​สวัสดีค่ะ หนูเป็นเด็กคนนึงที่ไม่อยากโตเลย ทั้งที่อายุพึ่ง13 มา4เดือน หนูคิดมากเกินไปหนู​คิดเรื่องนี้มาประมาณอาทิตย์นึงแล้วค่ะ จากแผ่นดินไหวหนูเห็นทุกคนเสียคนที่รักไปแล้วหนูดันคิดมากว่าถ้าเป็นคนที่เรารักล่ะ ​และเห็นแม่บอกว่านึกว่าหน้ามืดกลัวตายลูกยังไม่โตเลย ​พอได้ยิน พอเป็นอย่างนั้นเลยทำให้ช่วงตอนกลางคืนทำให้นอนไม่หลับคิดแต่เรื่องพวกนี้กลัวว่าอนาคตจะเสียใครไป หนูอยากอยู่กับทุกคน จมกับอดีตคิดไปเรื่อย ​หนูอยากอยู่กับพ่อแม่ไปนานๆ ไม่อยากจาก ​อยากใช้ชีวิตเป็นเด็กเรื่อยๆ ​อยากมีพ่อแม่เรียกกินข้าวคอยซื้อขนมให้และคุยด้วยกัน ​อยากเจอหน้ากันทุกวัน ​แต่พอคิดแล้วก็กลัวพวกท่านลำบากมาก หนูเป็นคนแสดงออกไม่เก่งเลยไม่กล้าแสดงออกด้วย เวลากลับจากโรงเรียนอยากคุยกับพ่อแม่เรื่องในโรงเรียนที่เจอแต่เขาก็ทำงานกัน และหนูก็ไม่กล้าคุยด้วย      
   ​กลัวว่าอนาคตจะเสียพ่อแม่คนที่รักไปทำใจไม่ได้จริงๆค่ะ แล้วกลัวว่าในอนาคตจะไม่ประสบความสำเร็จให้พ่อแม่ภูมิใจและกลัวไม่มีใครมาดูความสำเร็จของหนูด้วย  หนูไม่อยากโตเลยอยากอยู่แบบนี้เรื่อยๆ เพราะความคิดมากของหนู กลัวเสียครอบครัวคนที่หนูรัก ฤ