ผมเป็นคนประเภทที่ทำอะไรถ้าอินขึ้นมา จะอินหนักมาก แบบสุดทาง แต่พอหมดไฟ มันเหมือนแทบจะตัดขาดไปเลย
ช่วงที่บ้าซื้อแผ่นหนัง
เมื่อก่อนตอนเรียนมัธยมปลาย บ้าซื้อแผ่นหนังลิขสิทธิ์มาก ทั้งดีวีดี วีซีดี ซื้อทุกอาทิตย์ ซื้อให้พ่อดูด้วย และกะจะสะสมเองด้วย แต่สุดท้ายเหมือนซื้ออย่างเดียว ตัวเองแทบไม่ได้ดูเลย สุดท้ายหมดไปเป็นแสน พอถึงจุดอิ่มตัวก็คือเทหมด เลิกซื้อ ที่ซื้อมาก็เก็บเข้าลังไว้ในห้องเก็บของ ไม่ได้แตะอีกเลย
บ้าซื้อมือถือ
ช่วงต่อมาคือบ้าซื้อมือถือ โดยเฉพาะรุ่นแปลกๆ ใหม่ๆ ที่ไม่มีขายในไทย หาซื้อมือสองจากเว็บต่างๆ ซื้อมาก็มีโดนใจบ้าง ไม่โดนบ้าง จนเหมือนสะสม ซื้อๆๆ ที่ซื้อมาก็ไม่ได้ขายต่อให้ใคร สุดท้ายพอผ่านไปช่วงนึงก็เลิก ใช้แค่เครื่องเดียว ที่เหลือกลายเป็นที่ทับกระดาษ
ชา
หลังจากนั้นก็มาช่วง “ชา” สั่งแทบทุกยี่ห้อ แทบทุกรสชาติจาก Shopee, Lazada ชาแบรนด์ไทย จีน ญี่ปุ่น เกาหลี ฝรั่ง สิงคโปร์ มาเลย์ ฯลฯ หมดไปหลักหลายหมื่น TWG Gryphon ซื้อหมด รวมๆแล้วน่าจะถึงสองร้อยกล่อง ตอนแรกก็กินเพราะชอบ บางช่วงกินแทนน้ำเปล่าเลยด้วยซ้ำ ช่วยลดน้ำหนักได้ดีมากเลย แต่พอกินเยอะเข้าก็กัดกระเพาะ สุดท้ายเลิกกิน เทหมด เอาไปแจกหมด กินไปจริงๆ ไม่ถึง 1 ใน 5 ของที่ซื้อมา
ติด Sushiro
ช่วงนึงติด Sushiro อย่างหนัก ไปบ่อยมากอาทิตย์ละหลายครั้ง จนได้บัตร VIP และสะสมแสตมป์จนครบช่องสุดท้าย แล้วก็...ไม่ไปอีกเลย ยกเว้นลูกอยากกิน ถึงจะพาไป แต่ไม่สะสมบัตรอีก
บ้าซื้อถั่ว
จากนั้นก็บ้าซื้อ “ถั่ว” ลองเกือบทุกยี่ห้อ ทุกแบบ ทุกชนิด หมดไปไม่ต่ำกว่าหมื่น แต่รอบนี้ดีหน่อยที่กินหมดจริง กินเรื่อยๆ ไม่เหมือนชาที่เอาไปแจก ตอนนี้ก็เริ่มใกล้หมดแล้ว เพราะไม่กินขนมหวานหรือขนมจุบจิบ กินเป็นถั่วที่หลากหลายแทน
เรียนภาษา
พอถัดมามีแพลนไปเที่ยวจีน ญี่ปุ่น มาเลเซีย และอื่นๆ ปกติตัวเองนอกจากไทยก็พอได้อีก 3 ภาษา อังกฤษ จีน ญี่ปุ่น แต่ลืมไปบ้าง เพราะงานที่ทำแทบไม่ได้ใช้เลย ก็เลยไปสมัครแอพเรียนภาษาในมือถือไว้ทบทวน + เรียนรู้เนื้อหาใหม่ๆ ไว้เยอะมาก เรียนแบบจริงจังเลยครับ ไม่ว่าจะ Hello Chinese, Super Chinese, Duolingo, Cake, HeyJapan จะตื่นแต่เช้า ตีห้ามานั่งเรียนภาษา แล้วตอนดึกก็เรียนก่อนนอน พอหลังจากกลับมาจากเที่ยวจีน เลิกเรียนเลยครับ เพราะรู้สึกว่ามันไม่ใช่ที่จะต้องมาทำอะไรขนาดนี้ในวัยนี้ เพราะถ้าจะแค่ทบทวนเพื่อเอาไปใช้ตอนเที่ยว มันไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้
สมัครแอพดูหนัง
