โลกแสนสวยงามในอุดมคติมันไม่เคยมีอยู่จริงหรอกครับ แล้วยังไงต่อ? จะสิ้นหวังกับโลกแสนโหดร้านนี้ไหมแล้วโทษฟ้าดินไปวันๆเพื่อปลอบใจตัวเอง หรือจะยอมรับความเป็นจริงแล้วอยู่กับมันให้ได้.

จะวิธีไหนก็ไม่เชิงวิธีที่ผิดที่จะเลือกหรืออาจถูกในบางความหมาย แต่ลองมองดูดีๆแล้วก็แอบดูทุกข์ใจอยู่นะครับ

แล้วถ้าผมบอกว่า ช่างมันสิ ล่ะครับ ไม่ได้หมายถึงการไม่ยอมรับความจริงหรอกนะครับ แต่แค่เรื่องไหนที่มันแย่และรู้อยู่แก่ใจ ถ้าช่างมันได้ก็ช่างมันเถอะครับ แต่ถ้าไม่ได้ก็ลองมองในมุมที่ต่างออกไป มองให้มันเป็นเรื่องดีบ้างก็ได้ เพราะทุกอย่างไม่ได้มีแค่ด้านที่เราเห็นอย่างเดียวเสมอไป หากมองแต่ด้านแย่ๆ ความสุขก็หายากน่ะสิครับ ไม่ใช่ไม่สนใจความเป็นจริงที่โหดร้าย แต่คือการอยู่ในโลกบัดซบนี่ยังไงให้มีความสุขมากกว่า