คือว่าเราทำงานร้านน้ำปั่นค่ะ ทำได้ 4 วันแล้วแต่ยังจำสูตรชงน้ำได้ยังไม่หมดเลยค่ะ ชงผิดชงถูกบ้างเจ้าของร้านไม่จดสูตรไว้เลยค่ะ บอกให้จำ ให้จำ อย่างเดียว เราก็เลยจำแล้วมาจดสูตรเองเมนูในหมวดเดียวกันเราก็พยายามชงน้ำให้เหมือนสูตรที่เราจำได้ของหมวดนั้นๆ จริงๆอยากดูสูตรต่อหน้าลูกค้ามากค่ะแต่กลัวมันดูไม่มืออาชีพ เจ้าของร้านก็บอกนะคะแต่พูดให้ตัวเองเข้าใจคนเดียว พอถามก็วีน แกจะชอบพูดประมานว่า เมนูนี้40นะ 30 นะ คือเราก็งงอะไร 40 30 เพราะในหนึ่งเมนูก็มีผสม 3-4 อย่าง 40 นี่หมายถึงนมหรือน้ำเชื่อม เราก็ถามเขา บางทีเราชงผิด เขาก็ว่าทำไมไม่ถามก่อน เราก็เลยถามทุกเมนูที่เราได้ชงไปเลยค่ะ ร้านก็เพิ่งจะเปิดใหม่ด้วยสูตรก็ยังไม่ตายตัวเลยค่ะบางทีลูกค้าสั่งหวานน้อย หวานมาก เราก็ตวงๆเอาค่ะ ในความคิดเราเราคิดว่าสูตรมันยังไม่พร้อมเลยค่ะเพราะเปลี่ยนตลอดเลย แล้วเจ้าของร้านก็ไม่สอนงานด้วยนะคะ พอเราถามก็เหมือนไม่พอใจจะตอบ ตอนนี้อะไรที่เราช่วยได้เราก็ช่วยค่ะเป็นลูกมือไปก่อน แล้วเราเพิ่งจะเคยทำงานนี้ครั้งแรกพอตอนเจอลูกค้าก็ทำตัวไม่ถูกค่ะ เขาบอกแค่ว่าต้องทำเร็วๆ เราก็ยิ่งเคลื่อนไหวร่างกายช้าด้วยค่ะ
มันก็เลยรนไปหมดเลย วันแรกทำของหกหน้า
เคาท์เตอร์เลยค่ะ สูตรก็ไม่เป๊ะทำก็ยังไม่คล่อง
ต้องดูแล้วจำตอนเจ้าของร้านชงแล้วไปจดสูตรอีกรอบเพื่อจำเอาเอง เค้าไม่อยากให้เรารู้สูตรเขารึ
ปล่าวค่ะ จริงๆเจ้าของร้านเป็นลูกพี่ลูกน้องเราเองค่ะ อยากขอคำปรึกษาคนที่มีประสบการณ์ด้านนี้หน่อยค่ะ เราพยายามตั้งสติตลอดแต่มันก็เตลิดค่ะ บางครั้งเราก็ขอลองทำเองเขาก็ปล่อยให้ทำเลยไม่มาดูเราก็ได้แต่กะโกนถามอ่ะค่ะ เพราะเขาไม่ชอบนั่งอยู่ข้างในร้านบางครั้ง แถมยังบอกอีกว่าไปทำงานบางที่เขาก็ไม่สอนงานนะ แล้วตัวเองเจอแบบนี้มาคนอื่นต้องเจอแบบตัวเองด้วยหรอ เราคิดว่าการสื่อสารกันให้เข้าใจทั้งสองฝ่ายสำคัญมากในการทำงานถึงแม้ว่าจะเป็นแค่การชงน้ำขาย สูตรก็ไม่มีมาให้ต้องดูตอนเขาชงแล้วจำไปจดเอง ตอนทำงานเหมือนเดินบนเส้นด้ายเลยค่ะ ต้องคอยเรียนรู้เองทั้งที่ควรสอนงานกันบ้าง ทำงานให้ถูกต้องแล้วยังต้องทำให้ถูกใจคนอีก