ต่อมาสมัครแอพหนังมันทุกแอพเลยครับ ไม่ว่าจะ Netflix, Prime, Disney+, Max, Viu, Monomax, WeTV, iQIYI มีครบหมด แต่อาทิตย์นึงดูได้ยังไม่ถึง 5 เรื่อง เพราะไม่มีเวลา สุดท้ายเทหมด เหมือนถึงจุดอิ่มตัว เริ่มเบื่อ เหมือนแทบจะเลิกดูเลย เหลือแค่ Netflix อันเดียว
สุดท้ายตอนนี้กับ “เสื้อผ้า”
ล่าสุดก็คือ "เสื้อผ้า" อยู่ๆ ก็บ้า AIIZ มาก รู้สึกเสื้อผ้าเค้าโอเค เข้ากับตัวเองมากกว่าของเจ้าอื่น และราคาไม่แรง ทำใจซื้อลง ถ้าเป็นเจ้าจากญี่ปุ่น เห็นราคาแล้วซื้อไม่ลงจริงๆ ตอนนี้ไม่ถึงเดือน ซื้อทั้งออนไลน์และเดินช้อปเอง รวบรวมมาได้เกือบ 20-30 ตัว ทั้งเสื้อและกางเกง จากที่เมื่อก่อนใส่แค่เสื้อยืด กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ ใส่แต่ของเดิมวนไป ซื้อใหม่ทุกๆ 5-6 ปี
จุดเปลี่ยน
จุดเปลี่ยนน่าจะเป็นตอนที่แฟนแซวว่า ตอนที่ไป The Londoner Macau มีการ์ดมองตามตั้งแต่หัวจรดเท้า หลังจากเห็นผมใส่เสื้อยืด ขาสั้น รองเท้าแตะไปเดินเล่น...555 เลยแบบลองเปลี่ยนสไตล์การแต่งตัวดูบ้างดีกว่า อายุยังไม่เข้าเลขสี่ ยังไม่สายเกินไป ถือว่าสร้างความแปลกใหม่ให้ชีวิต จนตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าจะหยุดซื้อเสื้อผ้าใหม่ได้เมื่อไร
เป็นแบบนี้กันบ้างไหมครับ บ้าอะไรบ้าเป็นพักๆ ถึงเวลาจบที่เททิ้ง
ช่วงที่บ้าซื้อแผ่นหนัง
เมื่อก่อนตอนเรียนมัธยมปลาย บ้าซื้อแผ่นหนังลิขสิทธิ์มาก ทั้งดีวีดี วีซีดี ซื้อทุกอาทิตย์ ซื้อให้พ่อดูด้วย และกะจะสะสมเองด้วย แต่สุดท้ายเหมือนซื้ออย่างเดียว ตัวเองแทบไม่ได้ดูเลย สุดท้ายหมดไปเป็นแสน พอถึงจุดอิ่มตัวก็คือเทหมด เลิกซื้อ ที่ซื้อมาก็เก็บเข้าลังไว้ในห้องเก็บของ ไม่ได้แตะอีกเลย
บ้าซื้อมือถือ
ช่วงต่อมาคือบ้าซื้อมือถือ โดยเฉพาะรุ่นแปลกๆ ใหม่ๆ ที่ไม่มีขายในไทย หาซื้อมือสองจากเว็บต่างๆ ซื้อมาก็มีโดนใจบ้าง ไม่โดนบ้าง จนเหมือนสะสม ซื้อๆๆ ที่ซื้อมาก็ไม่ได้ขายต่อให้ใคร สุดท้ายพอผ่านไปช่วงนึงก็เลิก ใช้แค่เครื่องเดียว ที่เหลือกลายเป็นที่ทับกระดาษ
ชา
หลังจากนั้นก็มาช่วง “ชา” สั่งแทบทุกยี่ห้อ แทบทุกรสชาติจาก Shopee, Lazada ชาแบรนด์ไทย จีน ญี่ปุ่น เกาหลี ฝรั่ง สิงคโปร์ มาเลย์ ฯลฯ หมดไปหลักหลายหมื่น TWG Gryphon ซื้อหมด รวมๆแล้วน่าจะถึงสองร้อยกล่อง ตอนแรกก็กินเพราะชอบ บางช่วงกินแทนน้ำเปล่าเลยด้วยซ้ำ ช่วยลดน้ำหนักได้ดีมากเลย แต่พอกินเยอะเข้าก็กัดกระเพาะ สุดท้ายเลิกกิน เทหมด เอาไปแจกหมด กินไปจริงๆ ไม่ถึง 1 ใน 5 ของที่ซื้อมา
