เฮ้ย! ตาหายว่ะ หายไปไหนว่ะ”
ทุกคนก็หันไปดู “ตาหายไปไหนเดินไวจัง
ทุกคนได้แต่สงสัยแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเพราะอีกไกลกว่าจะถึง เมือเดินจนถึงสถานที่ค่ายฝึดรด. ต่างคนต่างก็เหนื่อย ครูฝึกได้ให้จัดแถวนับจำนวน แล้วก็ปล่อยไปให้
ทุกคนจับจองที่พักกัน (นอนเต็นท์ละ 2 คน)
ขออธิบายสถานที่คราวๆ ด้านหลังมีภูเขา 3 ลูกเล็กใหญ่ ลูกใหญ่ติดชายแดน 2 ลูกเล็กอยู่ด้านหน้า
วันรุ่งขึ้นเริ่มฝึกกัน วันที่ 1-2 ก็ปกติดี
จนคืนวันที่ 3 ก่อนเข้านอนกัน ได้มีไอ้โต้ง
วิ่งหน้าตาตื่นมาแล้วกระโกนด่าไอ้บี
ว่าทำไมไม่รอกูว่ะ
เอ็งเป็นไร
กุเจออะไรไม่รู้ ตอนที่ไปเข้าห้องน้ำกับเอ็ง
แล้วบอกเอ็งว่าให้รอข้าด้วยนะ
จากนั้นสักพักก็มีอะไรไม่รู้เหมือนคนเดินรอบห้องน้ำเลย ตะโกนหาก็ไม่ตอบ
และเสียงก็หาย สักพักก็เดินต่อ ข้าจึงรีบวิ่งมานี้ ไปไหนไม่รอกุ
กุก็รอแต่มันนานกุเลยเดินมาก่อน
ก็เห็นไม่ไกลมาก
แล้วเสียงไรว่ะเดินรอบห้องน้ำ
เสียวสันหลังว่ะ
อาจจะเป็นสัตว์ก็ได้ว่ะ
เออว่ะ! นอนเถอะคงคิดไป
ทุกคนก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้ ฝึกกันต่อไป
จนคืนวันสุดท้าย ก่อนกลับพรุ่งนี้เช้า
ประมาณ 19.30 น. ก็เริ่มมืดพอดีครูฝึก
ก็เรียกรวมตัวอีกครั้ง และอธิบายว่า
เราจะฝึกการซุ้มโจมตีตอนกลางคืนบนเขา
ให้ทุกคนเดินเป็นระเบียบไปเขาอีกลูกอยู่ประมาณ 500 เมตร และนับยอดอีกครั้งพร้อมฟังอธิบายขึ้นตอนการฝึก หลักจากนั้นก็ไปถึงเขาลูกนั้นคือมืดมากและเงียบมาก
ทุกคนมาถึงก็นับยอดและฟังครูฝึกอธิบายอีกรอบให้ทุกคนจับคู่บัดดี้ตัวเอง
และขึ้นเข้าเพื่อไปซุ้มโจมตีอย่าให้ครูจับตัวได้เด็ดขาด การฝึกจะมีกลุ่มครูและนักศึกษาที่เป็นกลุ่มโจรเดินผ่าน
หากมีใครเสียงดังหรือโดนจับได้จะต้อง
โดนซ่อมทั้งคืน ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งนั้นเพราะเป็นคืนสุดท้ายแล้วอยากให้เต็มที่ พอหลังจากกลุ่มโจรมาถึงแล้วรอฟังสัญญาณ
เสียงปืนให้ทุกคนทำเสียงปืนยิงกลุ่มโจรและจับโจรให้ได้ ฟังสัญญาณจากครูนะอย่างเคร่งครัดนะ
ทุกคน : ครับผม
ให้เวลา 3 นาทีขึ้นไปซุ้ม เริ่ม!
