คุณไม่ไว้ใจกันหรอ

  ​อยากให้เด็กคนนี้เข้มแข็งกว่านี้จัง นี่คือสิ่งที่ฉันอยากบอกกับตัวเองในทุกๆวัน ฉันก็แค่เด็กธรรมดาคนนึงที่ทั้งอ่อนแอและขี้แงคนนึงล่ะ บางทีฉันก็ร้องไห้บ่อยกว่ามีความสุขอีกนะ ฉันไม่เคยเข้าใจตัวเองหรอกว่าทำไมต้องอ่อนแอ ทำไมต้องเกิดมาเป็นเด็กแบบนี้ ฉันได้แต่คิดว่าพ่อแม่ควรได้ลูกสาวที่ดีกว่านี้มั้ยนะ หรือไม่ต้องมีฉันหรอกมีแค่น้องชายก็คงเพียงพอแล้ว ต้องห่วยแตกขนาดไหนนะถึงทำให้พวกเขาไม่ไว้ใจฉันในการทำสิ่งต่างๆ
.......
ฉันอยากได้ใครที่สามารถรับฟังฉันได้อย่างเงียบๆ ฉันไม่สามารถระบายให้ใครฟังได้เลย แม้แต่พ่อแม่ พวกเขาไม่เคยนิ่งเงียบให้ฉันระบาย เขาบอกแค่ว่าแค่นี้เอง ไม่เป็นไร หรือฉันเหนื่อยจากครูคนนึงมาก ปกติฉันไม่เคยระบายให้พวกเขาฟังแต่ครั้งนี้ฉันลองให้โอกาสพวกเขา
พ่อฉันบอก ครูเขามีเหตุผลเป็นของตัวเอง หนูไม่ต้องไม่เครียดหรอก
......
ว้าว บอกฉันทีว่าฉันคิดผิด ยังไงซะฉันไม่บอกแม่หรอกนะ แม่ฉันจะชอบบอกว่า ก็ชั่งหัวเขาสิ
....ถ้าทำงั้นได้ก็ดีสินะ
แต่พวกเขาก็คือพ่อกับแม่ ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เลย ความเครียดเริ่มกัดกินฉัน แต่ฉันไม่ฆตต.หรอกนะ ฉันยังมีคนที่ทำให้ชีวิตฉันมีความสุขได้รวมถึงพวกเขาในบางครั้ง
   แต่บางทีพวกเขาก็จะชอบพูดแต่พล็อตเรื่องเดิมๆ เช่น
อย่าให้ผช.แตะตัว
อย่าออกจากบ้านตอนดึกๆถ้าไม่ได้รับอนุญาตฉันเข้าใจแหละว่าพวกเขาแค่เป็นห่วง แต่บางที ฉันอยากไปหาเพื่อนนะ ทำไมพวกเขาต้องให้พี่ฉันไปด้วยล่ะ ฉันแค่ต้องการจะอยู่กับเพื่อนเท่านั้นเอง แต่ยังไงซะมันคงผิดที่ฉันคิดมาก