ติด Sushiro
ช่วงนึงติด Sushiro อย่างหนัก ไปบ่อยมากอาทิตย์ละหลายครั้ง จนได้บัตร VIP และสะสมแสตมป์จนครบช่องสุดท้าย แล้วก็...ไม่ไปอีกเลย ยกเว้นลูกอยากกิน ถึงจะพาไป แต่ไม่สะสมบัตรอีก
บ้าซื้อถั่ว
จากนั้นก็บ้าซื้อ “ถั่ว” ลองเกือบทุกยี่ห้อ ทุกแบบ ทุกชนิด หมดไปไม่ต่ำกว่าหมื่น แต่รอบนี้ดีหน่อยที่กินหมดจริง กินเรื่อยๆ ไม่เหมือนชาที่เอาไปแจก ตอนนี้ก็เริ่มใกล้หมดแล้ว เพราะไม่กินขนมหวานหรือขนมจุบจิบ กินเป็นถั่วที่หลากหลายแทน
เรียนภาษา
พอถัดมามีแพลนไปเที่ยวจีน ญี่ปุ่น มาเลเซีย และอื่นๆ ปกติตัวเองนอกจากไทยก็พอได้อีก 3 ภาษา อังกฤษ จีน ญี่ปุ่น แต่ลืมไปบ้าง เพราะงานที่ทำแทบไม่ได้ใช้เลย ก็เลยไปสมัครแอพเรียนภาษาในมือถือไว้ทบทวน + เรียนรู้เนื้อหาใหม่ๆ ไว้เยอะมาก เรียนแบบจริงจังเลยครับ ไม่ว่าจะ Hello Chinese, Super Chinese, Duolingo, Cake, HeyJapan จะตื่นแต่เช้า ตีห้ามานั่งเรียนภาษา แล้วตอนดึกก็เรียนก่อนนอน พอหลังจากกลับมาจากเที่ยวจีน เลิกเรียนเลยครับ เพราะรู้สึกว่ามันไม่ใช่ที่จะต้องมาทำอะไรขนาดนี้ในวัยนี้ เพราะถ้าจะแค่ทบทวนเพื่อเอาไปใช้ตอนเที่ยว มันไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้
สมัครแอพดูหนัง
ต่อมาสมัครแอพหนังมันทุกแอพเลยครับ ไม่ว่าจะ Netflix, Prime, Disney+, Max, Viu, Monomax, WeTV, iQIYI มีครบหมด แต่อาทิตย์นึงดูได้ยังไม่ถึง 5 เรื่อง เพราะไม่มีเวลา สุดท้ายเทหมด เหมือนถึงจุดอิ่มตัว เริ่มเบื่อ เหมือนแทบจะเลิกดูเลย เหลือแค่ Netflix อันเดียว
สุดท้ายตอนนี้กับ “เสื้อผ้า”
ล่าสุดก็คือ "เสื้อผ้า" อยู่ๆ ก็บ้า AIIZ มาก รู้สึกเสื้อผ้าเค้าโอเค เข้ากับตัวเองมากกว่าของเจ้าอื่น และราคาไม่แรง ทำใจซื้อลง ถ้าเป็นเจ้าจากญี่ปุ่น เห็นราคาแล้วซื้อไม่ลงจริงๆ ตอนนี้ไม่ถึงเดือน ซื้อทั้งออนไลน์และเดินช้อปเอง รวบรวมมาได้เกือบ 20-30 ตัว ทั้งเสื้อและกางเกง จากที่เมื่อก่อนใส่แค่เสื้อยืด กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ ใส่แต่ของเดิมวนไป ซื้อใหม่ทุกๆ 5-6 ปี
จุดเปลี่ยน
จุดเปลี่ยนน่าจะเป็นตอนที่แฟนแซวว่า ตอนที่ไป The Londoner Macau มีการ์ดมองตามตั้งแต่หัวจรดเท้า หลังจากเห็นผมใส่เสื้อยืด ขาสั้น รองเท้าแตะไปเดินเล่น...555 เลยแบบลองเปลี่ยนสไตล์การแต่งตัวดูบ้างดีกว่า อายุยังไม่เข้าเลขสี่ ยังไม่สายเกินไป ถือว่าสร้างความแปลกใหม่ให้ชีวิต จนตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าจะหยุดซื้อเสื้อผ้าใหม่ได้เมื่อไร