ถ้านับตั้งแต่อยุธยานั้นญี่ปุ่นเองนั้นก็มีทหารอาสามาช่วยรบด้วย แต่จุดที่แปลกคือช่วงสงครามโลกครั้งที่สองนั้นญี่ปุ่นเซ็นต์สัญญากับไทยว่าขอเป็นทางผ่านซึ่งไทยก็ให้ไปได้ถึงช่วงแรกเกิดการประทะกันแต่ไทยนั้นเองเล่นไม่ซื่อสร้างกลุ่มเสรีไทยสนับสนุนเอมริกาด้วยเลยโดนปรับเป็นข้าวแทนการจ่ายด้วยเงินแต่กระนั้นญี่ปุ่นนั้นไม่ได้โกรธไทยเลย

เพิ่มเติม ย่าของผมเคยเล่าว่าพอแพ้สงครามนี้คนญี่ปุ่นฮาราคีรีเลยทีเดียว

ส่วนที่ทำให้ผมมองว่าญี่ปุ่นนั้นเป็นมหามิตรเลยก็คือตอนช่วงต้มยำกุ้งที่เพื่อนบ้านที่แสนดีอย่างลาวชิงบอกไม่รับเงินบาทก่อนใครและบางบริษัทย้ายฐานผลิตเลยทีเดียวแต่มีญี่ปุ่นเท่านั้นที่ยังปักหลักแถมให้เงินไทยฟรีด้วย ตอนสึนามิและน้ำท่วมกรุงเทพช่วงปี2548หรือปี2554คนญี่ปุ่นเชียร์คนไทยแต่การตลาดก็เข้ามาด้วยการเอาขนมนำเข้ามาขายในไทยเลย(ชอบป๊อกกี้ญี่ปุ่นมาก อย่างอร่อย)และการแลกเปลี่ยนไม่มีที่สิ้นสุดเกิดขึ้นคือตอนญี่ปุ่นโดนสึนามิบ้างคนไทยรีบส่งเครื่องปั่นไฟและเครื่องสูบน้ำไปช่วย ชาวญี่ปุ่นเลยส่งรถไฟคิฮะให้ไทยและวิศวกรไทยนั้นทำการชุบชีวิตจนคนญี่ปุ่นแทบร้องไห้ด้วยความดีใจที่ไทยสามารถบูรณะรถไฟให้ อนึ่ง คนอินเดียเสนอขอซื้อด้วยซ้ำแต่ญี่ปุ่นไม่ขายเพราะยกให้ไทยแบฟรีๆ แต่ไม่รู้อีท่าไหนกัมพูชาขอซื้อคิฮะซึ่งญี่ปุ่นขายให้แต่ก็ต้องมาด่าเพราะดันซ่อมไม่เป็นซะงั้น