อีกอย่างหนึ่งคือต้องเข้าใจภาษาพูดของเจ้าของร้านอันนี้ยากเหมือนกันค่ะ บางทีให้ตวงนมใส่แก้วพูดหน่วยเป็นออนซ์เราก็ตวงเป็นออนซ์ ยกตัวอย่างวันแรกที่ทำงานเราถามว่าใส่นมเท่าไหร่แกบอก2 ออนซ์ 2ออนซ์ แกหมายถึง 20 ml แต่2ออนซ์เราก็คือ 2 ออนซ์ไปเลยค่ะ วันแรกก็ทำงานโดนด่าเยอะมากเอาจริงๆเราไม่เคยทำมาก่อนน้ำหวานอะไรพวกนี้ ชาเขียว ชาไทย ก็ไม่ค่อยซื้อกินเลยไม่รู้ด้วย ก่อนเปิดร้านเราก็ไปดูเจ้าของร้านซ้อมชงน้ำแต่แกชงซ้อมแค่ 2-3 เมนู เราเลยถามว่าแล้วเมนูอื่นไม่ซ้อมชงหรอ แกตอบว่าซ้อมอะไรอีก ในความคิดเราควรซ้อมชงและชิมทุกเมนูก่อนขายเราจะได้รู้รสชาติก่อนเปิดร้าน แกก็บอกว่าสูตรไม่คงที่เพราะทุกคนกินรสชาติไม่เหมือนกัน อันนี้ก็จริงนะคะแต่เราก็ควรมีสูตรหรือจดสูตรไว้บ้าง ถ้าลูกค้าสั่งหวานน้อย หวานมาก ค่อยลดค่อยเพิ่มเอา ก็มีงานหลายอย่างที่เราทำผิดค่ะ เรายอมรับผิด แต่หัวหน้างานแบบนี้เราไม่ไหวค่ะ งานไม่บรีฟแผนไม่มี ตอนนี้คือเรากลัวทำงานผิดมากยกเว้นสองเมนูที่เคยซ้อมชงมาแต่เมนูที่ยังไม่เคยซ้อมชงแล้วลูกค้าสั่งเราก็บอกลูกค้าว่าของหมดไปเลย ไม่กล้าชงให้ลูกค้า ถ้าเจ้าของร้านไม่อยู่ มีครั้งนึงเราชงผิดโดนด่าเยอะเลยค่ะแกบอกว่าไม่เคยชงชิมแล้วกล้าขายได้ยังไง เรานี่อยากสวนกลับมากว่าก่อนเปิดร้านก็ไม่เห็นชงชิมถึง5เมนูเลยนะคะ แล้วที่เรากล้าขายแล้วไม่ชงชิมเพราะว่าอยากให้เจ้าของร้านปวดหัวกับเราเหมือนที่เราปวดหัวกับเขาค่ะ (ขอโทษลูกค้าด้วยนะคะ) สั่งแต่ว่าให้ชงให้ชง จะชงยังไง เรายังไม่รู้สูตรตอนสั่งให้เราชงเราก็ถามสูตรเจ้าของร้านต่อหน้าลูกค้าไปเลยค่ะ บางครั้งก็บอกดี บ้างครั้งก็วีนแต่เราไม่สนใจค่ะว่าจะวีนอะไรเราก็ให้เขาวีนไป เราจะพยายามอดทนแต่ถ้าวันไหนทนไม่ไหวเราจะเดินออกเองเลยค่ะ แล้วเราก็ไม่รู้ว่าเขาจะจ่ายค่าแรงให้ไหมถ้าถามเรื่องเงินเดี๋ยวก็จะวีนอีก อีกอย่างหนึ่งค่ะเค้าแทบจะไม่ฟังความคิดเห็นใครเลยแม้แต่พ่อแม่เขา เราก็รู้ว่าเขามีประสบการณ์ในงานแบบนี้มาก่อนแต่ควรรับฟังคนอื่นบ้าง ฟังเฉยๆก็ได้ ไม่ต้องไปอะไรมาก แต่พอมีคนใกล้มาแนะนำนั่นนี่เขาก็หงุดหงิด เราก็งงกับอารมณ์เขาค่ะ
