หลังจากเหตุการณ์ที่ทำให้ซาฮาราเริ่มตั้งคำถามเกี่ยวกับชีวิตและคุณค่าของการเป็นมนุษย์ เธอตัดสินใจมุ่งเน้นไปที่การพัฒนาตัวเองทั้งทางร่างกายและจิตใจ

วันหนึ่ง ในช่วงบ่ายหลังจากเรียนวิชาศาสนาในมัสยิด อาจารย์ได้กล่าวถึงเรื่องของ “ซะกาต” หรือการให้ทาน ซึ่งเป็นหนึ่งในเสาหลักของศาสนาอิสลาม เป็นการทำความดีที่ช่วยชำระล้างจิตใจจากความโลภและความเห็นแก่ตัว ซาฮารานั่งฟังอย่างตั้งใจ ดวงตาของเธอสะท้อนแสงแห่งความเข้าใจ

    “การให้ทานไม่ได้มีแค่เงินทองหรือสิ่งของ แต่หมายถึงการให้จากใจ การแบ่งปันกำลังใจ เวลา และความเมตตาต่อกัน” อาจารย์กล่าว



คำพูดนั้นกระทบจิตใจของซาฮาราอย่างลึกซึ้ง เธอเริ่มตระหนักว่าความสุขไม่ได้มาจากสิ่งที่เธอได้รับเพียงอย่างเดียว แต่มาจากสิ่งที่เธอแบ่งปันให้ผู้อื่นเช่นกัน

ก้าวแรกของการให้

หลังเลิกเรียน ซาฮาราเดินออกจากมัสยิดและเห็นเด็กหญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ที่มุมรั้วของถนน มือของเด็กน้อยถือขนมปังก้อนเล็กๆ พลางกัดไปทีละคำอย่างช้าๆ ดวงตาของเธอดูอ่อนล้าและเสื้อผ้าที่สวมใส่ก็บ่งบอกถึงความขัดสน

ซาฮาราเดินเข้าไปใกล้แล้วนั่งลงข้างๆ

“น้องชื่ออะไรเหรอ?” ซาฮาราถามด้วยรอยยิ้ม



เด็กหญิงเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะตอบด้วยเสียงเบาๆ “ซาลมา”

ซาฮาราหยิบขนมปังจากกระเป๋าแล้วยื่นให้เด็กหญิง

“กินเพิ่มนะ พี่ซื้อมาเผื่อ”



ซาลมารับไปด้วยแววตาตื้นตันและกล่าวขอบคุณ ซาฮารารู้สึกถึงความอบอุ่นที่เอ่อล้นในหัวใจ นี่เป็นเพียงการกระทำเล็กๆ แต่มันเติมเต็มความสุขในจิตใจของเธออย่างประหลาด

การให้ที่ยิ่งใหญ่กว่าทรัพย์สิน

หลังจากวันนั้น ซาฮาราเริ่มใส่ใจคนรอบข้างมากขึ้น เธอเรียนรู้ว่าการให้ไม่ได้จำกัดแค่เงินทอง แต่ยังรวมถึง การให้กำลังใจ การให้รอยยิ้ม และการช่วยเหลือผู้ที่เดือดร้อน

เมื่อเห็นเพื่อนในชั้นเรียนกำลังเผชิญปัญหา เธอเลือกที่จะอยู่ข้างๆ และเป็นผู้รับฟัง

เมื่อพบเห็นคนชราเดินข้ามถนน เธอเดินเข้าไปช่วยโดยไม่ลังเล

เมื่อเห็นเพื่อนบ้านต้องการความช่วยเหลือ เธอยื่นมือเข้าไปช่วยทำงานบ้านเล็กๆ น้อยๆ


ทุกครั้งที่เธอได้ทำอะไรเพื่อผู้อื่น หัวใจของเธอกลับยิ่งรู้สึกสงบและมีความสุขมากขึ้น

ความสุขที่แท้จริง

วันหนึ่ง อาจารย์ได้ถามนักเรียนว่า

“อะไรคือความสุขที่แท้จริง?”



มีหลายคำตอบที่ถูกกล่าวขึ้นมา บางคนบอกว่าคือการมีเงิน บางคนบอกว่าคือการประสบความสำเร็จ แต่ซาฮาราเงียบและครุ่นคิด

จากประสบการณ์ที่ผ่านมา เธอได้เรียนรู้ว่าความสุขที่แท้จริงคือ “การให้” การให้ที่ไม่หวังสิ่งตอบแทน มันทำให้จิตใจของเธอเติบโตและเต็มไปด้วยความสงบ

เธอยิ้มและตอบว่า

“ความสุขที่แท้จริงคือการแบ่งปัน... เมื่อเราให้โดยไม่หวังผลตอบแทน หัวใจของเราจะได้รับสิ่งที่มีค่ามากที่สุด”



อาจารย์พยักหน้าอย่างพึงพอใจ

ซาฮารารู้แล้วว่าเธออยากเดินบนเส้นทางนี้ต่อไป เส้นทางของการเป็นผู้ให้