ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย

วันนี้ไปไกล่เกลี่ย เรื่อง ค่าสินไหม
เราถูก+บาดเจ็บ+รถเสียหาย คู่กรณี เป็นป้า วัย 74 ปี ผิด+ไม่ได้รับบาดเจ็บ+รถไม่เสียหาย

ป้าย้อนศร ตัดหน้า + ปากดีจัด

เราข้อมือซ้ายหัก+ฟกช้ำตามร่างกาย พักรักษาตัว 50 วัน

เราเรียกป้าไป 90,000 บาท ต่อหน้าร้อยเวร
ร้อยเวร โยนกระดาษกลับมา บอกเรียกขนาดนี้ ใครจะมี ป้าแกก็แก่แล้ว จะเอาเงินมาจากไหน อย่าเอาแต่ได้อย่างเดียว เดี่ยวจะว่าพวกเราพากันรังแกคนแก่นะ

ป้า : ป้าก็เปิดไฟเลี้ยว เลี้ยวมา 30 ปีแล้ว เทอนั่นแหละขับมาไว ถ้าเบรคสักหน่อย ก็ไม่เกิดเรื่องหรอก เราก็ประมาททั้งคู่นั่นแหละ มีกรรมร่วมกัน เห็นใจป้าหน่อย

เราเลยบอก  แล้วป้าจะช่วยเท่าไหร่ หนุไม่ได้ทำงานนานเลย เจ็บตัวอีก ป้าไม่คิดจะช่วยเลยหรอ ป้าจะช่วยเท่าไหร่

ป้า : ให้ 5000 ผ่อนจ่ายด้วยนะ ต้องรอเงินคนแก่
(วันแรกที่เกิดเหตุ ลูก ญาติพากันมาเยอะแยะ กะจะมารุมเราล่ะ แต่พอดีป้าผิดไง วันนี้เลยหัวหมอ ไม่มีอย่างเดียว)

เรา : 😒😒

ป้า : อยากฟ้อง ก็ฟ้องเอาเลย เด่วป้ารอหมายที่บ้าน ป้าก็ผ่อนจ่ายอยู่ดี. แล้วไม่ไปเอากับ พรบ.  เอาจากพรบ.เลย

เรา : ค่าทำขวัญ เอากับ พรบ ได้หรอว่ะ...

สรุปคุยกันไม่รู้เรื่อง...

ตำรวจก็ว่าแต่ เว้นๆ แกไปเถอะ ฟ้องไปจะเสียเปล่า

เราควรฟ้อง หรือ ไม่ฟ้องดี เอาจริงๆ น้อยใจตัวเองมาก เจ็บตัวแล้วยังไม่ได้อะไร