ไหนๆก็ได้มาเล่าแล้วเราขอระบายอีกเรื่องตรงนี้เลยนะคะ เรากับเจ้าของร้านเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แล้วก่อนหน้าหนี้นานหลายเดือน เขายืมเงินเราบ่อยมาก ตอนเขายืมเราก็จดโน๊ตไว้ เขาก็หาว่าเราโกงเขา ทั้งที่เราก็จดตามความจริง พอเราทวงก็ไม่ค่อยจะได้อีกเขาก็ทยอยจ่ายมาเท่าที่เขามีก่อนเราก็โอเคพอเข้าใจได้ แต่บ้างครั้งทวงก็ไม่ค่อยจะได้อีกเจอแบบนี้นี่เหนื่อยเลยค่ะ เป็นลูกพี่ลูกน้องกันตอนรักกันมันก็รักกันดีค่ะ แต่ตอนไม่รักกันเนี่ยสิจะเป็นยังไง
เจอแบบนี้ ควรทำยังไงดี
มันก็เลยรนไปหมดเลย วันแรกทำของหกหน้า
เคาท์เตอร์เลยค่ะ สูตรก็ไม่เป๊ะทำก็ยังไม่คล่อง
ต้องดูแล้วจำตอนเจ้าของร้านชงแล้วไปจดสูตรอีกรอบเพื่อจำเอาเอง เค้าไม่อยากให้เรารู้สูตรเขารึ
ปล่าวค่ะ จริงๆเจ้าของร้านเป็นลูกพี่ลูกน้องเราเองค่ะ อยากขอคำปรึกษาคนที่มีประสบการณ์ด้านนี้หน่อยค่ะ เราพยายามตั้งสติตลอดแต่มันก็เตลิดค่ะ บางครั้งเราก็ขอลองทำเองเขาก็ปล่อยให้ทำเลยไม่มาดูเราก็ได้แต่กะโกนถามอ่ะค่ะ เพราะเขาไม่ชอบนั่งอยู่ข้างในร้านบางครั้ง แถมยังบอกอีกว่าไปทำงานบางที่เขาก็ไม่สอนงานนะ แล้วตัวเองเจอแบบนี้มาคนอื่นต้องเจอแบบตัวเองด้วยหรอ เราคิดว่าการสื่อสารกันให้เข้าใจทั้งสองฝ่ายสำคัญมากในการทำงานถึงแม้ว่าจะเป็นแค่การชงน้ำขาย สูตรก็ไม่มีมาให้ต้องดูตอนเขาชงแล้วจำไปจดเอง ตอนทำงานเหมือนเดินบนเส้นด้ายเลยค่ะ ต้องคอยเรียนรู้เองทั้งที่ควรสอนงานกันบ้าง ทำงานให้ถูกต้องแล้วยังต้องทำให้ถูกใจคนอีก อีกอย่างหนึ่งคือต้องเข้าใจภาษาพูดของเจ้าของร้านอันนี้ยากเหมือนกันค่ะ บางทีให้ตวงนมใส่แก้วพูดหน่วยเป็นออนซ์เราก็ตวงเป็นออนซ์ ยกตัวอย่างวันแรกที่ทำงานเราถามว่าใส่นมเท่าไหร่แกบอก2 ออนซ์ 2ออนซ์ แกหมายถึง 20 ml แต่2ออนซ์เราก็คือ 2 ออนซ์ไปเลยค่ะ วันแรกก็ทำงานโดนด่าเยอะมากเอาจริงๆเราไม่เคยทำมาก่อนน้ำหวานอะไรพวกนี้ ชาเขียว ชาไทย ก็ไม่ค่อยซื้อกินเลยไม่รู้ด้วย ก่อนเปิดร้านเราก็ไปดูเจ้าของร้านซ้อมชงน้ำแต่แกชงซ้อมแค่ 2-3 เมนู เราเลยถามว่าแล้วเมนูอื่นไม่ซ้อมชงหรอ แกตอบว่าซ้อมอะไรอีก