ผมและเพื่อนๆ ก็ขึ้นไปบนเขาหาที่แอบรอสัญญาณจากครู กองโจรได้เดินผ่านมา
ผมก็รอสัญญาณเสียงปืนจากครู แต่ก็ไม่มีไม่ได้ยินอะไร ด้วยความเงียบตอนกลางคืนเราได้ยินเสียงครูพูดกันว่าปืนทำไมยิงไม่ออก ระเบิดก็ไม่แตก เป็นอะไรอีกแล้วหรือจะเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว ครูฝึกอีกคน
บอกว่าก่อนมาได้ไหว้ป่าว หลังจากนั้นไม่กี่นาทีก็ได้ยินเสียงปืนและระเบิดดัง
จนหมวกรด. ผมปลิวจากหัว ทุกคนก็ทำเสียงและจับกุมตัวโจรทั้งหมด โดยมีเสียงปืนและระเบิดดังตลอดเวลา ขณะฝึก
ครูก็บอกว่าวันนี้ฝึกพอแค่นี้ ให้มารวมตัว
นับยอดอีกครั้ง ทุกคนก็จัดแถว
นับยอด 12345 ได้ยินเสียงล้มดังโครม
ผมตกใจเห็นเพื่อน นอนคว่ำหน้าเรา
และคนอื่นก็จะเข้าไปพยุง อยู่ดีๆ
เด้งตัวลุกนั่งตัวแข็งทื่อ และทุบไปที่พื้น
ดิ้นใหญ่ตะโกนว่า “อย่ามายุ่งกับกู”
เหมือนในหนังเลยตอนนั้นเลย ทุกคนถอยออกมา ตกใจมันเป็นอะไร
บางคนกอดกันเกลียว งงกับท่าไอ้นี้ว่า
มันเป็นอะไร ครูฝึกเห็นท่าไม่ดีจับล็อคคอ
นักศึกษาฯ คนนั้น เลยถามว่า
เป็นอะไร มาทำไม
กุแค่มาบอกมีคนจะได้ตาย
อยากให้มันไปทำบุญซะ กลับบ้านไปให้มันทำบุญใหญ่ ถ้าไม่เชื่อกุมันได้ตายแน่ๆ
ไอ้คนไหนถึงคาดตาย แล้วท่านเป็นใคร
กุอยู่นี้ กุดูแลที่นี้ เดี๋ยวไอ้นี้มันจะบอกเองแหละว่ามันเป็นใครที่ถึงคาดตาย
มันเห็นไอ้นั้นไม่มีหัว กลับไปถามมันเอา
จากนั้นก็สลบไปเลย ทุกคนกลัวกันหมด
บางคนถึงกับร้องให้กันเลยด้วยความกลัว ผมก็สั่น น้ำตาไหล (ไม่ได้ร้องให้นะแต่น้ำตาไหลเอง) ทำไรไม่ถูก มีแต่ครูฝึก
ที่ไม่กลัวเลย บอกว่าทุกคนไปรวมตัว
ที่ลานพักหน้าเต็นท์นอน และเข้านอนเลยเดี๋ยวนี้ โดยได้อุ้มเพื่อนเข้าไปห้องพยาบาลต่อ หลังจากนั้นเราก็ไม่รู้อะไรเลย
พรุ่งนี้เช้า 08.00 น.นัดเรียกรวมพล
ผมจะอธิบายและสรุปการฝึกวิชาทหาร
ทั้ง 5 วัน และเตรียมพิธีจบการฝึกนี้
ทุกคน : ครับ
ครูได้ปล่อยเข้านอนเราก็สังเกตว่าคืนนั้นเงียบมากต่างจากทุกคืน มีอยู่กลุ่มเพื่อนที่เป็นเพศที่ 3 ไม่ยอมนอนกัน เราเลยเข้าไปถามว่า
พวกเรา : ทำไมไม่นอนกัน
กลุ่มเพื่อนที่เป็นเพศที่ 3 : พวกฉันจะนอนได้ไง เราก็ไม่กล้านอนกลัวผีมาเข้ามันอีก
หึ้ย! น่ากลัว พวกฉันนอนไม่หลับหรอก
พวกเรา : เออ! ไครว่ะที่ถึงจะตายนะ
เพื่อนที่ผีเข้า : ฉันเห็นไอ้เอไม่มีหัว แต่ครูเรียกมันไปคุยแล้ว
เราก็สงสัยว่าความรู้สึกตอนผีเข้ารู้สึกยังไง
พวกเรา : เอ็งรู้สึกไงอ่ะตอนผีเข้า ไม่ได้รวมหัวกับครูแกล้งใช่ป่ะ
เพื่อนที่ผีเข้า : ไอ้บ้า! ฉันไม่รู้อะไรเลย มารู้ตัวตอนตื่นมาแล้ว”
พวกเรา : เออ! พวกเราไปนอนแหละ พวกเอ็งก็นอนด้วยนะ
รุ่งเช้าเสียงนกหวีดก็ดังขึ้น เรียกรวมพล ครูก็เริ่มสรุปการฝึกวิชาทหารทั้ง 5 วันเสร็จแล้ว ครูก็ได้ถามว่า “อยากฟังเรื่องผีในค่ายนี้ไหม” ทุกคนตอบ “อยากครับ” ครูก็ได้เล่าว่าตั้งแต่พลัดแรกที่เค้ามาฝึก
มีเหตุการณ์ทุกผลัด แต่ที่พลัดที่เอาให้ครูฝึกทุกคนเหนื่อยคือพลัดก่อนหน้าพวกเธอ
ที่เป็น รด. หญิง มีเรื่องตั้งแต่วันแรกจนวันสุดท้ายของการฝึกเลย ใครมีเพื่อนให้ไปถามเพื่อนรด. ผู้หญิงว่าเกิดอะไรขึ้น และหวังว่าพลัดสุดท้ายต่อจากเธอคงไม่มีไรเกิดขึ้นนะ ผมก็เริ่มผุดคิดขึ้นมาทันทีเพื่อนมันบอกให้เอาพระไปด้วยนะ ผมเข้าใจทันทีว่ามันไม่ได้พูดเล่นนี้หว้า หลังจากนั้นก็เก็บของขึ้นรถทหารกลับบ้านกัน…………ขอต่อตอนที่ 2 หลังจากไปถามเพื่อน (รด. หญิง)
ว่าเกิดอะไรขึ้น (ของเราขี้ๆ ไปเลย)