ใช่หรือคิดไปเอง

ทุกคนครับ ผมมีคำถาม ผมคบกับคนคนนึงอยู่ เราเป็นผู้ชายทั้งคู่ครับเรียกให้เข้าใจง่ายๆก็คือความสัมพันธ์แบบชายรักชายแหละ ตอนแรกผมรู้สึกดีมากเลยครับที่ได้เจอกับเขา เปิดใจคุยกันเขาเองก็บอกว่ายอมรับสิ่งที่ผมเป็นได้ทุกอย่าง จนผมวางใจ แต่พอผ่านมาซักพักมันเหมือนมีช่องโหว่ระหว่างความสัมพันธ์ เขาบอกว่าเขารู้สึกพิเศษมากที่มีผมเข้าไปอยู่ในชีวิตเขา บอกรักผมทุกวัน แต่กลับกันผมสัมผัสไม่ได้เลยว่าสิ่งที่เขาบอกคือความรู้สึกจริงๆผมรู้สึกเจ็บทุกครั้งที่ได้ยินหรือได้อ่านข้อความที่เขาส่งมา เขามักจะมีเวลาให้กับทุกอย่าง งาน เพื่อนฝูง เกมที่เขาชอบเล่น ผมไม่ได้เป็นคนโลกแคบที่อยากจะให้เขาต้องอยู่กับผม24ชั่วโมงนะครับ แต่หลายครั้งที่เขามักจะหายไปทีละครึ่งวันบ้างหรือบางทีก็เกือบทั้งวัน ทำให้เรามีเวลาคุยกันแค่ประมาณวันละไม่ถึง20นาที ดูเหมือนจะเวอร์นะครับแต่นี่คือเรื่องจริง หลายครั้ง ที่ผมพยายามคุยแต่กลายเป็นว่าเหมือนผมเป็นบ้าไปเองคนเดียวเพราะอีกฝ่ายเลือกที่จะเงียบ ขนาดวันที่ผมป่วยแล้วช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เลือกที่จะโทรหาเขา เพราะคิดว่าเขาน่าจะเป็นห่วงแล้วมาช่วย แต่มันกลายเป็นความเงียบที่ดูๆแล้วเขามองว่าสิ่งที่ผมเป็นมันเป็นเรื่องเล็กแล้วก็ปกติมาก เขาไม่พูดอะไรกับผมเลย จนผมถามว่าถ้าเป็นขนาดนี้แล้วเราควรเลิกกันไหมเขาก็เงียบแล้วก็เลือกที่จะไม่ตอบ เป็นผมเองที่รู้ตัวอยู่แล้วว่ามันไม่โอเค แต่ผมก็เลือกทีจะซื่อสัตย์และพยายามไปต่อหวังว่าวันนึงเค้าจะมองเห็นหรือไม่ก็คงสงสารแล้วก็ปล่อยผมไปเอง แบบนี้ผมทำถูกไหมครับหรือผมควรจบดี😞😞