ในความคิดเราควรซ้อมชงและชิมทุกเมนูก่อนขายเราจะได้รู้รสชาติก่อนเปิดร้าน แกก็บอกว่าสูตรไม่คงที่เพราะทุกคนกินรสชาติไม่เหมือนกัน อันนี้ก็จริงนะคะแต่เราก็ควรมีสูตรหรือจดสูตรไว้บ้าง ถ้าลูกค้าสั่งหวานน้อย หวานมาก ค่อยลดค่อยเพิ่มเอา ก็มีงานหลายอย่างที่เราทำผิดค่ะ เรายอมรับผิด แต่หัวหน้างานแบบนี้เราไม่ไหวค่ะ งานไม่บรีฟแผนไม่มี ตอนนี้คือเรากลัวทำงานผิดมากยกเว้นสองเมนูที่เคยซ้อมชงมาแต่เมนูที่ยังไม่เคยซ้อมชงแล้วลูกค้าสั่งเราก็บอกลูกค้าว่าของหมดไปเลย ไม่กล้าชงให้ลูกค้า ถ้าเจ้าของร้านไม่อยู่ มีครั้งนึงเราชงผิดโดนด่าเยอะเลยค่ะแกบอกว่าไม่เคยชงชิมแล้วกล้าขายได้ยังไง เรานี่อยากสวนกลับมากว่าก่อนเปิดร้านก็ไม่เห็นชงชิมถึง5เมนูเลยนะคะ แล้วที่เรากล้าขายแล้วไม่ชงชิมเพราะว่าอยากให้เจ้าของร้านปวดหัวกับเราเหมือนที่เราปวดหัวกับเขาค่ะ (ขอโทษลูกค้าด้วยนะคะ) สั่งแต่ว่าให้ชงให้ชง จะชงยังไง เรายังไม่รู้สูตรตอนสั่งให้เราชงเราก็ถามสูตรเจ้าของร้านต่อหน้าลูกค้าไปเลยค่ะ บางครั้งก็บอกดี บ้างครั้งก็วีนแต่เราไม่สนใจค่ะว่าจะวีนอะไรเราก็ให้เขาวีนไป เราจะพยายามอดทนแต่ถ้าวันไหนทนไม่ไหวเราจะเดินออกเองเลยค่ะ แล้วเราก็ไม่รู้ว่าเขาจะจ่ายค่าแรงให้ไหมถ้าถามเรื่องเงินเดี๋ยวก็จะวีนอีก อีกอย่างหนึ่งค่ะเค้าแทบจะไม่ฟังความคิดเห็นใครเลยแม้แต่พ่อแม่เขา เราก็รู้ว่าเขามีประสบการณ์ในงานแบบนี้มาก่อนแต่ควรรับฟังคนอื่นบ้าง ฟังเฉยๆก็ได้ ไม่ต้องไปอะไรมาก แต่พอมีคนใกล้มาแนะนำนั่นนี่เขาก็หงุดหงิด เราก็งงกับอารมณ์เขาค่ะ
ไหนๆก็ได้มาเล่าแล้วเราขอระบายอีกเรื่องตรงนี้เลยนะคะ เรากับเจ้าของร้านเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แล้วก่อนหน้าหนี้นานหลายเดือน เขายืมเงินเราบ่อยมาก ตอนเขายืมเราก็จดโน๊ตไว้ เขาก็หาว่าเราโกงเขา ทั้งที่เราก็จดตามความจริง พอเราทวงก็ไม่ค่อยจะได้อีกเขาก็ทยอยจ่ายมาเท่าที่เขามีก่อนเราก็โอเคพอเข้าใจได้ แต่บ้างครั้งทวงก็ไม่ค่อยจะได้อีกเจอแบบนี้นี่เหนื่อยเลยค่ะ เป็นลูกพี่ลูกน้องกันตอนรักกันมันก็รักกันดีค่ะ แต่ตอนไม่รักกันเนี่ยสิจะเป็นยังไง